قطعاً شهرت ایتالیا به خاطر دایناسورهای آن نیست چراکه در مقایسه با آثار هنری و باستانی فوق‌العاده‌ای که این کشور دارد، فسیل‌های این موجودات عظیم‌الجثه بسیار کمیاب هستند. البته جای تعجب ندارد که کشف اولین بقایای جدا شده از این جانوران در اوایل دهه نود میلادی سروصدای زیادی ایجاد کرد، اما مدت کوتاهی پس از آن، این اتفاق چیزی بیشتر از یک استثنا در نظر گرفته نشد. ترسیم نقشه منطقه مدیترانه در زمان حکومت دایناسورها، از 230 تا 66 میلیون سال قبل، کار ساده‌ای نیست. جزایر بسیاری در این منطقه قرار داشته که از سرزمین اصلی خود یعنی اروپا، آسیا و آفریقا فاصله داشتند و برای بقای جانوران بزرگی مثل دایناسورها نامناسب بودند، حداقل تا امروز که این‌طور تصور می‌شد!
اما اکنون یک مطالعه منتشرشده در Scientific Reports با همکاری محققان دانشگاه بولونیا، از اولین سایت دیرینه‌شناسی ایتالیا با چند اسکلت خارق‌العاده و کامل از دایناسورها، رونمایی کرده است. این سایت Villaggio del Pescatore نام دارد و در نزدیکی شهر تریسته در شمال شرقی ایتالیا واقع شده است.
این اسکلت‌های زیبا از گونه Tethyshadros insularis بوده و بزرگ‌ترین و کامل‌ترین اسکلت‌های دایناسوری هستند که تاکنون در ایتالیا کشف شده است. این تیم برخی از زیباترین و منحصربه‌فردترین اسکلت‌های یافت شده در این سایت را توصیف می‌کند (به ویژه اسکلت یکی از دایناسورها به نام برونو) و به وجود هفت (احتمالاً یازده) دایناسور دیگر نیز اشاره می‌کند.
دایناسورها تنها فسیل‌های یافت شده در این سایت نیستند. ماهی‌ها، تمساح‌ها، رپتایل‌های پرنده و سخت‌پوستان کوچک نیز در این سایت یافت شده که تصویری از یک اکوسیستم باستانی که در سراسر دنیا بی‌نظیر است را به نمایش می‌گذارد. فسیل‌های جمع‌آوری شده از این منطقه را می‌توان در موزه تاریخ طبیعی شهر تریسته که توسط وزارت فرهنگ ایتالیا به آنجا اهدا شده است مشاهده کرد.
این مطالعه همچنین بسیاری از فرضیه‌های تکامل را برای تفسیر بافت باستانی مدیترانه، بررسی و بازنویسی می‌کند. در واقع زمین‌شناسان منطقه‌ای که با عنوان Villaggio del Pescatore شناخته می‌شود را بخشی از جزیره‌ای در اقیانوس “مدیترانه اولیه” به نام تتیس می‌دانند. این تفسیر تأیید می‌کند که اسکلت نسبتاً کوچک و اولین دایناسوری که در این مکان پیدا شد (به نام آنتونیو)، در واقع یک گونه “کوتوله” و یکی از اثبات‌های “قانون جزیره” است (قانونی که می‌گوید حیوانات بزرگ‌تر در یک محیط جزیره‌مانند، به دلیل کمبود منابع، به حیوانات کوچک‌تر تکامل می‌یابند).
در این مطالعه، تیم تحقیقاتی، “آنتونیو” را به عنوان یک موجود نابالغ طبقه‌بندی می‌کند، و “برونو” که بزرگ‌تر است را مسن‌تر می‌داند. هرچند تاکید شده که احتمال اینکه “برونو” در زمان مرگش مستعد رشد بوده باشد وجود دارد.
داده‌های جمع‌آوری شده توسط این تیم، این منطقه و دایناسورهایش را متعلق به 80 میلیون سال پیش و دوران کرتاسه نشان می‌دهد. این تقریباً 10 میلیون سال قدیمی‌تر از چیزی است که تصور می‌شد. در آن زمان منطقه شمال شرقی ایتالیا، رو به یک اقیانوس قرار داشت و به اروپای غربی و آسیا متصل بود. این بدان معناست که نه تنها جزایر کوچک مشخصه مدیترانه بوده‌اند بلکه مسیرهای مهاجرتی برای حیوانات بزرگی مثل دایناسورها از طریق پل‌های زمینی (چیزی که امروزه به‌عنوان ایتالیا شناخته می‌شود) وجود داشته است.
این تحقیق جدید، نه تنها اولین مورد از نظر یافته‌های استثنایی، بلکه مهم‌تر از همه، نقش محوری فسیل دایناسورهای ایتالیایی را برای ارزیابی فرضیه‌های علمی مهم در مورد این حیوانات باستانی برجسته می‌کند.
منبع: Scitechdaily
