در ماه می گذشته، محققان دانشگاه ماساچوست (UMass) امهرست فاش کردند که توانسته‌اند با موفقیت یک جریان الکتریکی کوچک اما پیوسته از رطوبت موجود در هوا تولید کنند. اکنون، گزارشی از گاردین نشان می‌دهد که این پیشرفت، کاملاً غافلگیرکننده و تصادفی بوده است.
پروفسور جون یائو، نویسنده اصلی این مطالعه، گفت:
صادقانه بگویم، این یک تصادف بود. ما در واقع به ساخت یک حسگر ساده برای رطوبت هوا علاقه‌مند بودیم. اما به هر دلیلی، دانشجویی که روی آن کار می‌کرد فراموش کرد برق را وصل کند.
این دستگاه که از مجموعه‌ای از لوله‌های میکروسکوپی یا نانوسیم‌ها ساخته شده بود، بدون توجه عدم اتصال به برق، سیگنال الکتریکی تولید می‌کرد.
نانوسیم‌ها به داخل لوله برخورد می‌کردند و در نتیجه یک بار کوچک ایجاد می‌شد و با افزایش فرکانس ضربه‌ها، سر متفاوت لوله از دیگری شارژ می‌شد.
یائو توضیح داد:
این پدیده واقعاً شبیه باتری است. شما یک کشش مثبت و یک کشش منفی دارید و وقتی آنها را به هم وصل می کنید، شارژ جریان می‌یابد!
تیم یائو مطالعه جدیدی انجام داد که آزمایش‌های آنها از نانوسیم‌ها شروع شد و در عوض از موادی با میلیون‌ها حفره ریز یا نانوحفره استفاده کردند. نتیجه دستگاهی به اندازه یک تصویر کوچک است که می تواند تقریباً یک میکرووات تولید کند.
یائو افزود:
زیبایی این پدیده آن است که هوا در همه جا وجود دارد. اگرچه یک صفحه نازک دستگاه مقدار بسیار کمی الکتریسیته یا توان تولید می‌کند، در اصل، می‌توانیم چندین لایه را در فضای عمودی قرار دهیم تا قدرت را افزایش دهیم.
یک معجزه در عمل
اکنون دانشمندان دیگر می‌گویند که این دستگاه‌ها پتانسیل تولید معجزه تولید برق از هوای رقیق را دارند. پیتر دابسون، استاد بازنشسته علوم مهندسی در دانشگاه آکسفورد، به گاردین گفت که آزمایش‌ها نتیجه‌بخش هستند.
دابسون همچنین گفت:
وقتی برای اولین بار در مورد آن شنیدم، فکر کردم: بله، این هم یکی دیگر از آن ادعاهای عجیب و غریب است، اما نه، این یکی فرق دارد. اگر بتوانید آن را مهندسی و مقیاس کرده و از آلوده شدن آن به میکروب‌های جوی جلوگیری کنید، این دستگاه باید کار کند.
با این حال، دیگران می‌گویند که ما هنوز راه درازی در پیش داریم تا این نوع دستگاه ها برق خانه‌های ما را تامین کنند.
آنا کور، استاد مهندسی محیط زیست در امپریال کالج لندن، به گاردین گفت:
یکی از سوالات اساسی این است که این دستگاه‌ها چگونه تولید می‌شوند؟ تامین منابع مواد خام، هزینه‌یابی، ارزیابی ردپای زیست محیطی و افزایش مقیاس آنها برای اجرا، نیازمند زمان و اطمینان است.
اما این امر یائو را از رویاهای بزرگ باز نمی‌دارد. او به گاردین گرفت:
انرژی زیادی در مولکول‌های آب در هوا ذخیره می‌شود. این جایی است که ما در طول یک طوفان رعد و برق، اثر رعد و برق را دریافت می‌کنیم. وجود این نوع انرژی مورد تردید نیست و تنها مسئله مربوط به نحوه جمع‌آوری آن است.
آیا آنها موفق خواهند شد این انرژی را به اندازه کافی کارآمد جمع‌آوری کنند تا مثمر ثمر باشد؟ فقط زمان می‌تواند بگوید.
منبع: Interestingengineering
