نوزادان 15 ماهه می‌توانند کلماتی را برای اشیایی که هرگز ندیده‌اند یاد بگیرند!

زبانِ انسان ما را قادر می‌سازد تا معانی کلمات را برای چیزهایی که هرگز مستقیماً تجربه نکرده‌ایم یاد بگیریم. ما این کار را بدون زحمت در مکالمات روزمره انجام می‌دهیم و اغلب از بافت کلام برای استنباط معنای کلمات ناآشنا استفاده می‌کنیم.

اما این توانایی در چه سنی از زندگی ظاهر می‌شود؟ و چگونه بازنمایی‌های ذهنی از اشیاء یا رویدادهایی که نمی‌توانیم ببینیم تشکیل می‌دهیم؟

یک مطالعه جدید توسط دانشمندان علوم رشدی در دانشگاه نورث‌وسترن و دانشگاه هاروارد اولین مدرک را ارائه می‌دهد که نوزادان 15 ماهه می‌توانند شیئی را که از طریق زبان درباره آن آموخته‌اند، تشخیص دهند، حتی اگر آن شیء پنهان باشد!

تصور کنید نوزادی در حال بازی با بلوک‌ها روی زمین است و به صحبت‌های والدینش درباره کامکوات در گفتگویی درباره میوه‌های آشناتری مانند سیب و موز گوش می‌دهد. آیا ممکن است نوزاد یک بازنمایی اولیه یا یک برداشت کلی درباره معنای کامکوات شکل دهد – چیزی خوراکی، احتمالاً یک میوه؟ آیا آن‌ها می‌توانند بعداً از این برداشت اولیه استفاده کنند، زمانی‌که برای اولین بار یک میوه جدید را می‌بینند؟ اینها سؤالاتی بود که محققان به دنبال پاسخ دادن به آن‌ها بودند.

یادگیری کلمات بدون مرجع بصری!

ساندرا واکسمن، نویسنده ارشد این مطالعه، می‌گوید:

بسیاری از مردم بر این باورند که موفقیت در یادگیری کلمات مستلزم آن است که نوزاد یک کلمه جدید را به شیئی که از نظر فیزیکی حاضر است “نگاشت” کند (مثلاً، “به کامکوات نگاه کن!”). اما در جریان طبیعی یک روز، بسیار رایج است که ما – و نوزادان – کلماتی را می‌شنویم که اشیایی که به آن‌ها اشاره می‌کنند در دسترس درک فوری ما نیستند.

او می‌افزاید:

ما می‌پرسیم که آیا نوزادان نیز می‌توانند از بافت‌های مکالمه‌ای که یک کلمه در آن رخ می‌دهد برای شروع یادگیری معنای آن استفاده کنند یا خیر.

محققان 134 نوزاد، 67 نفر در 12 ماهگی و 67 نفر در 15 ماهگی را در یک کار سه قسمتی شرکت دادند. ابتدا، محققان کلماتی را که نوزادان می‌فهمیدند، همراه با تصویری از شیئی که به آن اشاره داشت (مثلاً سیب، موز، انگور) به آن‌ها نشان دادند. سپس، نوزادان یک کلمه جدید را شنیدند در حالی‌که تصویر یک شیء جدید (مثلاً کامکوات) از دید آن‌ها پنهان بود. در نهایت، دو شیء جدید ظاهر شد (مثلاً یک کامکوات و یک همزن)، و از نوزادان پرسیده شد، مثلاً، “کامکوات کجاست؟”

نوزادان پانزده ماهه، اما نه نوزادان دوازده ماهه، مدت طولانی‌تری به میوه جدید (مثلاً کامکوات) نسبت به وسیله جدید (مثلاً همزن) نگاه کردند. اگرچه آن‌ها هرگز هیچ شیئی را همراه با آن کلمه جدید ندیده بودند، اما نوزادان 15 ماهه با این وجود از نشانه‌های موجود در بافت کلام برای شناسایی اینکه کدام شیء به احتمال زیاد همان چیزی است که کلمه جدید به آن اشاره دارد، استفاده کردند.

واکسمن می‌گوید:

این مطالعه نشان می‌دهد که حتی نوزادانی که تازه شروع به گفتن اولین کلمات خود می‌کنند، از زبانی که می‌شنوند یاد می‌گیرند، حتی اگر اشیاء یا رویدادهایی که مورد بحث قرار می‌گیرند حاضر نباشند.

او اضافه می‌کند:

نوزادان آنچه را می‌شنوند دریافت می‌کنند، و حتی اگر هیچ شیئی حاضر نباشد، آن‌ها یک بازنمایی ذهنی یا “برداشت کلی” از معنای کلمه جدید شکل می‌دهند، که به اندازه‌ای قوی است که بعداً هنگام ظاهر شدن شیء مرجع از آن استفاده کنند.

واکسمن پیشنهاد کرد که در 12 ماهگی، نوزادان ممکن است هنوز به اندازه کافی از کلمات آشنایی که در بافت کلام شنیده‌اند ندانند تا بتوانند یک بازنمایی یا برداشت کلی از معنای کلمه جدید (مثلاً اینکه احتمالاً میوه دیگری است) تشکیل دهند.

درک معنای کامکوات

محققان با معرفی کلمات جدید به نوزادان در غیاب هرگونه شیء قابل مشاهده، آزمایشی قدرتمند برای سنجش میزان یادگیری نوزادان درباره معنای یک کلمه جدید صرفاً بر اساس ورودی زبان طراحی کردند.

این مطالعه بینش جدیدی در مورد منشأ رشدی ظرفیت انسان برای یادگیری چیزهایی که از نظر ادراکی حاضر نیستند، ارائه می‌دهد. همچنین شروع به بررسی این موضوع می‌کند که چگونه و در چه سنی، ذهن انسان می‌تواند بازنمایی‌های ذهنی از اشیاء و رویدادهایی که هرگز مستقیماً مشاهده نشده‌اند، ایجاد کند.

این کار جدید همچنین قدرت زبان را در زندگی روزمره نوزادان برجسته می‌کند. نوزادان در گوش دادن به مکالمات و در هنگام کتاب خواندن، اغلب کلماتی را می‌شنوند که هنوز آن‌ها را درک نمی‌کنند و نمی‌توانند فوراً آن‌ها را به یک شیء یا رویداد “نگاشت” کنند. نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که در 15 ماهگی، نوزادان به طور خودکار از بافت زبانی که یک کلمه جدید در آن رخ می‌دهد برای ساختن یک برداشت کلی از معنای آن استفاده می‌کنند که از یادگیری بعدی پشتیبانی می‌کند.

واکسمن می‌گوید:

وقتی کلمات جدیدی مانند “کامکوات” را در مکالمه می‌شنویم در حالی که هیچ کامکواتی در اطراف نیست، فرصت درک معنای آن را از دست نمی‌دهیم.

او در پایان می‌گوید:

اکنون می‌دانیم که این در مورد نوزادان کوچک نیز صادق است.

منبع: Scitechdaily