به لطف قابلیت‌های جیمز وب، دانشمندان توانستند دمای یک سیاره فرازمینی را تعیین کنند

تلسکوپ جیمز وب ناسا همچنان دانش جدیدی را درباره دنیاهای بیگانه در اختیار ما قرار می‌دهد. یک تیم بین المللی از محققان توانستند با استفاده از داده‌های جیمز وب گرمای یک سیاره فراخورشیدی سنگی به نام TRAPPIST-1c را محاسبه کنند. نتایج تحقیقات آن‌ها نشان می‌دهد که سیاره TRAPPIST-1c که در فاصله 40 سال نوری زمین به دور یک ستاره کوتوله قرمز می‌گردد، اتمسفر بسیار نازکی دارد و حتی ممکن است اصلا اتمسفر نداشته باشد.

لورا کریدبرگ (Laura Kreidberg) از موسسه نجوم ماکس پلانک آلمان و یکی از نویسندگان مقاله‌ای که به توضیح جزئیات یافته‌های جدید می‌پردازد می‌گوید:

TRAPPIST-1 c از این نظر جالب است که به نوعی دوقلوی سیاره زهره به شمار می‌رود. این سیاره، اندازه زهره است و میزان تابشی که از ستاره میزبانش دریافت می‌کند تقریبا به اندازه تابشی است که زهره از خورشید دریافت می‌کند. ما تصور می‌کردیم که این سیاره ممکن است مانند زهره اتمسفری غلیظ از کربن دی اکسید داشته باشد.

TRAPPIST-1 c از نظر جزر و مدی ثابت است؛ یعنی یک طرف آن همیشه رو به ستاره میزبان آن است. در تجزیه و تحلیل‌های خود، محققان دریافتند که طرفی از سیاره که دائما به سمت ستاره میزبان قرار دارد دمایش 107 درجه سانتی‌گراد است. این دما، این سیاره را به خنک‌ترین سیاره سنگی فراخورشیدی که بر اساس انتشار گرمایش توصیف شده است تبدیل می‌کند.

این مطالعه جدید توانایی تلسکوپ جیمز وب را در مشخص کردن سیارات فراخورشیدی سنگی مشابه سیارات منظومه شمسی نشان می‌دهد. این همچنین یک گام جدید مهم در فهمیدن اینکه سیاراتی که به دور کوتوله‌های قرمز می‌چرخند قادر به حفظ اتمسفر و حیات هستند، به شمار می‌رود. کوتوله‌های قرمز رایج‌ترین ستاره‌ها در کهکشان راه شیری هستند، بنابراین تعیین اینکه آن‌ها می‌توانند میزبان حیات باشند هدفی کلیدی در جست‌وجوی حیات فرازمینی است.

محققان این مطالعه که یافته‌های خود را در نشریه Nature منتشر کرده‌اند می‌گویند که تحقیقات آن‌ها بدون تلسکوپ جیمز وب ممکن نبود.

سباستین زیبا (Sebastian Zieba) از موسسه ماکس پلانک و نویسنده ارشد این مقاله می‌گوید:

در گذشته ما تنها می‌توانستیم سیاراتی با اتمسفری غلیظ و غنی از هیدورژن را مطالعه کنیم. با جیمز وب، ما اکنون می‌توانیم به مطالعه اتمسفرهای تحت سلطه اکسیژن، نیتروژن و کربن دی اکسید نیز بپردازیم.

این تیم از ابزار مادون قرمز میانی جیمز وب (MIRI) برای رصد سیستم TRAPPIST-1 در چهار موقعیت مختلف استفاده کرد. آن‌ها میزان نور مادون قرمز میانی سیاره را اندازه‌گیری کردند که به آن‌ها اجازه می‌داد دمای سیاره را به‌دست آورند.

آن‌ها درخشندگی این ستاره را به خودی خود هنگامی که سیاره پشت آن بود و همچنین هنگامی که سیاره کنار آن بود را اندازه گیری کردند. از این طریق آن‌ها توانستند نور ستاره و سیاره را با هم مورد تجزیه و تحلیل قرار دهند. با مقایسه این دو مقدار آن‌ها توانستند مقدار نور فروسرخ میانی سمت روشن سیاره را محاسبه کنند.

به گفته ناسا، کاهش درخشندگی که توسط جیمز وب در حین حرکت سیاره پشت ستاره تشخیص داده شد حدود 0.04 درصد بود. این مانند این است که به ده هزار لامپ به صورت همزمان نگاه کنید و خاموش شدن 4 تا از آن‌ها را تشخیص دهید. وب با چنین قدرتی به ما این امکان را می‌دهد تا اسرار بی‌شماری را از جهان‌های بیگانه کشف کنیم.

منبع: Interestingengineering