در سال ۲۰۰۱، دنیس تیتو به اولین گردشگر فضایی در تاریخ بشر تبدیل شد، اولین انسانی که صرفاً به خاطر خواست و توانایی مالی‌اش به فضا سفر کرد. شاید خیلی از افراد دوست داشته باشند روزی جای او باشند، اما چقدر احتمال دارد که بتوانیم در طول زندگی‌مان به فضا سفر کنیم؟ این سفر چگونه خواهد بود؟ برای بررسی این سوالات با اِروتِک همراه باشید.

زیردریایی‌ها به ابزاری ارزشمند برای مطالعه چگونگی سازگاری انسان با محیط‌های شدید، از اعماق اقیانوس تا فضای بیرونی، تبدیل می‌شوند. آژانس فضایی اروپا (ESA)، آژانس فضایی پرتغال و نیروی دریایی پرتغال از زیردریایی‌ها برای شبیه‌سازی چالش‌های انزوا و حبس که در طول ماموریت‌های فضایی با آن مواجه می‌شوند، استفاده می‌کنند.

گروهی از محققان، به رهبری دکتر صوفیا شیخ از مؤسسه SETI و همکاری با پروژه شناسایی نشانه‌های فناوری جوی و مرکز اطلاعات فرازمینی پن استیت، به بررسی یک سوال جذاب پرداختند: اگر یک تمدن بیگانه فناوری مشابه ما داشته باشد، آیا می‌توانند زمین و نشانه‌های فعالیت انسان را شناسایی کنند؟ اگر چنین است، چه سیگنال‌هایی برجسته خواهند بود و تا چه فاصله‌ای می‌توانند دیده شوند؟

دانشمندان یک روش پیشگامانه با استفاده از لرزه‌شناسی خورشیدی برای اندازه‌گیری کدورت تابشی خورشیدی در شرایط شدید توسعه داده‌اند. این رویکرد نوآورانه، نه‌تنها شکاف‌های موجود در درک ما از فیزیک اتمی را برجسته کرده، بلکه یافته‌های تجربی اخیر را نیز تأیید می‌کند. این پیشرفت‌ها، امکانات جدید و هیجان‌انگیزی را هم در اخترفیزیک و هم در فیزیک هسته‌ای باز می‌کنند.

تلسکوپ فضایی هابل ناسا تصویری خیره‌کننده از یک ابرنواختر و کهکشان میزبان آن، LEDA 132905، ثبت کرده است. این کهکشان دوردست که در صورت فلکی حجار یا سنگ تراش (Sculptor) قرار داشته، بیش از ۴۰۰ میلیون سال نوری از ما فاصله دارد.

سیارک ۲۰۲۴ YR4، به اندازه یک آسمان‌خراش، به دلیل احتمال اندک (کمی بیش از ۱ درصد) برخورد به زمین در سال ۲۰۳۲، توجه ناسا را به خود جلب کرده است. در حالی‌که این موضوع نگران‌کننده به‌نظر می‌رسد، تاریخ نشان می‌دهد که هشدارهای اولیه مشابه اغلب هشدارها، با مشاهدات بیشتر محو می‌شوند.

این فضاپیما از یک روش پیشرانش نوآورانه استفاده می‌کند؛ بادبان‌های نوری (Lightsail). این نوع بادبان‌های بازتابنده از فشار لیزرها یا نور ستاره برای راندن فضاپیما استفاده می‌کنند. این بادبان‌های فوق‌العاده نازک می‌توانند به سرعت‌هایی بی‌نظیر دست یابند. اما ساخت و آزمایش این بادبان‌ها یک کار پیچیده است.

سال 2025، چندین ماموریت مهم تحت مدیریت آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا (JPL) برای پرتاب آماده می‌شوند. بسیاری از این ماموریت‌ها سال‌ها در حال توسعه بوده‌اند و پرتاب‌ها تنها یک قدم در سفرهای علمی بزرگتر آنها هستند. فراتر از این پرتاب‌ها، JPL طیف وسیعی از نقاط عطف مهم را برنامه‌ریزی کرده است زیرا به کار خود برای ناسا تحت مدیریت Caltech ادامه می‌دهد. با اِروتِک همراه باشید.

