یک ساعت رولکس چگونه بدون باتری کار می‌کند؟!

وقتی اکثر مردم به نحوه کار کردن ساعت فکر می‌کنند، احتمالاً اولین چیزی که به ذهنشان می‌رسد باتری است. خب، رولکس، یکی از مشهورترین برندهای ساعت لوکس در جهان، امپراتوری لوکس خود را بر اساس چیزی کاملاً متفاوت بنا کرده است. به غیر از یک آزمایش کوتاه مدت با ساعت Oysterquartz، تمام ساعت‌های رولکس بدون حتی یک قطره انرژی باتری کار می‌کنند! اما این کار چگونه ممکن شده است؟! برای آشنایی بیشتر با نحوه کار ساعت‌های رولکس با اِروتِک همراه باشید.

به جای استفاده از باتری، رولکس در سال ۱۹۳۱ موتور Perpetual را ساخت که با چیزی شبیه به جادوی مکانیکی، ساعت‌هایش را به حرکت در می‌آورد. داخل ساعت یک قطعه فلزی کوچک و سنگین به شکل نیم‌دایره وجود دارد. وقتی مچ دست خود را حرکت می‌دهید، چه در حال راه رفتن باشید، چه تایپ کردن یا حتی فقط روی صندلی جابه‌جا شوید، این وزنه می‌چرخد و هر حرکتی را به انرژی تبدیل می‌کند. این انرژی به نوبه خود یک فنر که به محکمی داخل ساعت پیچیده شده را کوک می‌کند. سپس فنر به آرامی باز می‌شود و انرژی را از طریق مجموعه‌ای از چرخ‌دنده‌ها منتقل می‌کند تا عقربه‌ها به آرامی به سبک امضای رولکس حرکت کنند.

بهترین نکته در مورد این سیستم، طول عمر آن است. یک ساعت رولکس که به خوبی نگهداری شود، با سرویس‌های دوره‌ای می‌تواند برای چندین دهه به کار خود ادامه دهد و بسیار بیشتر از ساعت‌های باتری‌دار عمر کند. این یک سیستم زیباست که ساعت را به صاحبش متصل نگه می‌دارد.

قدرت همیشگی یک رولکس

قلب ساعت رولکس به همان اندازه که مهندسی است، یک اثر هنری هم محسوب می‌شود. موتور Perpetual از آلیاژ متراکم تنگستن ساخته شده که به‌طور خاص برای تشخیص حتی ظریف‌ترین حرکات دست انتخاب شده است. شاه‌فنر که داخل یک استوانه محافظ به نام mainspring barrel نگهداری می‌شود، تمام انرژی جمع‌آوری‌شده از حرکات استفاده‌کننده را ذخیره می‌کند. زمانی‌که شاه‌فنر کاملاً کوک می‌شود، یک کلاچ پنهان فعال می‌شود تا از هرگونه آسیب ناشی از کوک بیش از حد جلوگیری کند.

سپس انرژی جنبشی ذخیره‌شده از طریق پالس‌های دقیقی به حرکت تبدیل می‌شود. این آزادسازی‌های محاسبه‌شده انرژی، از طریق مجموعه‌ای از چرخ‌دنده‌ها اتفاق می‌افتد که چرخ اصلی را می‌چرخانند. این چرخ با ریتم خاصی به عقب و جلو حرکت می‌کند که زمان را با دقت فوق‌العاده‌ای تنظیم می‌کند.

به لطف توانایی‌شان در ذخیره انرژی، ساعت‌های مدرن رولکس می‌توانند دو یا سه روز بدون استفاده کار کنند. اگر آن را برای مدت طولانی کنار بگذارید، کافی است یک چرخش سریع به تاج ساعت بدهید تا دوباره بدون هیچ مشکلی شروع به کار کند. به همین دلایل، ساعت‌های رولکس قدیمی ممکن است گجت قدیمی ارزشمند برای خرید امروز باشند.

تنها رولکس بدون قلب مکانیکی

رولکس شهرت خود را بر تسلط مکانیکی بنا کرده است، اما برای یک دوره کوتاه در اواخر قرن بیستم، تصمیم گرفت چیز جدیدی را امتحان کند. در سال ۱۹۷۷، ساعت‌های کوارتز ژاپنی محبوبیت ساعت‌های سوئیسی را تهدید کردند و منجر به بحران کوارتز شدند. این موضوع باعث شد که رولکس ساعت Oysterquartz را معرفی کند که تنها ساعت باتری‌دار آن تا به امروز است. Oysterquartz هم از نظر زیبایی‌شناختی و هم از نظر مکانیکی متمایز بود. قاب مربع آن با گوشه‌های گرد و بند یکپارچه‌اش، آن را در مقایسه با سایر رولکس‌ها به راحتی قابل تشخیص می‌کند. رولکس تولید این ساعت را در سال ۲۰۰۱ متوقف کرد و تنها حدود ۲۴,۰۰۰ عدد از آن را تولید کرد، که آن را به یک قطعه مورد توجه برای کلکسیونرها تبدیل کرده است.

یکی از افسانه‌های رایج در مورد ساعت‌های لوکس این است که ساعت‌های کوارتز همیشه بهتر هستند. رولکس این نظریه را آزمایش کرد، و در حالی‌که توانایی خود را در ساخت ساعت‌های باتری‌دار با Oysterquartz نشان داد، اما در نهایت هویت برند را دوباره تأیید کرد. ساب‌مارینرها (Submariners)، دیت‌جاست‌ها (Datejusts) و جی‌ام‌تی مستر II (GMT-Master II) امروزی همگی همان ارتباط ملموس را با استفاده‌کنندگان خود از طریق قلب‌های مکانیکی‌شان به اشتراک می‌گذارند.

منبع: Slashgear