پژوهشگران با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب به مطالعه سیاره Trappist-1 b پرداخته‌اند و شواهدی یافته‌اند که نشان می‌دهد این سیاره ممکن است سطحی متغیر و احتمالاً دارای اتمسفر داشته باشد، برخلاف باورهای پیشین که آن را جرمی تاریک و سنگی بدون اتمسفر تصور می‌کردند.

ناسا و اسپیس‌ایکس پرتاب فضاپیمای IMAP را به سپتامبر ۲۰۲۵ موکول کرده‌اند تا زمان بیشتری برای آماده‌سازی سیستم‌های پروازی آن داشته باشند. این مأموریت هلیوسفر را کاوش خواهد کرد تا حباب محافظ خورشید و تأثیرات آن بر آب‌وهوای فضایی و زندگی را بهتر درک کند.

در تاریخ ۲۴ دسامبر، “کاوشگر خورشیدی پارکر” ناسا بیش‌تر از هر زمان دیگری به خورشید نزدیک شد و تنها چند میلیون مایل بالاتر از سطح سوزان آن قرار گرفت. تیم مسئول این مأموریت با اضطراب منتظر نتیجه بود، در حالی‌که امیدوار بودند این کاوشگر بتواند از این مواجهه جان سالم به در ببرد. اکنون و چند دقیقه مانده به نیمه‌شب پنج‌شنبه، پارکر “با خانه تماس گرفته است!”

«کاوشگر خورشیدی پارکر» با لایه‌ای از مواد کامپوزیت کربنی به ضخامت ۱۱.۴۳ سانتی‌متر (۴.۵ اینچ) محافظت می‌شود که می‌تواند دماهایی تا ۱۳۷۷ درجه سانتیگراد (۲۵۰۰ درجه فارنهایت) را تحمل کند.

ناسا و سازمان پژوهش‌های فضایی هند (ISRO) در حال آماده‌سازی برای پرتاب ماهواره NISAR در ماه مارس ۲۰۲۵ هستند. این ماهواره که نام آن مخفف “رادار روزنه مصنوعی ناسا-ایسرو” است، طراحی شده تا تقریباً تمامی سطوح خشکی و یخی زمین را هر ۱۲ روز یک‌بار پایش کند.

تلسکوپ فضایی جیمز وب گروهی از کهکشان‌های عظیم را مشاهده کرده است که در فاصله حدود 11 میلیارد سال نوری قرار دارند و به دلیل تأثیر سیاه‌چاله‌های بسیار پرجرم، رشد خود را متوقف کرده‌اند.

زندگی پویای کهکشان مارپیچی NGC 337 را با تصویر خیره‌کننده‌ای که تلسکوپ فضایی هابل ثبت کرده است، کاوش کنید. این تصویر، شامل ترکیبی از ستارگان قدیمی و جدید و محل وقوع ابرنواختر شگفت‌انگیز SN 2014cx است.

کاوشگر خورشیدی پارکر ناسا آماده می‌شود تا نزدیک‌ترین برخورد خود با خورشید را فردا ۲۴ دسامبر (۴ دی) انجام دهد. تا تاریخ ۲۷ دسامبر (۷ دی)، پس از سفری خطرناک به نزدیکی خورشید، انتظار می‌رود پارکر داده‌هایی ارسال کند که بینش‌های جدیدی درباره پدیده‌های خورشیدی ارائه خواهد داد.

مشاهدات جدید نشان می‌دهند که سیارات در حال شکل‌گیری در دیسک‌های پیش‌سیاره‌ای، مانند آنچه در اطراف PDS 70 دیده می‌شود، می‌توانند سیارات بعدی را تحریک به شکل‌گیری کنند. این یافته که بر اساس تصاویر با وضوح بالا از آرایه بزرگ میلی‌متری/زیرمیلی‌متری آتاکاما (ALMA) به دست آمده است، از نظریه اثر دومینو در شکل‌گیری متوالی سامانه‌های سیاره‌ای حمایت می‌کند.

آیا معمای چندین دهه‌ای مربوط به حرکات عجیب ستارگان در امگا قنطورس، بزرگ‌ترین خوشه ستاره‌ای کهکشان راه شیری، بالاخره حل شده است؟ امگا قنطورس مورد مطالعه قرار گرفته تا مشخص شود که آیا سرعت بالای ستارگان آن به دلیل وجود یک سیاه‌چاله با جرم متوسط است یا مجموعه‌ای از سیاه‌چاله‌های کوچکتر!

ستاره‌شناسان تخمین می‌زنند که حدود ۲۰۰ میلیارد تریلیون ستاره در جهان قابل مشاهده وجود دارد. بسیاری از این ستارگان به‌اندازه خورشید یا حتی درخشان‌تر از آن می‌درخشند. پس چرا آسمان شب غرق در نور نیست؟ برای پاسخ به این سوال جذاب با اِروتِک همراه باشید.

تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا، کهکشانی به نام Firefly Sparkle را کشف کرده است که تنها ۶۰۰ میلیون سال پس از بیگ بنگ وجود داشته و از نظر جرم شباهت زیادی به کهکشان راه شیری اولیه دارد. مانند کرم‌های شب‌تابی که در یک شب تابستانی گرم «می‌رقصند»، ۱۰ خوشه ستاره‌ای در مشاهدات تلسکوپ وب می‌درخشند.

تصویر جدید تلسکوپ فضایی هابل، کهکشان مارپیچی NGC 2566 را نشان می‌دهد که در فاصله ۷۶ میلیون سال نوری و در صورت فلکی Puppis قرار دارد. نواری چشمگیر از ستارگان در مرکز این کهکشان کشیده شده است با بازوهای مارپیچی که از دو انتهای آن امتداد می‌یابند. از دیدگاه ما، زاویه مایل دیسک این کهکشان باعث می‌شود که شبیه به یک چشم کیهانی بادامی‌شکل به نظر برسد.

هلیکوپتر دوم ناسا، که انتظار می‌رود از نبوغ بزرگ‌تر باشد، به‌عنوان یک وسیله قدرتمند طراحی خواهد شد. این هلیکوپتر قادر به حمل بارهای سنگین‌تر و کاوش مسافت‌های بسیار بیشتری خواهد بود. طبق اعلام آزمایشگاه پیش‌رانش جت (JPL) ناسا، این هلیکوپتر در مراحل اولیه طراحی و مفهومی قرار دارد.