تلسکوپ فضایی هابل دقیق‌ترین بررسی کهکشان آندرومدا را ارائه و سرنخ‌های جدیدی در مورد تاریخچه تکاملی آن و تضادهای شدید با کهکشان راه شیری را آشکار کرد. این تحقیق که بیش از یک دهه به طول انجامید، پانورامای کاملی از کهکشان را ثبت کرده و چشم‌اندازهای جدیدی در مورد سن، ساختار و ترکیب ستاره‌ای آن ارائه می‌دهد.

یک تصویر جدید از تلسکوپ فضایی هابل، یک کهکشان دور دست را نشان می‌دهد که حدود 600 میلیون سال نوری با ما فاصله داشته و در صورت فلکی جوزا قرار دارد. این کهکشان اخیراً میزبان یک ابرنواختر به نام SN 2022aajn بوده است که در نوامبر 2022 کشف شد.

با نزدیک شدن به بازنشستگی ایستگاه فضایی بین‌المللی، نقشه راه جامع ناسا بر توانمندسازی شرکت‌های فضایی تجاری، حمایت از پیشرفت‌های علمی و اطمینان از حضور مداوم انسان در فضا متمرکز است. اما ناسا بعد از اتمام کار ایستگاه فضایی بین‌المللی دقیقاً چه برنامه‌ای دارد؟ برای بررسی و پاسخ به این سوال با اِروتِک همراه باشید.

آژانس فضایی اروپا (ESA) با ابتکار لایت‌شیپ (LightShip) خود، در حال متحول کردن دسترسی به مریخ با تمرکز بر فضاپیماهای کوچک و کم‌هزینه است. این عصر جدید اکتشاف که با حمایت فناوری‌های پیشرفته و مشارکت‌های بین‌المللی پشتیبانی می‌شود، هدف دارد تا سفر بین سیاره‌ای را عمومی‌تر کرده و آن را فراتر از مریخ به سایر اجرام آسمانی گسترش دهد.

فضاپیمای اسیریس-اپکس (یا به اختصار OSIRIS-APEX) ناسا در پاییز گذشته در حالی‌که در فاصله 46.5 میلیون مایلی از خورشید (بین مدارهای عطارد و زهره) سفر می‌کرد با موفقیت در برابر گرمای شدید مقاومت کرد و از محدودیت‌های تحمل حرارتی اولیه خود فراتر رفت.

دانشمندان کشف شگفت‌انگیزی از “بادهای مافوق صوت” انجام داده‌اند که در اطراف استوای WASP-127b در حال وزیدن هستند. سرعت این بادها می‌تواند به 33,000 کیلومتر در ساعت (20,000 مایل در ساعت) برسد که شش برابر سریعتر از سرعت چرخش خود سیاره است!

اخترشناسان یک انفجار سریع رادیویی مرموز را به مکانی غیرمنتظره ردیابی کرده‌اند؛ یک کهکشان عظیم باستانی که از فرآیند تشکیل ستاره فعال فاصله گرفته است. این کشف، بینش عمومی را که چنین پدیده‌های کیهانی منحصراً از مناطق جوان و غنی از ستاره سرچشمه می‌گیرند، تکان داده و پیچیدگی‌های ناشناخته جهان را آشکار می‌کند.

با جدیدترین عکس تلسکوپ فضایی هابل از ابر ماژلانی بزرگ، می‌توانید اعماق یک شاهکار آسمانی را مشاهده کنید که مناطق تشکیل ستاره‌های پر جنب و جوش سحابی تارانتولا (رتیل) را به نمایش می‌گذارد. در میان گاز آبی آرام و ستاره‌های رنگارنگ، می‌توان دید که چگونه گرد‌و‌غبار کیهانی بر تشکیل ستاره‌ها و سیارات تأثیر می‌گذارد.

اندکی پس از آغاز عملیات علمی تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا، ستاره‌شناسان با کشفی غیرمنتظره‌ در داده‌ها مواجه شدند؛ اجرامی کوچک و قرمز رنگ که در سراسر جهان اولیه دور دست پراکنده شده‌اند!

تلسکوپ فضایی جیمز وب با عبور از لایه‌های ضخیم ابر، اطلاعات انقلابی در مورد نوع جدیدی از سیارات فراخورشیدی ارائه کرده است که اساساً با سیارات موجود در منظومه شمسی متفاوت هستند. این کشف  طبقه‌بندی‌های موجود را به چالش می‌کشد و درک ما از شکل‌گیری و ویژگی‌های سیارات را گسترش می‌دهد.