این ایمپلنت مغزی تشنج ناشی از ابتلاء به صرع و وسواس فکری-عملی را کنترل می‌کند!

دانشگاه علوم و بهداشت اورگان (OHSU واقع در ایالات متحده آمریکا) به‌تازگی به یک دستاورد خیره‌کننده و پیشگامانه دست یافته و توانسته است با کاشت یک ایمپلنت مغزی برای یک خانم 34 ساله به نام “امبر پیرسون“، به او توانایی کنترل 2 بیماری آزاردهنده را بدهد. این ایمپلنت مغزی با نام RNS توانسته است “وسواس فکری-عملی (OCD) و تشنج ناشی از ابتلاء به صرع” این بیمار را تا حد زیادی کنترل نماید. این مطالعه در مجله علمی Neuron منتشر شده است.

خانم پیرسون اظهار کرد:

پس از کاشت این ایمپلنت، تشنج‌های من تا حد زیادی تحت کنترل قرار گرفته‌اند، اما به دلیل نقش ژرف بیماری OCD در زندگی من، رهایی از آن اهمیت بیشتری برای من دارد. به نظر من مبتلاء بودن به بیماری “وسواس فکری-عملی” بسیار چالش برانگیزتر و بدتر از ابتلاء به صرع است. اگرچه تشنج‌های ناشی از ابتلاء به بیماری صرع، محدودیت‌هایی را بر زندگی من تحمیل می‌کنند؛ اما در نهایت، بیماری OCD کنترل تمامی افکار و اعمال من را بر عهده دارد!

این مطالعه جزئیات تلاش‌های مشترک نویسندگان مؤسسات مختلف در سراسر این کشور را نشان می‌دهد. محققان توانستند تا از طریق برنامه‌نویسی تعاملی و با ارائه توصیف شفافی از نحوه عملکرد تحریک عصبی مکرر (RNS) به برنامه، این ایمپلنت مغزی را طراحی نمایند. این ایمپلنت قادر است به صورت یکپارچه، وسواس‌های فکری-عملی را تحت کنترل و مدیریت خود قرار دهد.

تجربه بیمار پیش از درمان

خانم پیرسون می‌گوید:

پیش از اقدام برای درمان، وسواس فکری-عملی من بسیار شدید بود. من در طی روز دست‌هایم را به دفعات مکرر می‌شستم و هر نوبت به حدی دست‌هایم را می‌سابیدم که گویی می‌خواستم پوست آن‌ها را بکنم! در نتیجه، پوست دست‌هایم به قدری خشک شده بود که با خم کردن هر یک از انگشتانم، پوست بند انگشت‌هایم ترک می‌خورد و زخم می‌شد.

او در ادامه اظهار داشت:

من پیش از ترک خانه‌ام، در حدود 45 دقیقه و به دفعات متعدد پنجره‌ها، کمد‌ها و خاموش بودن اجاق گاز را بررسی می‌کردم. در هنگامی که به مهمانی‌های خانوادگی دعوت می‌شدم یا حتی زمانی که به فضاهای عمومی (مانند رستوران یا کافه) می‌رفتم، از ترس آلوده شدن غذایم، نمی‌توانستم کنار فرد دیگری بنشینم. علاوه بر این، هر نوبت که خاک جعبه گربه‌ام را تعویض می‌کردم، حتماً باید دوش می‌گرفتم تا مطمئن شوم که آلودگی‌ای به لباس‌ها یا بدنم منتقل نشده است. اما ورق زندگی من از تاریخ 5 مارس سال 2019 میلادی که برای درمان به بیمارستان مراجعه کردم، برگشت و تمامی عادت‌های وسواسی من تحت کنترل قرار گرفته شدند.

