قصر زیبای ایت بن‌ حدو، لوکیشن فیلمبرداری فیلم‌های برتر سینما

وارزارات، شهری کوچک اما پرهیاهو، واقع در ارتفاعات کوه‌های اطلس، مدتهاست که با نام دروازه صحرا شناخته می‌شود. “هالیوود آفریقا” نام دیگر این شهر است. دلیل این نام، فیلم‌های زیادی است که در اینجا فیلمبرداری شده‌اند. حداقل از دهه شصت میلادی، کارگردانان هالیوود هر زمان که برای فیلمبرداری یک فیلم تاریخی با تم دینی یا یک فیلم سینمایی در خاورمیانه نیاز داشته‌اند، به اینجا آمده اند. لارنس عربستان (1962)، مردی که پادشاه می‌شود (1975)، نور روزهای زنده (1987)، آخرین وسوسه مسیح (1988)، مومیایی (1999)، گلادیاتور (2000)، تپه ها چشم دارند (2006)، بابل (2006) و بازی تاج و تخت (19-2011)، تنها چند عنوان از این فیلم‌ها هستند. وارزارات همچنین خانه یکی از بزرگترین استودیوهای فیلم سازی است یعنی اطلس استودیو.

در حالی که لوکشین فیلمبرداری 30000 متر مربعی همه چیز برای فیلمبرداری دارد، از مقبره‌های عظیم مصری گرفته تا هواپیماهای غول پیکر و قلعه‌های ویران‌شده، اما این قصر “ایت بن‌ حدو” است که کارگردانان را به فیلمبرداری در اینجا ترغیب می‌کند.

قصر ایت بن‌ حدو

“ایت بن‌ حدو” یک قصر تاریخی یا روستایی خشتی مستحکم احاطه شده با دیوارهای بلند است که در امتداد مسیر کاروان سابق بین “صحرا” و “مراکش” واقع شده است. این میراث جهانی یونسکو نمونه برجسته ای از معماری خشتی مراکش محسوب می شود.

این روستا که در دامنه تپه‌های نزدیک رودخانه “اونیلا” واقع شده است، مجموعه‌ای از ساختمانها در ابعاد مختلف است. از خانه‌های کوچک ​​گرفته تا سازه‌های مرتفع، همه در درون یک دیوار دفاعی که خود شامل برج‌های دیدبانی و دروازه است، جمع شده اند. برخی از ساختمان‌ها در قسمت‌های فوقانی خود با نقوش هندسی تزئین شده اند. “ایت بن‌ حدو” همچنین دارای تعدادی ساختمان عمومی مانند مسجد، کاروانسرا ، کسبه (استحکامات قلعه مانند) و “مارابوت سید علی” یا “عامر” است. در بالای تپه مشرف به قصر، بقایای یک انبار انبار بزرگ عظیم وجود دارد. همچنین یک میدان عمومی، یک قبرستان مسلمانان و یک قبرستان یهودیان نیز وجود دارد.

اگرچه پیشینه این روستا به قرن یازدهم برمی گردد، اما هیچ یک از این بناها قدمت بیشتری از قرن هفدهم ندارند زیرا ساختمان‌های ساخته‌شده از خاک، چوب، خشت و آجرهای سفالی خیلی زود از بین می‌روند و برای سالم نگه داشتن آنها، نیاز به نگهداری مداوم است. در “ایت بن‌ حدو”، طبقات پایین از مصالح قوی‌تر ساخته شده اند، در حالی که طبقات بالایی به منظور کاهش فشار روی دیوارها از خشت سبک تری بنا شده‌اند.

این روستا زمانی یکی از مراکز تجاری پررونق بود که مسیر تجاری سودان باستان و مراکش را توسط “دره درا” و گذرگاه “تیزین-تلوت” بهم متصل می‌کرد. گردنه “تیزین-تیکا” که از طریق این مسیر قابل دسترسی بوده، یکی از معدود مسیرهای کوههای اطلس بود که از مراکش و دره “درا” در لبه “صحرا” عبور می‌کرد.

وضعیت سکونت در روستا

در کمال تعجب، این روستا هنوز مسکونی است، البته افراد کمی در آن زندگی می‌کنند. با کاهش اهمیت استراتژیک روستا، از ابتدای قرن بیستم، کاهش جمعیت این روستا آغاز شد. بیشتر ساکنان محلی اکنون در خانه‌های جدید روستای آن سوی رودخانه زندگی می‌کنند و از راه کشاورزی و همچنین توریسم امرار معاش می‌کنند. در سال 2011 یک پل عابر پیاده که پیوند‌دهنده قصر قدیمی با دهکده جدید بود، با هدف دسترسی بهتر به “ایت بن‌ حدو” و تشویق ساکنان به بازگشت به خانه‌های تاریخی آن، احداث شد.

منبع: Amusingplanet