مطمئناً تا به حال شنیده‌اید که زندگی مدرن بدن ما را با ریزپلاستیک‌ها پر می‌کند. اما یک مطالعه هشداردهنده نشان می‌دهد که چه مقدار از این ذرات غیرقابل تجزیه در مغز ما وجود دارد و چقدر در بیماران مبتلا به زوال عقل بیشتر است.
این مطالعه، به رهبری محققان دانشگاه نیومکزیکو، ده‌ها نمونه از بافت‌های کبد و مغز پس از مرگ را که از مردان و زنان در سال‌های 2016 و 2024 گرفته شده بود، بررسی کرده است. این مطالعه نشان داد که در مورد کبد، به طور متوسط 142 میکروگرم در گرم (µg/g) در نمونه‌های سال 2016 وجود داشت. مغز برای همان دوره نمونه‌برداری حاوی 465 میکروگرم در گرم بود.
تنها هشت سال بعد، در سال 2024، سطح کبد به طور متوسط به 3420 میکروگرم در گرم افزایش یافته بود، در حالی‌که میزان ریزپلاستیک‌ها در مغز تقریباً 10 برابر افزایش یافته و به 4763 میکروگرم در گرم رسیده بود. محققان می‌گویند به‌طور متوسط، مقدار کل پلاستیک‌های یافت‌شده در مغز در هر یک از نمونه‌های سال 2024 تقریباً برابر با مقدار موجود در یک قاشق پلاستیکی یکبار مصرف است.
شاید نگران‌کننده‌تر این باشد که نمونه‌های بافت مغز پس از مرگ که از افراد مبتلا به زوال عقل گرفته شده بود، غلظت ریزپلاستیک‌ها سه تا پنج برابر بیشتر از افراد بدون این بیماری داشت.
دکتر نیکلاس فابیانو از بخش روانپزشکی دانشگاه اتاوا، نویسنده اصلی تفسیری که همراه با انتشار یافته‌ها در مجله Nature Medicine منتشر شد، خاطرنشان می‌کند:
افزایش چشمگیر غلظت ریزپلاستیک‌های مغز تنها در هشت سال، از 2016 تا 2024، به ویژه نگران‌کننده است. این افزایش، منعکس‌کننده افزایش تصاعدی است که در سطوح ریزپلاستیک‌های محیطی شاهد آن هستیم.
فابیانو و تیمش همچنین می‌گویند که این واقعیت که برخی از پلاستیک‌های یافت‌شده کوچک‌تر از 200 نانومتر بودند، باعث نگرانی است، زیرا این امر به آنها اجازه می‌دهد از سد خونی مغزی عبور کرده و در دیواره‌های عروق مغزی و سلول‌های ایمنی تجمع یابند.
فراتر از این مطالعه، تحقیقات قبلی ذرات ریز پلاستیکی را در هر نوع بافت انسانی آزمایش شده پیدا کرده است، و مقالات دیگر این ریزپلاستیک‌ها را به همه چیز، از التهاب مغز گرفته تا کاهش باروری مردان، مرتبط دانسته‌اند. با این حال، تحقیقات در مورد اینکه “پلاستیکی شدن” ما چگونه بر سلامتی ما تأثیر می‌گذارد، در مراحل اولیه است و کار بیشتری باید انجام شود.
دکتر دیوید پودر، میزبان پادکست روانپزشکی و روان‌درمانی و نویسنده همکار این مقاله گفت:
ما به تحقیقات بیشتری نیاز داریم تا ریزپلاستیک‌ها را درک کنیم – نه اینکه مغز خود را در آنها بپیچیم – زیرا این می‌تواند یکی از بزرگترین طوفان‌های زیست‌محیطی باشد که اکثر مردم هرگز ندیده‌اند.
تا زمانی‌که اطلاعات بیشتری در مورد نحوه رفتار پلاستیک در داخل بدن ما مشخص شود، محققان رویکردهای نرمال مانند استفاده نکردن از چای‌های کیسه‌ای، گرم نکردن غذا در ظروف پلاستیکی در مایکروویو و دوری از نوشیدن آب از بطری‌های پلاستیکی را توصیه می‌کنند.
براندون لو، رزیدنت پزشکی داخلی در دانشگاه تورنتو و نویسنده همکار تفسیر، می‌گوید:
آب بطری به تنهایی می‌تواند افراد را تقریباً به اندازه تمام منابع بلعیده شده و استنشاق شده در معرض ذرات ریزپلاستیک در سال قرار دهد. تغییر به آب لوله‌کشی می‌تواند این قرار گرفتن در معرض را تقریباً 90 درصد کاهش دهد و آن را به یکی از ساده‌ترین راه‌ها برای کاهش مصرف ریزپلاستیک تبدیل کند.
منبع: Newatlas
