دیرینه‌شناسان دو گونه جدید از تیرانوسوروس رکس مربوط به اواخر دوران کرتاسه، یا همان دوره پیش از نابودی دایناسور‌ها ناشی از برخورد سیارک عظیم را در مراکش کشف کردند. به نظر می‌رسد که این خویشاوندان، درست مانند تی رکس ها، از پوزه‌های کوچک شبیه به سگ‌های بولداگ و بازوهای کوتاه‌تری برخوردار بوده‌اند. یافته‌های این گونه‌هایی که به‌تازگی کشف شده‌اند، در ژورنال Cretaceous Research منتشر شده است.
فسیل‌های گونه‌های تازه کشف شده، از تعلق این دایناسور‌ها به خانواده دایناسورهای گوشت‌خوار آبلی سورید (آبل‌خزندگان) که حدود 66 میلیون سال پیش بر بخش‌هایی از نیم‌کره جنوبی زمین حکومت می‌کرده‌اند، حکایت دارند. با استناد به اعلامیه رسمی دانشگاه باث (Bath)، این گونه‌های جدید به عنوان “همتایان” دایناسورهای تیرانوسور ساکن در نیم‌کره شمالی زمین؛ در نظر گرفته می‌شوند. شایان ذکر است که تا‌کنون، برای هر دو گونه کشف شده، نامی در نظر گرفته نشده است.
بررسی بقایای فسیل
یک استخوان پا به جا مانده از بقایای فسیلی یک گونه نشان می‌دهد که قد این جانور به حدود دو و نیم متر (8 فوت) می‌رسیده است؛ علاوه بر این، با بررسی استخوان پا گونه دیگر، به نظر می‌رسد که قد این گونه دایناسوری حدود 5 متر (15 فوت) بوده است. محققان پس از بررسی بقایای دو فسیل به این نتیجه رسیدند که به احتمال قوی، این دو گونه با یک آبلی‌زار بسیار بزرگ‌تر با نام “Chenanisaurus Barbaricus” هم‌زیستی داشته‌اند.
به نظر می‌رسد که در پایان دوره کرتاسه، دایناسورهای ساکن در بخش غربی آمریکای شمالی، از تنوع کمتری برخوردار بوده‌اند. با این حال، ما نمی‌توانیم تا به صورت قاطعانه این نظریه بر‌گرفته از زیست دایناسورهای ساکن در وایومینگ و مونتانا را به تمامی دایناسور‌ها در سراسر نقاط جهان تعمیم دهیم.
برخی از محققان بر این باورند که کاهش تنوع دایناسورهای ساکن در بخش غربی آمریکای شمالی در اواخر دوره کرتاسه را می‌توان به کاهش دما و سرد شدن آب و هوای آن منطقه، نسبت داد. این احتمال وجود دارد که دایناسورهای ساکن در عرض‌های جغرافیایی بالا‌تر، به دلیل تجربه کردن این تغییرات محیطی، به زوال در تنوع دچار شده باشند. با این حال، به دلیل در دسترس قرار نداشتن اطلاعات کافی در رابطه با جمعیت دایناسورهای ساکن در عرض‌های جغرافیایی پایین‌تر؛ نتیجه‌گیری قاطعانه در خصوص الگو‌های تنوع این جانداران در مناطق و دوره‌های زمانی خاص، امری دشوار می‌باشد.
منطقه باستانی در‌بر‌گیرنده فسیل‌های متنوع دایناسوری
این استخوان‌های فسیلی از دو گونه منحصر به فرد از دایناسور‌ها، در دو سایت باستانی “Sidi Daoui” و “Sidi Chennane” واقع در حومه شهر کازابلانکا کشور مراکش به کشف شده‌اند. این دو سایت باستان‌شناسی به دلیل در‌برداشتن گنجینه‌ای متنوع و غنی از فسیل‌های دایناسوری متعلق آخرین دوره حیات دایناسور‌ها (یعنی اواخر دوره کرتاسه) از شهرت بالایی در میان دیرینه‌شناسان، برخوردار می‌باشند.
اغلب حفاری‌های صورت گرفته شده در این مکان‌ها، با کشف فسیل‌های گونه‌های متنوعی از دایناسور‌ها و پرده‌برداری از اسرار دنیای گمشده باستانی برای دیرینه‌شناسان؛ همراه هستند. لانگریچ خاطر نشان کرد که:
آنچه که به جذابیت این کشف اضافه می‌کند، این واقعیت است که غالباً این مکان‌ها موجودات دریایی مانند “پلسیوسور‌ها، موزاسور‌ها و کوسه‌ها” را در خود جای می‌دهند، اما حالا، بقایای تعداد زیادی از دایناسور‌ها در این مکان کم‌عمق و گرم‌سیری کشف شده‌اند. اگر‌چه پیدا کردن این بقایا کمی دشوار‌تر از سایر اکتشافات است، اما ما با کاوش و تلاش زیاد خود، آن‌ها را کشف خواهیم کرد.
منبع: InterestingEngineering