جزئیات درمان

دکتر احمد رسلان (پزشک و استاد جراحی مغز و اعصاب در دانشکده پزشکی OHSU) اظهار داشت:

در ابتدا، قصد داشتم این ایمپلنت را تنها برای کنترل تشنج‌های خانم پیرسون بکارم، اما بنا به درخواست بیمار و بر اساس شرح حالی که از رفتار‌های وسواسی او داشتم، تصمیم گرفتم تا این الکترود 32 میلی‌متری را در بخش هسته اکومبنس (ناحیه‌ای از مغز که با انگیزه و کنش در انسان‌ها مرتبط است و رفتارهای وسواس فکر-عملی را نیز تحت اختیار دارد) مغز ایشان قرار دهم و با یک تیر، دو نشان بزنم.

دکتر رسلان از طریق دانشگاه استنفورد و با همکاری دکتر کیسی هالپرن (جراح مغز و اعصاب در دانشکده پزشکی دانشگاه پن) تحقیقات لازم برای درمان بیماری وسواس فکری-عملی خانم پیرسون از طریق روش RNS را انجام داد.

ماریسا کلوگ (استادیار عصب شناسی در دانشکده پزشکی OHSU) می‌گوید:

برای اولین بار در سال 2016 میلادی با خانم پیرسون ملاقات داشتم و از نگرش مثبت او، با وجود تمام مشکلات شدید سلامتی که از آن رنج می‌برد، شگفت‌زده شدم. در آن ملاقات، دغدغه اصلی خانم پیرسون، معالجه بیماری صرع‌شان بود.

پس از این ملاقات، در سال 2018 میلادی و از طریق یک عمل جراحی استاندارد برای درمان تشنج‌های مقاوم در برابر دارو، بخش کوچکی از مغز خانم پیرسون که در آن تشنج‌ها ایجاد می‌شدند، برداشته شد. با این حال، پس از صورت گرفتن این عمل جراحی، تنها بخش اندکی از تشنج‌ها رفع شد و از این رو خانم پیرسون تصمیم گرفت تا معالجه خود را از طریق روش کاشت RNS ادامه دهد.

RNS یک ایمپلنت مغزی است که به صورت فعالانه روی تمامی فعالیت‌های مغز نظارت دارد و پیش از شروع هر تشنج، با ارسال یک پالس کوچک الکتریکی از بروز آن جلوگیری می‌کند. علاوه بر این، خانم پیرسون در هنگام تحقیق در رابطه با نحوه درمان از طریق ایمپلنت RNS با گزارشاتی مبنی بر تاثیرگذاری این روش بر روند درمانی برخی از بیماری‌های روانی (نظیر OCD) مواجه شد و این مسئله، بر میزان تمایل وی به کاشت این ایمپلنت مغزی افزود.

ماریسا کلوگ اظهار داشت:

امبر پیرسون یک بیمار شجاع و آینده‌نگر است. او با موافقت کردن برای انجام این جراحی، دریچه‌های جدیدی را به روی دنیای علوم مغز و اعصاب گشود.

از سمتی دیگر، کلوگ که دوره آموزشی خود را در دانشگاه استنفورد گذرانده بود و به شرایط سلامت روانی مرتبط با بیماری صرع نیز علاقه‌مند بود، شرایط این بیمار را با تیم تحقیقاتی مستقر در دانشگاه استنفورد در میان گذاشت و واسطه صورت گرفتن این جراحی مغزی شد.

پیامد‌های شگفت‌انگیز این جراحی

روند بهبودی بیماری وسواس فکری-عملی خانم پیرسون از چند ماه پس از اتمام جراحی آغاز شد، اکنون او پس از گذشت 4 سال معتقد است که جراحی ایمپلنت مغزی RNS زندگی او را تغییر داده است. او می‌گوید:

اکنون بسیار کمتر از گذشته و به ندرت نگران اتفاقاتی که ممکن است در خانه‌ام بیفتند، هستم. اگرچه وسواس‌های فکری-عملی من هیچگاه مرا ترک نمی‌کنند، اما حالا می‌توانم تا روابط سالم‌تری را با افراد حاضر در زندگی‌ام برقرار کنم.

منبع: Scitechdaily