شروع موج گوشی‌های هوشمند را معمولاً تا حد زیادی به اپل و اولین آیفون در سال ۲۰۰۷ نسبت می‌دهند اما طبیعتاً آیفون اولین گوشی هوشمند تاریخ محسوب نمی‌شود و چنین دستگاهی چندین و چند سال قبل‌تر اختراع شده است. شاید غافلگیرکننده باشد اما اولین گوشی هوشمند به نوکیا یا بلک‌بری هم تعلق ندارد و ریشه‌ی آن قدیمی‌تر از این حرف‌هاست! برای آشنایی با اولین گوشی هوشمند، با اِروتِک در ادامه همراه باشید تا نگاهی مختصر به تاریخچه‌ی این دستگاه داشته باشیم.
اولین تلفن همراه
قبل از اینکه به معرفی اولین گوشی هوشمند بپردازیم، بیایید کمی عقب‌تر رفته و با اولین تلفن همراه آشنا شویم. اولین تلفن همراه دستی در سال ۱۹۷۳ توسط جان اف میچل و مارتین کوپر از شرکت آمریکایی موتورولا به نمایش درآمد، اما ثمره‌ی این کار تا سال ۱۹۸۳، زمانی که اولین تلفن همراه این شرکت روانه‌ی بازارها شد، به بار ننشست و توجهات را به خود جلب نکرد.
آن تلفن همراه «Motorola DynaTAC 8000X» نام داشت. اگرچه ظاهر آن در حال حاضر ممکن است یادآور یک تلفن ثابت باشد، اما این دستگاه در واقع یک تلفن همراه بود. با تنها ۱۰ ساعت شارژ متوالی نیز می‌توانستید با استفاده از این تلفن تا ۳۰ دقیقه صحبت کنید! تلفن همراه DynaTAC به نمایشگر LED هم مجهز شده بود و می‌توانست تا ۳۰ شماره‌ی تلفن را جهت شماره‌گیری سریع ذخیره کند!
استفاده از این فناوری‌های خاص تأثیر مستقیمی بر روی قیمت این دستگاه گذاشت و قیمت این تلفن همراه در سال ۱۹۸۴ به ۳٬۹۹۵ دلار رسید که معادل ۱۲ هزار دلار امروزی است. موتورولا تلفن همراه DynaTAC را با چندین مدل مختلف در اواخر دهه‌ی ۸۰ و اوایل دهه‌ی ۹۰ میلادی ادامه داد و این تلفن‌ها به‌مرور زمان بسیار قابل حمل‌تر شدند و با «StarTAC» در سال ۱۹۹۶ به اوج خود رسیدند، اما هرگز هوشمند نبودند.
اولین گوشی هوشمند
اختراع اولین گوشی هوشمند در سال ۱۹۹۲ توسط کمپانی آی‌بی‌ام (IBM) صورت گرفت. این دستگاه در آن زمان «سیمون پرسنال کامینیکتور» (Simon Personal Communicator) نامیده می‌شد و حتی اصطلاحی تحت عنوان «گوشی هوشمند» وجود خارجی نداشت که بتوان از آن برای توصیف دستگاه آی‌بی‌ام استفاده کرد. این دستگاه تا دو سال بعد از اختراع شدنش نیز برای خرید در دسترس قرار نگرفت اما سیمون آی‌بی‌ام به‌طور کلی بسیاری از ویژگی‌هایی که این روزها از گوشی‌های هوشمند انتظار می‌رود را شامل می‌شد.
قبل از هر چیزی باید به این موضوع اشاره کرد که سیمون آی‌بی‌ام دارای یک صفحه‌ی لمسی تک‌رنگ LCD با اندازه‌ی ۴٫۵ در ۱٫۴ اینچ بود که برای استفاده از آن به یک قلم نیاز داشتید، اما همچنان یک صفحه‌ی لمسی به حساب می‌آمد. سیمون می‌توانست تماس‌های تلفنی برقرار کند، ایمیل‌ها و فکس‌ها را ارسال و دریافت نماید و تعداد انگشت‌شماری از برنامه‌هایی نظیر دفترچه‌ی آدرس، ماشین حساب، تقویم، ساعت جهانی و دفترچه‌ی یادداشت را ارائه دهد.
طول عمر پایین باتری‌ها نیز ظاهراً از همان ابتدا یکی از ویژگی‌های اصلی گوشی‌های هوشمند بوده است! سیمون با هر بار شارژ تنها یک ساعت دوام می‌آورد. این دستگاه به یک پردازنده‌ی مرکزی ۱۶ مگاهرتزی و ۱ مگابایت رم مجهز شده بود، ضخامتی ۱٫۵ اینچی داشت و وزن آن به بیش از یک پوند (حدود نیم‌کیلوگرم) می‌رسید.
سیمون در آن زمان در دسته‌ی PDA (دستیار دیجیتال شخصی، اما نه آن مدلی که امروزه از آن استفاده می‌شود) قرار می‌گرفت. با این حال، دستگاه‌های PDA به‌ندرت تلفن‌های واقعی با اتصال سلولی بودند، به همین دلیل است که امروزه دستگاه تاریخی آی‌بی‌ام را زیر چتر گوشی‌های هوشمند دسته‌بندی می‌کنند.
خرید این فناوری پیشرفته همراه با قرارداد دوساله‌ی اپراتور BellSouth Cellular در آن زمان ۹۰۰ دلار هزینه داشت که معادل ۱٬۸۰۰ دلار امروزی است. خرید مستقل سیمون آی‌بی‌ام نیز با قیمت ۱٬۱۰۰ دلار (معادل ۲٬۳۰۰ دلار امروزی) ممکن بود.
گوشی‌های هوشمند از دهه‌ی ۹۰ میلادی تاکنون بسیار پیشرفت کرده‌اند، اما هر فناوری جدیدی همیشه باید از جایی شروع شود. مردم ممکن است ۱۰ تا ۲۰ سال آینده به گوشی‌های هوشمند و دستگاه‌های تاشوی ما به‌عنوان دستگاه‌های بسیار ابتدایی نگاه کنند، اما حتی در آن زمان نیز دستاوردهای چشمگیر در این زمینه به‌لطف DynaTAC و سیمون آی‌بی‌ام و دستگاه‌های بی‌شمار دیگری ممکن شده است که دنیا را تغییر دادند.
منبع: Howtogeek
