آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که کدام هواپیمای مسافربری، با بال‌های عظیم خود، رکورد بزرگ‌ترین طول بال را در اختیار دارد؟! برای یافتن پاسخ و آشنایی با جزئیات این غول آسمان، با اِروتِک همراه باشید. در ادامه به معرفی این هواپیمای شگفت‌انگیز و ویژگی‌های منحصربه‌فرد آن خواهیم پرداخت.
با طول بال حیرت‌انگیز ۸۰ متر، ایرباس A380 یک هواپیمای غول‌پیکر است که چندین رکورد را به خود اختصاص داده. این هواپیما در سال ۲۰۰۷ بزرگ‌ترین هواپیمای مسافربری جهان شد و همچنان در سال ۲۰۲۵ هم بزرگ‌ترین هواپیمای مسافربری در حال پرواز است. این تنها مدل هواپیمای مسافربری است که دارای دو طبقه در تمام طول بدنه است. همین ویژگی امکان گنجایش بیش از ۵۰۰ مسافر را فراهم می‌کند یا می‌توان از آن برای طراحی‌های متنوع کابین با امکاناتی مانند سالن‌های استراحت، سوئیت‌های لوکس و حتی حمام استفاده کرد.
با این حال، برای بلند کردن این غول از زمین، بال‌های آن با استفاده از آلیاژهای آلومینیوم خاصی طراحی و ساخته شده‌اند که قابلیت انعطاف‌پذیری فوق‌العاده‌ای دارند. همچنین شکل خاصی برای کاهش پسا (Drag) به آن‌ها داده شده است. یکی از راه‌های شناسایی هواپیمای A380، نحوه خم شدن نوک بال‌ها به سمت بالاست. اما این انعطاف‌پذیری در ارتفاعات و هنگام پرواز بسیار بیشتر است، به‌طوری که نوک بال‌ها می‌توانند تا ۴ متر خم شوند!
البته این قابلیت تغییر شکل عمدی بوده و به این جت غول‌پیکر کمک می‌کند تا با تلاطم‌های جوی مقابله کند. هرچند برای کسانی که از پرواز می‌ترسند، حتی با اینکه هواپیما طبق طراحی عمل می‌کند، شاید نشستن کنار پنجره‌ای که بال انعطاف‌پذیر را نشان می‌دهد، بهترین ایده نباشد!
ابعاد بزرگ، عملیات و نگهداری را دشوارتر می‌کند
با وجود دستاوردهای بزرگی که ایرباس A380 در صنعت هوانوردی به دست آورده، تولید آن متوقف شده است. ابعاد قابل‌توجه آن (از جمله طول بال) به این معنی است که این هواپیماها تنها می‌توانند در فرودگاه‌های خاصی که برای A380 ساخته یا اصلاح شده‌اند، فعالیت کنند. این مدل به‌ویژه چند سال پیش در دوران محدودیت‌های سفر ضربه سختی خورد؛ زمانی‌که شرکت‌های هواپیمایی برای ادامه کار خود به پروازهای کاملاً پر از مسافر نیاز داشتند. وقتی تعداد مسافران به شدت کاهش یافت، شرکت‌های هواپیمایی مانند China Southern Airlines و Malaysia Airlines و برخی دیگر، A380 را از ناوگان خود حذف کردند.
در حالی‌که این جت عظیم تا حدی به شرایط عادی برگشته، نگرانی‌هایی در مورد نگهداری آن به وجود آمده است. نحوه و تعداد دفعات نگهداری هواپیماها کار ساده‌ای نیست و اغلب به گروه کوچکی از تکنسین‌های ماهر نیاز دارد. آژانس ایمنی هوانوردی اتحادیه اروپا (EASA) تأیید کرده که مقیاس هواپیمای A380 نگهداری آن را نسبت به مدل‌های دیگر چالش‌برانگیزتر می‌کند. علاوه بر این، این آژانس همچنین دو برابر دستورالعمل‌های صلاحیت پرواز (Airworthiness Directives) برای A380 نسبت به هواپیماهای بزرگ‌تر بوئینگ ثبت کرده است (این دستورالعمل‌ها، اصلاحات ایمنی الزام‌آور قانونی برای قطعات هواپیما هستند).
آیا در آینده شاهد جت مسافربری بزرگ‌تری خواهیم بود؟
این احتمال وجود دارد که در نهایت یک تولیدکننده هوانوردی دوباره به سراغ ساخت هواپیمای عظیمی مانند A380 برود. با این حال، در حال حاضر بازار به سمت جت‌های غول‌پیکر تمایل ندارد. در حقیقت، داستان توقف تولید A380 مشابه دلیل توقف تولید هواپیماهای سه‌موتوره است. هواپیماهای کوچک‌تر با موتورهای کمتر، کارآمدتر هستند و در نتیجه سود بهتری برای شرکت‌های هواپیمایی ایجاد می‌کنند. A380 به چهار موتور نیاز دارد و به دلیل ابعادش، مقادیر قابل‌توجهی سوخت مصرف می‌کند. به عنوان مثال، دو موتور یک بوئینگ 787 در هر ۶۰ دقیقه حدود ۵۴۰۰ لیتر سوخت مصرف می‌کنند، در حالی‌که یک A380 در هر ساعت بیش از دو برابر این مقدار را می‌سوزاند!
علاوه بر این، یک جت غول‌پیکر دوطبقه دیگر باید با همان مشکلاتی دست و پنجه نرم کند که A380 را آزار می‌دهند. با وجود تنها حدود ۱۴۰ فرودگاه در سراسر جهان که می‌توانند یک هواپیما با این ابعاد را بپذیرند، اطمینان از پر شدن هر پرواز فرآیند بسیار دشوارتری می‌شود. در حال حاضر، شرکت‌های هواپیمایی روی هواپیماهای کوچک‌تر و با عملیات کارآمدتر که به راحتی در اکثر فرودگاه‌ها جای می‌گیرند، سرمایه‌گذاری می‌کنند. پر کردن این پروازها آسان‌تر بوده و هزینه کمتری دارند.
منبع: Slashgear
