این “ستاره” مرموز هر 44 دقیقه یک پالس ارسال می‌کند!

ستاره ASKAP J1832 هر 44 دقیقه یک بار در هر دو طیف رادیویی و اشعه ایکس پالس ارسال می‌کند – پدیده‌ای که قبلاً هرگز دیده نشده بود – و به نوع کاملاً جدیدی از ستاره یا سیستم اشاره دارد. ASKAP J1832 بخشی از گروه نادری از اجرام فضایی است که هر چند ده دقیقه یک بار در امواج رادیویی تپش می‌کنند. چیزی که آن را متمایز می‌کند این است که طبق تشخیص رصدخانه قدرتمند اشعه ایکس چاندرا ناسا، این ستاره در اشعه ایکس نیز تپش دارد. این اولین بار است که دانشمندان سیگنال‌های اشعه ایکس را از یکی از این “منابع رادیویی گذرا با دوره طولانی” مشاهده می‌کنند. کارشناسان هنوز در حال کشف رمز و راز آن هستند. این می‌تواند یک ستاره نوترونی فوق مغناطیسی باشد – یا احتمالاً یک کوتوله سفید با ویژگی‌های غیرمعمول!

پرده‌برداری از یک معمای بی‌نظیر کیهانی

دانشمندان ستاره‌ای را یافته‌اند که تمام قوانین را زیر پا می‌گذارد – و ممکن است به یک طبقه کاملاً جدید از اجرام کیهانی مرموز تعلق داشته باشد.

با ترکیب مشاهدات از رصدخانه قدرتمند اشعه ایکس چاندرا ناسا و تلسکوپ رادیویی ASKAP استرالیا در سرزمین واجاری، اخترشناسان بر روی جسمی به نام ASKAP J1832−0911 (یا به اختصار ASKAP J1832) متمرکز شدند. آنچه آنها یافتند برخلاف هر چیزی بود که قبلاً دیده شده است.

ASKAP J1832 بخشی از گروه نادری از اجرام فضایی به نام “منابع رادیویی گذرا با دوره طولانی” است که برای اولین بار در سال 2022 کشف شدند. این اجرام فوران‌های مکرر امواج رادیویی ساطع می‌کنند، اما بسیار کندتر از تپش‌های سریع دیده‌شده در تپ‌اخترهای سنتی. ASKAP J1832 به جای چشمک زدن چند بار در ثانیه، هر 44 دقیقه یک بار تپش می‌کند – ریتمی که آن را در دسته‌بندی خاص خود قرار می‌دهد.

اولین سیگنال اشعه ایکس در نوع خود کشف شد!

آنچه ASKAP J1832 را حتی قابل توجه‌تر می‌کند این است که فقط در امواج رادیویی تپش نمی‌کند. رصدخانه چاندرا ناسا نشان داد که این جرم در همان چرخه 44 دقیقه‌ای، اشعه ایکس نیز ساطع می‌کند. این اولین بار است که سیگنال‌های اشعه ایکس از این نوع جرم یافت می‌شود.

در یک تصویر ترکیبی چشمگیر (بالا)، این تیم اشعه ایکس چاندرا (آبی)، فروسرخ تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا (در سایه‌های فیروزه‌ای و نارنجی) و داده‌های رادیویی LOFAR (قرمز) را برای ایجاد تصویری واضح از این معمای ستاره‌ای ترکیب کردند. نمای نزدیک (پایین) بر روی منبع زوم می‌کند و ناحیه دقیق منشأ این سیگنال‌ها را نشان می‌دهد.

حتی گیج‌کننده‌تر اینکه، انتشار ASKAP J1832 در طی شش ماه – هم در طول موج‌های رادیویی و هم در اشعه ایکس – به‌طور چشمگیری محو شد. این ترکیب عجیب از تپش‌های کوتاه‌مدت و تغییرات بلندمدت برخلاف هر چیزی است که تاکنون در کهکشان راه شیری ما مشاهده شده است و دانشمندان را با سؤالات بیشتری نسبت به پاسخ‌ها روبه‌رو کرده است.

شکستن قالب اجرام ستاره‌ای شناخته شده

تیم تحقیقاتی استدلال می‌کند که ASKAP J1832 احتمالاً یک تپ‌اختر یا یک ستاره نوترونی نیست که ماده را از یک ستاره همدم می‌کشد، زیرا خواص آن با شدت‌های معمول سیگنال‌های رادیویی و اشعه ایکس آن اجرام مطابقت ندارد. برخی از خواص ASKAP J1832 می‌تواند توسط یک ستاره نوترونی با میدان مغناطیسی فوق‌العاده قوی، به نام مگنتار، با عمری بیش از نیم میلیون سال توضیح داده شود. با این حال، سایر ویژگی‌های ASKAP J1832 – مانند انتشار رادیویی روشن و متغیر آن – برای چنین مگنتار نسبتاً قدیمی دشوار است.

سرنخ‌هایی از بقایای ابرنواختر مجاور

در آسمان، ASKAP J1832 در بقایای یک ابرنواختر، بقایای یک ستاره منفجر شده، که اغلب شامل یک ستاره نوترونی تشکیل شده توسط ابرنواختر است، به نظر می‌رسد. با این حال، تیم تحقیقاتی تعیین کرد که این مجاورت احتمالاً یک تصادف است و این دو با یکدیگر مرتبط نیستند، که آنها را تشویق می‌کند تا این احتمال را در نظر بگیرند که ASKAP J1832 حاوی یک ستاره نوترونی نیست. آنها به این نتیجه رسیدند که یک کوتوله سفید منفرد داده‌ها را توضیح نمی‌دهد، اما یک ستاره کوتوله سفید با یک ستاره همدم ممکن است. با این حال، این امر به قوی‌ترین میدان مغناطیسی شناخته‌شده برای یک کوتوله سفید در کهکشان ما نیاز دارد.

مقاله‌ای از زیتنگ وانگ (دانشگاه کرتین در استرالیا) و همکارانش که این نتایج را شرح می‌دهد در مجله Nature منتشر شده است. یک تیم دیگر به‌طور مستقل این منبع را با استفاده از تلسکوپ رادیویی دائچنگ کشف کرد و مقاله خود را در همان روزی که تیم تحت رهبری دکتر وانگ بود به arXiv ارسال کرد. آنها رفتار اشعه ایکس شرح داده شده در اینجا را گزارش نکردند.

منبع: Scitechdaily