محققان در یک مطالعه بینش جدیدی از تاریخچه مرموز سیاره ونوس یا همان زهره (ناهید) را ارائه کرده و راز جوانی سطح زهره، سیاره همسایه ما را با وجود نداشتن تکتونیک صفحه‌ای مانند زمین، توضیح دادند.
با مقایسه تاریخچه برخورد باستانی زهره و زمین، این محققان ادعا می‌کنند که زهره احتمالاً برخوردهایی با سرعت بالاتر و در نتیجه انرژی بالاتر را تجربه کرده است. این برخوردها منجر به یک هسته فوق گرم و آتشفشان گسترده در سطح این سیاره شد و در نهایت سطح آن را دوباره پدید آورد.
این یافته‌ها پیامدهای مهمی داشته و البته بسیار به موقع هستند، به‌ویژه با توجه به مأموریت‌های آتی ناسا و آژانس فضایی اروپا که می‌تواند داده‌های ارزشمندی برای تأیید آنها ارائه دهد.
80000 آتشفشان باعث تقویت جوانی سطح زهره می‌شود
تضاد بین زمین و زهره با توجه به اندازه مشابه و چگالی ظاهری آنها مدتهاست که دانشمندان را مجذوب خود کرده است. تکتونیک صفحه دینامیکی زمین به‌طور مداوم سطح آن را از طریق برخوردهایی که رشته کوه‌ها را تشکیل می‌دهد و آتشفشان‌ها را تقویت می‌کند، تغییر شکل می‌دهد.
از سوی دیگر، زهره بیش از هر سیاره دیگری در منظومه شمسی ما آتشفشان دارد، اما فقط یک صفحه پیوسته برای سطح خود دارد!
80000 آتشفشان حیرت‌انگیز (60 برابر بیشتر از زمین)، احتمالاً تا به امروز نقشی اساسی در نوسازی سطح زهره از طریق سیل‌های عظیم گدازه‌ای ایفا کرده‌اند.
شبیه‌سازی‌های قبلی برای توضیح چنین آتشفشانی گسترده‌ای در زهره تلاش می‌کردند، اما اکنون جدیدترین مدل‌ها توضیح قانع‌کننده‌ای را ارائه می‌دهند.
پروفسور جون کورناگا، یکی از نویسندگان این مقاله از دانشگاه ییل، در بیانیه‌ای مطبوعاتی گفت:
آخرین مدل‌های ما نشان می‌دهد که آتشفشان‌های طولانی‌مدت ناشی از برخوردهای اولیه و پرانرژی روی زهره، توضیح قانع‌کننده‌ای برای سن جوانی سطح آن ارائه می‌کند.
اگر برخوردهای روی زهره بسیار سریعتر و قویتر از برخوردهای روی زمین بود، تنها چند برخورد بزرگ می‌توانست نتایج بسیار متفاوتی ایجاد کند. این امر می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر روند تکامل ژئوفیزیکی سیاره داشته باشد.
دکتر رالوکا روفو، یکی از نویسندگان این مطالعه از انستیتو SwRI، توضیح داد که این سرعت‌های ضربه بالاتر منجر به ذوب گسترده شده و تا 82 درصد از گوشته زهره را مذاب کرد. پس از آن، گوشته‌ای مخلوط از مواد مذاب و یک هسته فوق گرم تشکیل شد.
کورناگا افزود:
شرایط داخلی زهره به خوبی شناخته نشده است و قبل از در نظر گرفتن نقش تأثیرات انرژی، مدل‌های ژئودینامیکی برای دستیابی به آتشفشان عظیمی که در زهره می‌بینیم، به شرایط خاصی نیاز داشتند.
از این رو این تیم تحقیقاتی داده‌ها را در هر دو مدل‌سازی برخورد و فرآیندهای ژئودینامیکی ترکیب کردند تا به این نتیجه برسند که تأثیرات پرانرژی می‌تواند علت آتشفشان عظیم مشاهده شده در زهره باشد.
دکتر سیمون مارکی، نویسنده اصلی این مقاله گفت:
علاقه به زهره در حال حاضر زیاد است. این یافته‌ها با مأموریت‌های آتی هم‌افزایی خواهند داشت و داده‌های مأموریت عملی می‌تواند به تأیید یافته‌ها کمک کند. همانطور که ما اسرار زهره و تکامل زمین‌شناسی منحصربه‌فرد آن را کشف می‌کنیم، این یافته‌های جدید راهی برای درک ظاهر جوان این سیاره و مهندسی طبیعی جذابی که آن را از زمین متمایز می‌کند، ارائه می‌دهد.
این مطالعه در مجله Nature Astronomy منتشر شده است.
منبع: Interestingengineering
