مطالعات ۱۵ ستاره از نوع M، اطلاعات جدیدی را در مورد وجود احتمالی سیارات فراخورشیدی آشکار کرده است. این مطالعه جدید به سرپرستی اخترشناسان دانشگاه هایدلبرگ نشان می‌دهد که سیارات زمین‌مانند ممکن است بسیار رایج‌تر از آنچه تصور می‌کردیم باشند، به‌ویژه در اطراف ستاره‌های کوچک و کم‌جرم!

حتماً تاکنون متوجه شده‌اید که بالگردها (هلیکوپترها) چقدر همه‌کاره و منعطف هستند. این هواگردها جزو بهترین‌ها در صنعت هوانوردی به شمار می‌روند. با این حال، بسیاری از افراد هنوز برخی از مکانیزم‌های درونی این ابزارهای باشکوه، یعنی چگونگی تغییر جهت آن‌ها در هوا، را درک نمی‌کنند. برای بررسی نحوه تغییر جهت بالگردها در هوا با اِروتِک همراه باشید.

دسته‌ی جدید و درخشانی از انفجارهای کیهانی کشف شده است، آنقدر قدرتمند که هر چیزی را که دانشمندان تاکنون دیده‌اند، تحت‌الشعاع قرار می‌دهند. این رویدادها که “گذراهای هسته‌ای فرین (Extreme Nuclear Transients)” یا ENT نامیده می‌شوند، زمانی رخ می‌دهند که سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم، ستاره‌های غول‌پیکر را می‌بلعند.

دانشمندان در حال مطالعه کیهان دوردست، جمعیتی از کهکشان‌های باستانی را کشف کرده‌اند که میلیاردها سال پیش برای اولین بار شروع به نورافشانی کرده‌اند. این کهکشان‌ها که با نام گسیل‌کننده‌های لایمن آلفا (LAE) شناخته می‌شوند، در اولین موج شکل‌گیری ستارگان خود، که اساساً “تولد کیهانی” آن‌هاست، رصد شده‌اند.

مدارگرد ۲۰۰۱ مارس ادیسه ناسا، نمایی نفس‌گیر از آتشفشان عظیم آرسیامونز را به ثبت رسانده است که از میان ابرهای یخی صبحگاهی سر برآورده و چشم‌اندازی نادر و شبیه به دید فضانوردان از افق مریخ ارائه می‌دهد. آرسیامونز سر به فلک کشیده نه‌تنها به خاطر اندازه‌اش (دو برابر ارتفاع مائونا لوآ) برجسته است، بلکه به دلیل ایجاد تشکل‌های ابری متراکم در فصول سرد مریخ نیز شناخته می‌شود.

محدودیت‌های سرعت در جاده‌ها به سال‌ها قبل برمی‌گردد، زمانی‌که سرعت وسایل نقلیه اسب‌کش، با سرعت یورتمه زدن محدود شد! اما با وجود هواپیما که همیشه در آسمان هستند، طبیعی است این سوال پیش بیاید که آیا هواپیماها نیز محدودیت سرعت دارند؟ برای بررسی این موضوع با اِروتِک همراه باشید.

تازه‌ترین تصویر تلسکوپ فضایی هابل (NASA/ESA)، کهکشانی درخشان و مملو از ستارگان جوان را به نمایش می‌گذارد. این پدیده کیهانی شگفت‌انگیز که NGC 685 نام دارد، در فاصله حدود ۶۴ میلیون سال نوری از ما و در صورت فلکی “اریدانوس” یا “رودخانه” واقع شده است.

ستاره‌شناسان یکی از عجیب‌ترین منظومه‌های سیاره‌ای را تاکنون کشف کرده‌اند: سیاره‌ای احتمالی به نام 2M1510 b که به‌نظر می‌رسد بر فراز قطب‌های دو کوتوله قهوه‌ای در مسیری به شدت مایل – تقریباً عمود بر مدار خودشان – گردش می‌کند.

