این تصویر که از ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) ثبت شده است، ماه را بدون تحریف‌های جوی که معمولاً در زمین دیده می‌شود، به نمایش می‌گذارد. نتیجه، نمایی واضح از سطح ماه و فازهای آن است که از روی زمین قابل مشاهده نیست.

از فاصله چشمگیر ماه و اندازه نسبی‌اش در مقایسه با زمین گرفته تا تغییرات رنگی خاص و ویژگی‌های زمین‌شناسی مانند قسمت‌های تاریک آن که از فعالیت‌های آتشفشانی باستانی شکل گرفته‌اند، در این مطلب قصد داریم پنج حقیقت جذاب را درباره این قمر زیبا با شما به اشتراک بگذاریم با اِروتِک همراه باشید.

اکنون برای اولین بار، مطالعه‌ای جدید تأیید کرده است که فضای فرامحیط کهکشانی (CGM) نه تنها حاوی “گازهای داغ غنی از اکسیژن” است، بلکه کربن، که یک ماده سرد است را نیز در خود جای می‌دهد.

دی‌ماه امسال، آسمان شب نمایش شگفت‌انگیزی از بارش شهابی کوادرانتید و هم‌ترازی نادر چهار سیاره در یک منظره ارائه می‌دهد. در این ماه می‌توانید مریخ را در حالت مقابله مشاهده کنید که تمام شب درخشان می‌تابد و نزدیک شدن زهره و زحل در اواسط ماه را ببینید.

نظریه غالب درباره شکل‌گیری کهکشان‌ها در جهان اولیه این بود که تلسکوپ فضایی جیمز وب سیگنال‌های ضعیفی از کهکشان‌های کوچک و ابتدایی شناسایی خواهد کرد. اما داده‌های جدید این ایده را زیر سؤال برده است.

پژوهشگران با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب به مطالعه سیاره Trappist-1 b پرداخته‌اند و شواهدی یافته‌اند که نشان می‌دهد این سیاره ممکن است سطحی متغیر و احتمالاً دارای اتمسفر داشته باشد، برخلاف باورهای پیشین که آن را جرمی تاریک و سنگی بدون اتمسفر تصور می‌کردند.

ناسا و اسپیس‌ایکس پرتاب فضاپیمای IMAP را به سپتامبر ۲۰۲۵ موکول کرده‌اند تا زمان بیشتری برای آماده‌سازی سیستم‌های پروازی آن داشته باشند. این مأموریت هلیوسفر را کاوش خواهد کرد تا حباب محافظ خورشید و تأثیرات آن بر آب‌وهوای فضایی و زندگی را بهتر درک کند.

در تاریخ ۲۴ دسامبر، “کاوشگر خورشیدی پارکر” ناسا بیش‌تر از هر زمان دیگری به خورشید نزدیک شد و تنها چند میلیون مایل بالاتر از سطح سوزان آن قرار گرفت. تیم مسئول این مأموریت با اضطراب منتظر نتیجه بود، در حالی‌که امیدوار بودند این کاوشگر بتواند از این مواجهه جان سالم به در ببرد. اکنون و چند دقیقه مانده به نیمه‌شب پنج‌شنبه، پارکر “با خانه تماس گرفته است!”

«کاوشگر خورشیدی پارکر» با لایه‌ای از مواد کامپوزیت کربنی به ضخامت ۱۱.۴۳ سانتی‌متر (۴.۵ اینچ) محافظت می‌شود که می‌تواند دماهایی تا ۱۳۷۷ درجه سانتیگراد (۲۵۰۰ درجه فارنهایت) را تحمل کند.

ناسا و سازمان پژوهش‌های فضایی هند (ISRO) در حال آماده‌سازی برای پرتاب ماهواره NISAR در ماه مارس ۲۰۲۵ هستند. این ماهواره که نام آن مخفف “رادار روزنه مصنوعی ناسا-ایسرو” است، طراحی شده تا تقریباً تمامی سطوح خشکی و یخی زمین را هر ۱۲ روز یک‌بار پایش کند.

تلسکوپ فضایی جیمز وب گروهی از کهکشان‌های عظیم را مشاهده کرده است که در فاصله حدود 11 میلیارد سال نوری قرار دارند و به دلیل تأثیر سیاه‌چاله‌های بسیار پرجرم، رشد خود را متوقف کرده‌اند.

زندگی پویای کهکشان مارپیچی NGC 337 را با تصویر خیره‌کننده‌ای که تلسکوپ فضایی هابل ثبت کرده است، کاوش کنید. این تصویر، شامل ترکیبی از ستارگان قدیمی و جدید و محل وقوع ابرنواختر شگفت‌انگیز SN 2014cx است.

کاوشگر خورشیدی پارکر ناسا آماده می‌شود تا نزدیک‌ترین برخورد خود با خورشید را فردا ۲۴ دسامبر (۴ دی) انجام دهد. تا تاریخ ۲۷ دسامبر (۷ دی)، پس از سفری خطرناک به نزدیکی خورشید، انتظار می‌رود پارکر داده‌هایی ارسال کند که بینش‌های جدیدی درباره پدیده‌های خورشیدی ارائه خواهد داد.

مشاهدات جدید نشان می‌دهند که سیارات در حال شکل‌گیری در دیسک‌های پیش‌سیاره‌ای، مانند آنچه در اطراف PDS 70 دیده می‌شود، می‌توانند سیارات بعدی را تحریک به شکل‌گیری کنند. این یافته که بر اساس تصاویر با وضوح بالا از آرایه بزرگ میلی‌متری/زیرمیلی‌متری آتاکاما (ALMA) به دست آمده است، از نظریه اثر دومینو در شکل‌گیری متوالی سامانه‌های سیاره‌ای حمایت می‌کند.

آیا معمای چندین دهه‌ای مربوط به حرکات عجیب ستارگان در امگا قنطورس، بزرگ‌ترین خوشه ستاره‌ای کهکشان راه شیری، بالاخره حل شده است؟ امگا قنطورس مورد مطالعه قرار گرفته تا مشخص شود که آیا سرعت بالای ستارگان آن به دلیل وجود یک سیاه‌چاله با جرم متوسط است یا مجموعه‌ای از سیاه‌چاله‌های کوچکتر!