یک هنرمند با تلفیق علم و هنر، آینده زمین را به تصویر کشید!

تصور اینکه زمین در سال 2500 به چه شکل خواهد بود، دشوار است. اما همکاری علم و هنر به ما نشان می‌دهد که چگونه تغییرات اقلیمی می‌تواند صحنه‌هایی آشنا را به مناظری بیگانه در چند قرن آینده تبدیل کند.

دانشمند محیط‌زیست کریستوفر لیون و همکارانش با تاکید بر این تصویرپردازی‌ها – مزارع مملو از گیاهان نیمه‌گرمسیری غرب ایالات متحده، جنگل‌های بارانی خشک‌شده آمازون، گرمای شدید شبه‌قاره هند – می‌گویند که چرا محققان باید پیش‌بینی‌های اقلیمی را از معیارهای معمول سال 2100 تغییر دهند.

کریستوفر لیون از دانشگاه مک گیل مونترال می‌گوید:

پنجاه سال از اولین پیش‌بینی‌های اقلیمی می‌گذرد، پیش‌بینی که هدف اصلی را سال 2100 تعیین کرده است. اما آن تاریخ دیگر چندان دور نیست و اثرات گازهای گلخانه‌ای منتشرشده در گذشته و حال، برای قرن‌ها باقی خواهد ماند.

برای تجسم اینکه در آینده، جهان چگونه خواهد بود محققان سه سناریوی آب‌وهوایی مختلف را در نظر گرفتند – انتشار کم، متوسط و زیاد گازهای گلخانه‌ای؛ همان‌گونه که در گزارش‌های هیئت بین‌دولتی سازمان ملل در مورد تغییرات آب‌وهوایی اشاره شده است – و تغییرات را تا سال 2500 پیش‌بینی کردند. این تیم به طور خاص تأثیر این تغییرات بر روی تمدن‌ها را بررسی کرده است؛ استرس بر اثر گرما، محصولات زراعی نامناسب، تغییر در کاربری زمین و پوشش گیاهی آن.

برای همه سناریوها به جز انتشار کم که معادل کم کردن گرمایش کره زمین و کاهش دو درجه سلسیوس دما نسبت به دوران پیش از انقلاب صنعتی مطابق با عهدنامه پاریس است، میانگین دمای کره زمین تا سال 2500 به افزایش ادامه می‌دهد. برای سناریوی انتشار زیاد، دمای کره زمین تا سال 2100، حدود 2.2 درجه سلسیوس و تا سال 2500، نزدیک به 4.6 درجه سلسیوس افزایش خواهد یافت. محققان می‌گویند که این اتفاق، منجر به “تجدید ساختار عمده زیست‌بوم‌های جهان” می‌شود؛ یعنی از بین رفتن بیشتر جنگل‌های بارانی آمازون، تغییرات در محصولات کشاورزی و دمای غیرقابل‌تحمل مناطق استوایی.

سپس این تیم همکاری خود را با جیمز مک‌کی، هنرمند و رابط علمی در دانشگاه لیدز انگلستان برای استفاده از این داده‌ها آغاز کرد. بر اساس این پژوهش‌ها، مک‌کی مجموعه نقاشی‌های دقیقی را خلق کرد که وضعیت زمین را در زمان حاضر و در سال 2500 به تصویر می‌کشند.

لیون می‌گوید که تیم او سعی کرده برای واقع‌بینانه بودن و کمتر تخیلی بودن نقاشی‌ها از پیش‌بینی تکنولوژی‌های آینده پرهیز کند.

ما می‌خواستیم چیزهایی را به نمایش بگذاریم که مردم عادی تشخیص دهند؛ مانند هواپیماهای بدون سرنشین، ربات‌ها و گیاهان هیبریدی.

در یک نقاشی از هند در سال 2500، شخصی یک لباس کاملاً مهروموم‌شده و یک کلاه ایمنی پوشیده، نوعی لباس خنک‌کننده که امروزه در برخی مناطق کاری بسیار گرم برای حفاظت از بدن پوشیده می‌شود.

هدف این تصاویر این است که مردم آینده را واقعی‌تر و نزدیک‌تر تصور کنند و شاید این تصاویر بتوانند این امید را در مردم ایجاد کنند که می‌توانند با شرایط آینده تطبیق پیدا کنند.

لیون در این باره گفته است:

اگر ما در مقیاس سیاره‌ای تغییر می‌کنیم، باید به این مسئله به چشم یک مشکل برای بشریت نگاه کنیم. ما می‌خواهیم بگوییم علی‌رغم آب‌وهوایی که مردم در آن قرار گرفتند، انسان‌ها همیشه راهی برای بقا در آن اقلیم پیدا کرده‌اند.

انتشار گازهای گلخانه‌ای به مقدار زیاد، می‌تواند دمای کره زمین را 4.6 درجه سلسیوس نسبت به دوران پیش از انقلاب صنعتی افزایش دهد. در نتیجه گرمای شدید در هند می‌تواند نحوه زندگی انسان در آن محیط را تغییر دهد. کشاورزان و گله‌دارانی که در نقاشی سال 2000 دیده می‌شوند ممکن است در سال 2500 برای کار در فضای باز به لباس خنک‌کننده و کلاه ایمنی نیاز داشته باشند.

محققان می‌گویند اگر سطح انتشار گازهای گلخانه‌ای همچنان بالا باقی بماند، مزارع “سبد نان” در غرب ایالات متحده که در نقاشی سال 2000 دیده می‌شوند ممکن است تا سال 2500 به مناطق کشاورزی نیمه‌گرمسیری تبدیل شوند. در آن زمان این مناطق ممکن است با نخل‌های روغنی و ساکولنت‌ها پر شوند و برای جبران گرمای شدید تابستان به دستگاه‌های آبیاری و جذب آب متکی باشند.

منبع: Sciencenews