افزایش فعالیت بدنی بین سنین ۴۵ تا ۶۵ سالگی ممکن است به‌طور قابل توجهی خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را کاهش دهد. در مقابل، طبق یافته‌های منتشر شده در مجله “آلزایمر و زوال عقل”، یک سبک زندگی کم‌تحرک در این دوره می‌تواند برای سلامت مغز مضر باشد.
تخمین زده می‌شود ۱۳ درصد از موارد آلزایمر در سراسر جهان به دلیل عدم فعالیت بدنی باشد. برای مقابله با این امر، محققان توصیه می‌کند که بزرگسالان هر هفته ۱۵۰ تا ۳۰۰ دقیقه فعالیت بدنی با شدت متوسط یا ۷۵ تا ۱۵۰ دقیقه فعالیت شدید داشته باشند.
در حالی‌که ورزش منظم برای بهبود سلامت قلب و عروق و سلامت روان، هر دو عامل مهم در کاهش خطر آلزایمر، شناخته شده است، تحقیقات جدید نشان می‌دهد که فعالیت بدنی ممکن است به‌طور مستقیم بر تغییرات مغزی مرتبط با این بیماری نیز تأثیر بگذارد.
این مطالعه که توسط ایدر آرنازا-اورکیجو، محقق ISGlobal، رهبری شد، شامل ۳۳۷ شرکت‌کننده از گروه طولی +ALFA، بخشی از مطالعه ALFA (آلزایمر و خانواده‌ها) در BBRC بود که توسط بنیاد ”لا کایسا“ حمایت می‌شد.
موگه آکینجی، پژوهشگر دوره دکتری در ISGlobal و BBRC در زمان انجام این مطالعه و نویسنده اول مقاله، توضیح می‌دهد:
ما یک پیگیری چهار ساله از ساکنان میانسال کاتالونیا با سابقه خانوادگی آلزایمر انجام دادیم.
او می‌افزاید:
ما از پرسشنامه‌های فعالیت بدنی برای ارزیابی تغییرات فعالیت در یک دوره چهار ساله و از تست‌های تصویربرداری عصبی برای تجزیه و تحلیل اثرات ورزش بر ساختار و عملکرد مغز استفاده کردیم. شرکت‌کنندگان به سه گروه تقسیم شدند: افرادی که به توصیه‌های سازمان بهداشت جهانی پایبند بودند، افرادی که پایبند نبودند (کمتر از مقدار توصیه شده فعالیت بدنی داشتند) و افراد کم‌تحرک (هیچ دقیقه‌ای در هفته فعالیت بدنی نداشتند).
فواید فعالیت بدنی بر مکانیسم‌های مغزی
بتا-آمیلوئید (Aβ) پروتئینی است که در صورت تجمع در مغز می‌تواند ارتباط عصبی را مختل کند و به عنوان اولین رویداد پاتولوژیک در بیماری آلزایمر در نظر گرفته می‌شود. شرکت‌کنندگانی که فعالیت بدنی خود را افزایش دادند تا به سطوح توصیه شده توسط سازمان بهداشت جهانی برسند، نسبت به کسانی که کم‌تحرک باقی ماندند یا فعالیت بدنی خود را کاهش دادند، تجمع بتا-آمیلوئید کمتری نشان دادند. علاوه بر این، این اثر به نظر می‌رسید وابسته به دوز باشد؛ هرچه افزایش فعالیت بیشتر بود، بار آمیلوئید کاهش بیشتری می‌یافت.
شرکت‌کنندگانی که کم‌تحرک نبودند، ضخامت قشر مغز بیشتری در نواحی مرتبط با بیماری آلزایمر نشان دادند. ضخامت قشر در ناحیه گیجگاهی میانی برای حافظه بسیار مهم است، بنابراین نازک شدن یا آتروفی (از دست دادن حجم) آن نشانه اولیه تخریب عصبی است.
موگه آکینجی توضیح می‌دهد:
حتی کسانی که کمتر از مقدار توصیه شده فعالیت بدنی داشتند، ضخامت قشر مغز بیشتری نسبت به افراد کم‌تحرک نشان دادند، که نشان می‌دهد هر مقدار ورزش، هر چقدر هم کم، فواید سلامتی دارد.
ورزش بیشتر به عنوان یک استراتژی پیشگیری
تیم تحقیقاتی هم افزایش فعالیت بدنی و هم پایبندی به توصیه‌های سازمان بهداشت جهانی را مورد بررسی قرار داد. آنها مشاهده کردند که فواید فعالیت بدنی به نظر می‌رسد مربوط به افزایش فعالیت در طول زمان باشد، نه رسیدن به یک آستانه فعالیت خاص.
ایدر آرنازا-اورکیجو، محقق ISGlobal و محقق ارشد این مطالعه، تاکید می‌کند:
این یافته‌ها اهمیت ترویج فعالیت بدنی در میانسالی را به عنوان یک استراتژی بهداشت عمومی برای پیشگیری از آلزایمر تقویت می‌کند.» او در پایان می‌گوید: «مداخلاتی که هدفشان ترویج افزایش فعالیت بدنی است، می‌تواند کلید کاهش بروز این بیماری در آینده باشد.
منبع: Scitechdaily
