دشوارترین فرودگاه در جهان برای فرود هواپیما کدام است؟

بسیاری از ما فرودگاه را محلی پر از هیاهو و شلوغی، با پروازهای منظم و امکانات پیشرفته می‌دانیم، اما در میان ده‌ها هزار فرودگاه جهان، برخی از آن‌ها چالش‌هایی منحصر‌به‌فرد را برای خلبانان به‌خصوص برای فرود ایجاد می‌کنند. اما به نظر شما دشوارترین فرودگاه در جهان برای فرود هواپیما کدام است؟ با اِروتِک همراه باشید.

فرودگاه‌ها به‌عنوان نقاط ورود و خروج یک کشور، عملکردی حیاتی برای مسافران و گردشگران دارند. علاوه بر افراد، فرودگاه‌ها جابه‌جایی بارهای بین‌المللی شامل مواد خام، تجهیزات، ماشین‌آلات و حتی کالاهای نهایی را نیز تسهیل می‌کنند. تا سال ۲۰۲۵، بیش از ۴۰ هزار فرودگاه در سراسر جهان وجود دارد که ابعاد آن‌ها متفاوت است؛ از برخی از طولانی‌ترین باندهای فرودگاه در جهان با طولی بیش از ۴۵۷۲ متر، تا یک باند کوچک تنها با طول ۴۰۰ متر. فرودگاه‌ها می‌توانند در مکان‌های متنوعی مانند شهرها، بیابان‌ها و حتی روی پهنه‌های آبی قرار داشته باشند که این موضوع می‌تواند برای خلبانان چالش‌برانگیز باشد، اما دشوارترین فرودگاه برای فرود در نپال قرار دارد و فرودگاه لوکلا (Lukla) نام دارد.

در سال ۱۹۶۴، سر ادموند هیلاری، کاوشگر و کوهنورد مشهور، کار روی فرودگاهی را آغاز کرد که هدفش بهبود لجستیک تأمین و دسترسی به منطقه بود. هیلاری پس از پیدا کردن و خرید ملک، گفته می‌شود که شرپاهای محلی را برای فشرده‌سازی زمین با اجرای رقص‌های سنتی با پا، قبل از شروع ساخت‌وساز، بسیج کرد. از زمان آغاز به کار در سال ۱۹۷۱، لوکلا بیشتر یک باند هوایی با باند خاکی بود. باند بتنی آن سرانجام در سال ۲۰۰۱ آسفالت شد. فرودگاه لوکلا علاوه بر خدمت‌رسانی به جامعه نپال، به‌عنوان مستقیم‌ترین و سریع‌ترین نقطه دسترسی به کوه اورست نیز عمل می‌کند!

جغرافیا و آب‌وهوای محل فرودگاه لوکلا دلایل اصلی هستند که خلبانان آن را خطرناک‌ترین فرودگاه برای فرود می‌دانند. این فرودگاه که در ارتفاعی نزدیک به ۲۸۶۵ متر بالاتر از سطح دریا قرار گرفته، هوای رقیق‌تر آن باعث می‌شود که عملکرد هواپیماها دشوارتر شود. ارتفاع آن همچنین شرایط آب‌وهوایی غیرقابل پیش‌بینی ایجاد می‌کند که می‌تواند بر دید و سرعت باد تأثیر بگذارد. برای بدتر کردن اوضاع، فرودگاه توسط کوه‌های شیب‌دار احاطه شده و در هر طرف آن یک رشته‌کوه و یک دره بسیار عمیق وجود دارد.

باند هوایی خطرناک در سقف جهان!

علاوه بر ویژگی‌های محیطی منطقه، امکانات ساده فرودگاه لوکلا نیز به دشواری آن می‌افزاید. شروع با باند بسیار کوتاه آن به طول ۵۴۹ متر، این باند فضای کمی برای اشتباه فراهم می‌کند؛ اگر هواپیما بیش از حد فرود، بنشیند، ممکن است به طرف دیگر سقوط کند. این وضعیت به دلیل نبود تجهیزات مهم از جمله رادار و سیستم‌های فرود ابزاری برای کمک به خلبانان، بدتر می‌شود. در نهایت، از آنجایی‌که هواپیماها فقط می‌توانند در یک جهت فرود بیایند، هیچ پروتکل «رویکرد ناموفق» برای فرودگاه لوکلا وجود ندارد، به این معنی که هواپیما باید فرود خود را به پایان برساند!

به دلیل شرایط سخت در فرودگاه لوکلا، چندین حادثه در طول سال‌ها رخ داده که منجر به جراحت و تلفات برای مسافران و خدمه شده است. با وجود این، این فرودگاه همچنان به تعداد قابل‌توجهی از مسافران، به‌طور متوسط حدود ۴۵۰۰۰ نفر در سال، خدمات می‌دهد. فرودگاه لوکلا با فضای محدود خود، فقط می‌تواند هواپیماهای کوچک با قابلیت برخاست و فرود کوتاه (STOL) را به‌همراه هواپیماهای با پروانه (روتور) در خود جای دهد. برای رسیدگی به حجم فزاینده مسافران و ارائه خدمات بهتر، بهبودهای ایمنی در فرودگاه لوکلا در حال انجام است، از جمله نصب یک اسکنر اشعه ایکس که اگرچه یک بهبود است، در مقایسه با تجهیزات نصب‌شده در مجلل‌ترین فرودگاه‌های جهان بسیار ناچیز است.

برای گرامیداشت دستاورد تاریخی اولین صعود به قله اورست، فرودگاه لوکلا در سال ۲۰۰۸، مدت کوتاهی پس از مرگ سر ادموند هیلاری، به نام فرودگاه تنزینگ-هیلاری تغییر نام یافت. فرودگاه لوکلا با فراهم کردن یک مسیر سریع‌تر و کارآمدتر به کوه اورست، از طریق گردشگری بیشتر به اقتصاد نپال کمک می‌کند. در کنار مزایای تجاری، این فرودگاه یک مرکز حیاتی برای پاسخ به بلایا و شرایط اضطراری برای افراد محلی و کوهنوردان نیز محسوب می‌شود. جالب اینجاست که در حالی‌که لوکلا به دلیل ارتفاع زیادش خطرناک است، فرودگاه دیگری در ژاپن به دلیل اینکه به تدریج در حال غرق شدن است، وضعیتی برعکس دارد!

منبع: Slashgear