محققان دانشگاه MIT و دانشگاه بیرمنگام (UB) بر این باورند که با استفاده از فناوری موجود، فرمول شناسایی سیارات قابل سکونت را به‌دست آورده‌اند. به گفته آنها، همه چیز به سطح دی اکسید کربن و اُزون یک سیاره فراخورشیدی مربوط می‌شود. این تحقیق در مجله Nature Astronomy منتشر شده است.
صحبت‌های زیادی در مورد اینکه چگونه افزایش سطح دی اکسید کربن در جو زمین به گرم شدن آن کمک می‌کند، وجود دارد، اما واقعیت این است که سیاره ما در مقایسه با سایر سیارات کمتر قابل سکونت مانند زهره، سطح بسیار پایینی از گاز دارد. 96.5 درصد اتمسفر آن سیاره از گاز تشکیل شده است، در حالیکه مریخ دارای جوی حاوی 95 درصد CO2 است. از سوی دیگر، اتمسفر زمین تنها 0.04 درصد دی اکسید کربن دارد. دلیل آن این است که اقیانوس‌های ما حدود 80 درصد از دی اکسید کربن سیاره را جذب می‌کنند!
این واقعیت محققان را بر آن داشته تا با جستجوی اتمسفر آنها برای یافتن سطوح پایین دی اکسید کربن، روش جدیدی برای شناسایی سیارات فراخورشیدی که ممکن است دارای آب مایع باشند را توسعه دهند. به‌طور خاص، محققان منظومه شمسی را به عنوان یک مدل پیشنهاد داده و طرحی را برای جستجوی گروهی از سیارات که در فاصله‌ای مشخص از خورشیدشان قرار می‌گیرند ارائه می‌کنند، جایی که آب ممکن است به شکل مایع وجود داشته باشد. آنها می‌گویند اگر تجزیه و تحلیل جو آن سیارات نشان دهد که دی اکسید کربن اتمسفر کمتری نسبت به بقیه دارد، احتمال اینکه گاز توسط حجم‌های بزرگ آب به دام افتاده باشد زیاد خواهد بود.
این تیم تحقیقاتی بر این باور است که یکی از بخش‌های هیجان‌انگیز این طرح این است که تلسکوپ فضایی جیمز وب در حال حاضر می‌تواند دی‌اکسید کربن سیاره‌هایی که قادر به رصد است را اندازه‌گیری کند.
جولین دو ویت یکی از نویسندگان این مطالعه می‌گوید
علم سیارات فراخورشیدی به دنبال سیارات قابل سکونت و حضور حیات است، اما تمام ویژگی‌هایی که تاکنون در مورد آنها صحبت شده فراتر از دسترس جدیدترین رصدخانه‌ها بوده است.
این استادیار علوم سیاره‌ای در دانشگاه MIT ادامه داد:
اکنون ما راهی برای یافتن وجود آب مایع در سیاره دیگری داریم و این چیزی است که می‌توانیم در چند سال آینده به آن برسیم.
آب مساوی با زندگی نیست!
در حالیکه چنین روشی ممکن است به تعیین اینکه آیا یک سیاره واقعاً آب مایع دارد یا خیر، کمک کند، محققان اذعان دارند که این لزوماً به این معنی نیست که در آن حیات وجود دارد. اما این تیم تحقیقاتی برای آن زمان هم برنامه دارد.
با استفاده از سیاره خودمان به عنوان الهام‌بخش این طرح، محققان خاطرنشان می‌کنند وقتی شکل‌های حیات روی زمین (از جمله گیاهان و برخی میکروب‌ها) دی‌اکسید کربن می‌گیرند، اکسیژن منتشر می‌کنند که می‌تواند توسط فوتون‌های خورشید به اُزون تبدیل شود. ازون نیز مانند دی اکسید کربن دارای علامتی است که توسط تلسکوپ جیمز وب قابل تشخیص است. به گفته محققان، باید از آن تلسکوپ برای یافتن سیاره‌ای در منطقه قابل سکونت با CO2 کم و ازن بالا استفاده کرد و درنهایت شاید بتوانیم سیاره‌ای با قابلیت حیات را پیدا کنیم.
آمائوری تریائود از دانشگاه بیرمنگام و یکی از نویسندگان این مطالعه گفت:
اگر ما ازون را ببینیم، احتمال اینکه با دی اکسید کربن مصرف‌شده توسط حیات زنده مرتبط باشد، بسیار زیاد است و اگر زندگی باشد، یک زندگی باشکوه بوده و فقط به چند باکتری محدود نخواهد بود. این مشاهده احتمالی، در اصل یک زیست‌توده در مقیاس سیاره‌ای است که قادر است مقدار زیادی کربن را پردازش کرده و با آن تعامل کند.
منبع: Newatlas
