دلفین‌ها موجودات شگفت‌انگیزی هستند که از توانایی‌ها و قابلیت‌های خاصی نظیر سیستم سونار و فاصله‌یابی صوتی بهره می‌برند. با این حال، تحقیقات جدید نشان داده که این موجودات دریایی در مکانی که سبیل‌های دوران کودکی آنها رشد کرده است، به قابلیتی دست می‌یابند که همزمان با بالغ شدنشان، تکامل پیدا می‌کند. این اَبَرحس حتی ممکن است به دلفین‌ها برای پیدا کردن منابع غذایی پنهان کمک کند! برای کسب اطلاعات بیشتر درباره این مطالعه با اِروتِک همراه باشید.
توانایی فاصله‌یابی صوتی دلفین‌ها که به عنوان «پژواک‌یابی» نیز شناخته می‌شود، در قلمرو حیوانات، یک ویژگی استثنایی و منحصربه‌فرد به حساب می‌آید. این توانایی آن‌قدر قوی است که این پستانداران می‌توانند در زیر آب از آن برای تمایز قائل شدن میان یک توپ گلف و یک توپ پینگ پنگ بر اساس چگالی دو جسم کمک بگیرند. اما این توانایی تنها قابلیت چشمگیر و جالب توجه‌ی دلفین نیست و این موجودات توانایی‌های خاص دیگری نیز دارند.
به طور مثال، دلفین‌ها دارای چشمانی‌اند که امکان دیدن دو جهت به‌صورت همزمان را برای آنها فراهم کرده است. پوست این موجودات یک ژل ضدباکتری جهت فراری دادن انگل‌ها و بارناکل‌ها را ترشح می‌کند و دلفین‌ها می‌توانند نیروی رانش کافی برای رسیدن به سرعت حدود ۴۸ کیلومتر بر ساعت را به‌دست آورند. اگر این موارد هم کافی نبود، دلفین‌ها توانایی خاموش کردن نیمی از مغز خود برای یک مدت زمان مشخص را دارند تا در آن دوره به استراحت بپردازند! یک مطالعه در سال ۲۰۱۹ میلادی نیز نشان داد که این موجودات دارای سیستم ایمنی فوق‌العاده‌ای هستند که از آنها در برابر باکتری‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک محافظت می‌کند. اکنون، مطالعه‌ی جدیدی که در دانشگاه روستوک آلمان انجام شده، مهارت قابل توجه‌ی دیگری را به لیست قدرت‌های دلفین اضافه می‌کند؛ توانایی حس کردن میدان‌های الکتریکی ضعیف!
دو محقق دانشگاه روستوک آلمان به حفره‌های کوچکی که بعد از ریزش سبیل‌های «دلفین‌های بینی‌بطری» جوان بعد از تولد باقی می‌ماند، نگاه دقیق‌تری داشته‌اند. این محققان متوجه شدند که این سوراخ‌ها به همان ساختاری که به کوسه‌ها اجازه‌ی تشخیص میدان‌های الکتریکی را می‌دهد، شباهت دارند و دلفین‌ها از ساختاری مشابه با کوسه‌ها استفاده می‌کنند. از این رو، محققان دانشگاه روستوک مطالعه‌ی جدیدی را آغاز کردند تا ببینند آیا عملکرد این حفره‌ها برای دلفین‌ها با قابلیت کوسه‌ها یکسان است یا خیر.
این محققان ابتدا دو دلفین را در باغ وحش نورنبرگ آموزش دادند تا آرواره های خود را روی یک میله‌ی فلزی غوطه‌ور در آب استخر قرار دهند. بعد، به دلفین‌ها یاد دادند تا هر زمان که احساس کردند جریان الکتریکی خاصی درست بالای پوزه‌ی آنها آنها تولید می‌شود، از این حالت خارج شده و شنا کنند. یکی از دلفین‌ها قادر بود که سیگنال‌هایی تا فرکانس ۵.۵ میکروولت بر سانتی‌متر را حس کند، در حالی که دلفین دیگر حتی حساس‌تر ظاهر شده و جریانی به اندازه‌ی ۲.۴ میکروولت بر سانتی‌متر را حس می‌کرد. به این نکته باید توجه داشته باشید که یک میکروولت معادل یک میلیونیم ولت است!
زمانی که دانشمندان این جریان الکتریکی را به جای ثابت نگه‌داشتن، به شکل پالس مورد استفاده قرار می‌دادند، دلفین‌ها واکنش بیشتری را نسبت به آن از خود نشان دادند. محققان در این زمینه خاطرنشان کردند که این جریان‌ها شبیه به میدان الکتریکی ضعیف و ناپایداری است که توسط ماهی‌های شکارچی دلفین منتشر می‌شود.
گیدو دن‌هارت، یکی از نویسندگان این مطالعه، در این رابطه گفت:
«حساسیت به میدان‌های الکتریکی ضعیف به دلفین‌ها کمک می‌کند تا به دنبال ماهی‌های پنهان‌شده در چند سانتی‌متر آخر رسوبات کف دریا بگردند و آنها را به‌سرعت به بالا بکشند.»
این توانایی با حس کوسه‌ها بسیار متفاوت است، چرا که آن حیوانات دریایی قادر هستند که از حس خود جهت تشخیص میدان‌های الکتریکی ماهی‌ها را تا فاصله‌ی ۷۰ سانتی‌متری استفاده کنند.
محققان همچنین باور دارند که این توانایی یا همان «گیرنده‌ی الکتریکی» می‌تواند به دلفین‌ها در جهت‌یابی با استفاده از میدان مغناطیسی زمین یاری برساند. موضوعی که شاید دلیل به گل نشستن گهگاه دلفین‌ها به خاطر نوسانات میدان مغناطیسی زمین را توضیح دهد.
منبع: NewAtlas