اگر می‌توانستیم مریخ را به زمین دومی تبدیل کنیم، چه می‌شد؟ گروهی از دانشمندان با نگاهی نو و با بهره‌گیری از ده‌ها سال پیشرفت در علوم سیاره‌ای، بیوتکنولوژی و مهندسی فضایی، این ایده جسورانه را دوباره بررسی می‌کنند. برای بررسی این موضوع با اِروتِک همراه باشید.

ستاره ASKAP J1832 هر 44 دقیقه یک بار در هر دو طیف رادیویی و اشعه ایکس پالس ارسال می‌کند – پدیده‌ای که قبلاً هرگز دیده نشده بود – و به نوع کاملاً جدیدی از ستاره یا سیستم اشاره دارد. ASKAP J1832 بخشی از گروه نادری از اجرام فضایی است که هر چند ده دقیقه یک بار در امواج رادیویی تپش می‌کنند.

محققان دانشکده مهندسی FAMU-FSU یک سیستم ذخیره‌سازی و تحویل هیدروژن مایع طراحی کرده‌اند که چندین مانع را به طور همزمان برطرف می‌کند. کار آن‌ها می‌تواند به تحقق پرواز بدون آلایندگی و با سوخت هیدروژن کمک کند.

اگرچه با چشمان خود همان منظره‌ای را که با ابزارهایی مانند هابل، جیمز وب یا حتی یک تلسکوپ خانگی می‌بینید، نخواهید داشت، اما هنوز هم چیزهای جالب زیادی در آسمان شب وجود دارد که می‌توانید فقط با چشمان خود تماشا کنید. در اینجا برخی از موارد جذاب از آسمان ذکر شده است. با اِروتِک همراه باشید.

مریخ که زمانی خانه اقیانوس‌ها، رودخانه‌ها و دریاچه‌ها بود، میلیاردها سال پیش دنیای بسیار مرطوب‌تری داشت، اما چه اتفاقی برای آن همه آب افتاد؟! اکنون دو دانشجوی دانشگاه تگزاس در آستین، قطعه گمشده‌ای از این معما را کشف کرده‌اند! برای بررسی این موضوع با اِروتِک همراه باشید.

مشتری همیشه سیاره‌ای که امروز می‌شناسیم نبوده است؛ زمانی دو برابر بزرگ‌تر، میدان مغناطیسی‌اش ۵۰ برابر قوی‌تر بود و قدرت اولیه آن، معماری منظومه شمسی ما را شکل داد. اکنون دانشمندان با استفاده از مدار دو قمر کوچک داخلی، تصویری از دوران پرآشوب جوانی مشتری را مهندسی معکوس کرده‌اند، از ابهامات رایج دوری کرده و جزئیات زنده‌ای به داستان پیدایش کیهانی ما افزوده‌اند!

تلسکوپ فضایی هابل ناسا و آژانس فضایی اروپا (ESA)، تصویر نفس‌گیر جدیدی از یک کهکشان کوتوله نزدیک، ابر ماژلانی بزرگ، ثبت کرده است. این صحنه درخشان، یک چرخش خیره‌کننده از ابرهای گاز و غبار را نشان می‌دهد که مانند پشمک‌های کیهانی می‌درخشند. ابر ماژلانی بزرگ، بزرگترین کهکشان اقماری راه شیری است و در فاصله حدود ۱۶۰,۰۰۰ سال نوری در صورت‌های فلکی جنوبی دورادو و منسا قرار دارد.

دانشمندان یک نشانه لرزه‌ای را در زیر سطح مریخ کشف کرده‌اند که به چیز شگفت‌انگیزی اشاره دارد: آب مایع ممکن است هنوز در پوسته بالایی این سیاره وجود داشته باشد! آب مایع یکی از مواد اصلی برای حیات است و نقش حیاتی در قابل سکونت ساختن یک سیاره ایفا می‌کند.