جستجو
Close this search box.
جستجو
Close this search box.
آخرین فناوری SETI منظومه TRAPPIST-1 را برای ارتباطات فرازمینی جستجو کرد!

آخرین فناوری SETI، منظومه TRAPPIST-1 را برای ارتباطات فرازمینی جستجو کرد!

اشتراک‌گذاری:

محققان موسسه SETI و دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا از تلسکوپ آلن برای انجام یک اسکن ۲۸ ساعته از منظومه ستاره‌ای TRAPPIST-1، در جستجوی سیگنال‌های رادیویی نشانگر فناوری بیگانه، استفاده کردند. این تلاش، طولانی‌ترین جستجوی متمرکز فقط بر روی TRAPPIST-1 تاکنون به شمار می‌آید. اگرچه هیچ نشانه‌ای از فناوری فرازمینی یافت نشد، اما پروژه داده‌های مهمی به دست آورد و رویکردی نوآورانه برای جستجوهای سیگنالی آینده ایجاد کرد!

نیک توسی، دانشجوی پژوهشی دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا گفت:

این پژوهش نشان می‌دهد که ما به شناسایی سیگنال‌های رادیویی مشابه آن‌هایی که به فضا می‌فرستیم نزدیک‌تر شده‌ایم. بیشتر جستجوها فرض می‌کنند که برخی از سیگنال‌ها به عمد ارسال شده‌اند، مانند بی‌کن‌ها، زیرا حساسیت دریافت‌کننده‌های ما از حداکثر قدرت فرستنده‌ای که ما به‌شکل غیرعمدی ارسال می‌کنیم خیلی کمتر است. اما با تجهیزات بهتر، مانند آرایه کیلومتر مربعی (SKA) که در حال ساخت است، ممکن است به‌زودی قادر به شناسایی سیگنال‌های تمدنی بیگانه باشیم که با فضاپیماهای خود ارتباط برقرار می‌کنند.

آخرین فناوری SETI منظومه TRAPPIST-1 را برای ارتباطات فرازمینی جستجو کرد!
پدیده گذر سیاره از مقابل سیاره دیگر (PPO).

نقش گذر سیاره-سیاره در SETI

این پروژه بر پدیده‌ای به نام گذر سیاره-سیاره (PPO) تمرکز داشت. گذر سیاره-سیاره زمانی رخ می‌دهد که یک سیاره از مقابل سیاره دیگری عبور کند. اگر حیات هوشمند در آن منظومه ستاره‌ای وجود داشته باشد، سیگنال‌های رادیویی ارسال‌شده بین سیارات ممکن است نشت کرده و از زمین قابل شناسایی باشند.

با استفاده از تجهیزات به‌روز شده تلسکوپ آلن، این تیم تحقیقاتی گستره وسیعی از فرکانس‌ها را اسکن کرد و به دنبال سیگنال‌های باریک‌باند بود، که به عنوان نشانه‌های احتمالی فناوری بیگانه در نظر گرفته می‌شوند. این تیم میلیون‌ها سیگنال احتمالی را فیلتر کردند و تعدادشان را به حدود ۱۱,۰۰۰ مورد برای تحلیل دقیق‌تر کاهش دادند. آنها ۲,۲۶۴ سیگنال را در طول پنجره‌های پیش‌بینی‌شده گذر سیاره-سیاره شناسایی کردند. با این حال، هیچ‌کدام از این سیگنال‌ها منشأ غیر انسانی نداشتند.

قابلیت‌های جدید تلسکوپ آلن که شامل نرم‌افزارهای پیشرفته برای فیلتر کردن سیگنال‌ها است، به تیم کمک کرد تا سیگنال‌های احتمالی بیگانه را از سیگنال‌های زمینی جدا کنند. آنها معتقدند که با بهبود این روش‌ها و تمرکز بر رویدادهایی مانند گذر سیاره-سیاره، احتمال شناسایی سیگنال‌های بیگانه در آینده افزایش خواهد یافت.

آخرین فناوری SETI منظومه TRAPPIST-1 را برای ارتباطات فرازمینی جستجو کرد!
منظومه TRAPPIST-1 یک منظومه ستاره‌ای شگفت‌انگیز است که حدود ۴۱ سال نوری از زمین فاصله دارد و به خاطر داشتن هفت سیاره به اندازه زمین که برخی از آن‌ها در منطقه قابل‌سکونت ستاره قرار دارند، شناخته شده است. این ستاره کوتوله فوق‌العاده سرد توجه اخترشناسان را به دلیل امکان وجود شرایط پشتیبان حیات جلب کرده است، و آن را به هدفی ایده‌آل برای مطالعات جو سیاره‌های فراخورشیدی و احتمال وجود حیات بیگانه تبدیل کرده است.

درگیر کردن نسل بعدی در تحقیقات SETI

دکتر صوفیه شیخ، پژوهشگر SETI در موسسه SETI گفت:

این پروژه شامل کار دانشجویان کارشناسی در برنامه ۲۰۲۳ تجربیات تحقیقاتی برای دانشجویان کارشناسی (REU) موسسه SETI بود. دانشجویان به دنبال سیگنال‌هایی از ماهواره‌های ساخته دست بشر در اطراف مریخ بودند تا بررسی کنند که آیا این سیستم می‌تواند به درستی سیگنال‌ها را شناسایی کند یا خیر. این راهی هیجان‌انگیز برای درگیر کردن دانشجویان در تحقیقات پیشرفته SETI بود.

منظومه TRAPPIST-1 یک سیستم کوچک و سرد است که حدود ۴۱ سال نوری از زمین فاصله دارد. این منظومه دارای هفت سیاره سنگی است که برخی از آن‌ها در منطقه قابل‌سکونت قرار دارند؛ جایی که شرایط ممکن است اجازه دهد آب مایع وجود داشته باشد، که یک عنصر حیاتی برای حیات به شکلی که ما می‌شناسیم است. این موضوع TRAPPIST-1 را به یک هدف اصلی برای جستجوی حیات فراتر از زمین تبدیل می‌کند.

آخرین فناوری SETI منظومه TRAPPIST-1 را برای ارتباطات فرازمینی جستجو کرد!
این تصویر نشان می‌دهد که منظومه سیاره‌ای TRAPPIST-1 ممکن است چگونه به نظر برسد، بر اساس داده‌های موجود در مورد قطرها، جرم‌ها و فاصله‌های سیارات از ستاره میزبان. اخترشناسان این سیارات را با نام‌های TRAPPIST-1a، TRAPPIST-1b و غیره نامگذاری کرده‌اند.

چشم‌اندازهای آینده در شناسایی سیگنال‌های فرازمینی

این تیم تحقیقاتی این بار هیچ سیگنال بیگانه‌ای پیدا نکرد، اما آنها به بهبود تکنیک‌های جستجوی خود ادامه خواهند داد و سایر منظومه‌های ستاره‌ای را نیز بررسی خواهند کرد. جستجوهای آینده با تلسکوپ‌های بزرگ‌تر و قدرتمندتر می‌تواند به دانشمندان کمک کند تا حتی سیگنال‌های ضعیف‌تر را نیز شناسایی کنند و درک ما از جهان را گسترش دهند.

مقاله‌ای که این پژوهش را توصیف می‌کند برای انتشار در مجله نجوم پذیرفته شده و به صورت پیش‌چاپ آنلاین موجود است.

منبع:  Scitechdaily

مقالات مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

آخرین مطالب

پربحث ترین‌های ماه