کهکشان مارپیچی خیره‌کننده در این تصویر تلسکوپ فضایی هابل، UGC 5460 نام دارد و در فاصله حدود ۶۰ میلیون سال نوری از ما در صورت فلکی دب اکبر قرار دارد. این تصویر چشمگیر، چهار طول موج مختلف نور را با هم ترکیب می‌کند و میله مرکزی ستارگان، بازوهای مارپیچی پیچ خورده و خوشه‌های ستارگان آبی درخشان کهکشان را به نمایش می‌گذارد. در گوشه سمت چپ بالای تصویر، جسمی بسیار نزدیک‌تر دیده می‌شود – ستاره‌ای از کهکشان راه شیری که فقط ۵۷۷ سال نوری با ما فاصله دارد.
UGC 5460 خانه دو ابرنواختر SN 2011ht و SN 2015as بوده است. این انفجارهای ستاره‌ای، کهکشان را به هدفی اصلی برای هابل تبدیل کردند که داده‌هایی را به عنوان بخشی از سه برنامه رصدی جداگانه که برای مطالعه انواع مختلف ابرنواخترها طراحی شده بودند، جمع‌آوری کرد.
SN 2015as چیزی بود که به عنوان یک ابرنواختر فروپاشی هسته شناخته می‌شود: انفجاری فاجعه‌بار که وقتی هسته ستاره‌ای بسیار پرجرم‌تر از خورشید، سوخت خود را تمام می‌کند و تحت تأثیر گرانش خود فرو می‌ریزد، رخ می‌دهد و باعث جهشی از مواد در خارج از هسته می‌شود. مشاهدات هابل از SN 2015as به محققان کمک می‌کند تا بفهمند وقتی موج شوک در حال گسترش یک ابرنواختر با گازی که ستاره منفجر شده را احاطه کرده است، برخورد می‌کند، چه اتفاقی می‌افتد.
SN 2011ht نیز ممکن است یک ابرنواختر فروپاشی هسته بوده باشد، اما همچنین می‌تواند یک فریبکار به نام متغیر آبی درخشان باشد. متغیرهای آبی درخشان ستارگان نادری هستند که فوران‌های بسیار بزرگی را تجربه می‌کنند که می‌توانند ابرنواخترها را تقلید کنند. نکته مهم این است که متغیرهای آبی درخشان از این فوران‌ها سالم بیرون می‌آیند، در حالی‌که ستارگانی که به ابرنواختر تبدیل می‌شوند، اینگونه نیستند. هابل به دنبال یک بازمانده ستاره‌ای در محل SN 2011ht خواهد گشت و هویت انفجار ممکن است در نهایت آشکار شود.
منبع: Scitechdaily
