سنگ‌های آهک در منطقه مرکاتو سان سِوِرینو در جنوب ایتالیا شواهدی از کاهش اکسیژن اقیانوسی در گذشته را ارائه می‌دهد. محققان به‌تازگی در سنگ آهک ایتالیایی یک سرنخ مهم پیدا کرده‌اند که به انقراض گسترده زندگی دریایی از میلیون‌ها سال پیش اشاره دارد. این یافته‌ها می‌تواند بینش‌هایی درباره چگونگی تأثیر شرایط فعلی اقیانوس‌ها از کاهش اکسیژن و تغییرات اقلیمی ارائه دهد.
مایکل ای. کیپ، استاد کمکی علوم زمین و اقلیم در دانشگاه دوک:
این رویداد و رویدادهای نزدیک به آن، بهترین مشابه‌هایی هستند که در گذشته زمین برای پیش‌بینی آنچه در دهه‌ها و قرن‌های آینده رخ خواهد داد، در اختیار داریم.
کیپ یکی از نویسندگان این مطالعه است که در ۲۴ ژوئن در مجله آکادمی ملی علوم منتشر شده است و میزان کاهش اکسیژن در اقیانوس‌ها را که منجر به انقراض گونه‌های دریایی ۱۸۳ میلیون سال پیش شد، اندازه‌گیری کرده است.
در دوران ژوراسیک، زمانی که خزندگان دریایی مانند ایچتیوسورها و پلسیوسورها به وفور وجود داشتند، فعالیت‌های آتشفشانی در آفریقای جنوبی مدرن حدود 20هزار و 500 گیگاتن دی‌اکسید کربن (CO2) را در طول ۵۰۰،۰۰۰ سال آزاد کرد. این امر اقیانوس‌ها را گرم کرد و باعث از دست رفتن اکسیژن آنها شد.
نتیجه، خفگی و انقراض گسترده گونه‌های دریایی بود.
ماریانو رمیرز، استاد کمکی تحقیقات در دانشگاه جورج میسون:
این اتفاق برای پیش‌بینی اینکه چه اتفاقی برای کاهش اکسیژن در اقیانوس‌ها از انتشار کربن تولید‌شده توسط فعالیت‌های انسانی خواهد افتاد و تأثیری که این کاهش بر اکوسیستم‌ها و تنوع زیستی دریایی خواهد داشت، یک مشابه است هر چند نه یک مشابه کامل.
تخمین سطح اکسیژن باستانی
با مطالعه رسوبات سنگ آهک که حاوی مواد شیمیایی مربوط به زمان فوران آتشفشانی بودند، محققان توانستند تغییرات در سطح اکسیژن در اقیانوس‌های باستانی را تخمین بزنند. در یک زمان، اکسیژن به طور کامل در ۸٪ از کف دریاهای جهانی باستان به طور کامل از دست رفته بود، منطقه‌ای تقریباً سه برابر اندازه ایالات متحده!
از زمان آغاز انقلاب صنعتی در قرن‌های ۱۸ و ۱۹، فعالیت‌های انسانی معادل ۱۲٪ از CO2 آزاد شده در دوران آتشفشانی ژوراسیک را منتشر کرده است.
اما کیپ گفت که نرخ سریع انتشار CO2 در جو امروز در تاریخ بی‌سابقه است اما پیش‌بینی زمانی که ممکن است یک انقراض گسترده دیگر رخ دهد یا شدت آن چقدر خواهد بود، دشوار است.
او در ادامه بیان کرد:
ما چیزی به این شدت در تاریخ نداشته‌ایم. ما به سریع‌ترین رویدادهای انتشار CO2 در تاریخ می‌رویم و آنها هنوز به اندازه کافی سریع نیستند تا مقایسه کاملی با آنچه که امروز تجربه می‌کنیم، باشند. ما سریع‌تر از همیشه در حال تغییر سیستم هستیم.
کیپ همچنین گفت:
ما حداقلاً کاهش اکسیژن دریایی در طول این رویداد را کمیت‌بندی کرده‌ایم که به محدود کردن پیش‌بینی‌های ما از آنچه که در آینده ممکن است اتفاق بیفتد کمک خواهد کرد.
منبع: Scitechdaily
