زندگی پویای کهکشان مارپیچی NGC 337 را با تصویر خیرهکنندهای که تلسکوپ فضایی هابل ثبت کرده است، کاوش کنید. این تصویر، شامل ترکیبی از ستارگان قدیمی و جدید و محل وقوع ابرنواختر شگفتانگیز SN 2014cx است.
تصویر این هفته که توسط تلسکوپ فضایی هابل ثبت شده، کهکشان مارپیچی NGC 337 را به نمایش میگذارد که در فاصلهای حدود ۶۰ میلیون سال نوری در صورت فلکی نهنگ (Cetus) قرار دارد.
این تصویر خیرهکننده مشاهداتی را که در دو طول موج مختلف ثبت شدهاند، ترکیب میکند و ویژگیهای برجسته این کهکشان را آشکار میسازد. مرکز طلاییرنگ کهکشان با نور ستارگان قدیمی میدرخشد، در حالیکه لبههای آبی درخشان آن با انرژی ستارگان جوان و تازهمتولدشده میلرزد. اگر هابل NGC 337 را حدود یک دهه پیش ثبت کرده بود، میتوانست منظرهای فوقالعاده از میان ستارگان آبی و داغ این کهکشان مشاهده کند؛ یک ابرنواختر درخشان که حاشیههای آن را روشن میکند.
این ابرنواختر که SN 2014cx نام دارد، بهدلیل کشف تقریباً همزمان آن به دو روش کاملاً متفاوت، بینظیر است؛ توسط شکارچی معروف ابرنواخترها کوایچی ایتاگاکی و پروژه بررسی خودکار آسمان برای ابرنواخترها (ASAS-SN). پروژه ASAS-SN شبکهای جهانی از تلسکوپهای رباتیک است که آسمان را برای رویدادهای ناگهانی مانند ابرنواخترها بررسی میکند.
پژوهشگران، SN 2014cx را بهعنوان یک ابرنواختر نوع IIP شناسایی کردهاند. در این نامگذاری نوع II به این معنی است که ستاره منفجرشده یک ابرغول بوده که حداقل هشت برابر خورشید جرم داشته است. حرف P به معنی “فلات” است، یعنی پس از شروع کاهش نور ابرنواختر، میزان روشنایی آن برای چند هفته یا ماه در یک سطح ثابت باقی میماند و سپس کاهش مییابد. این نوع ابرنواختر زمانی رخ میدهد که یک ستاره عظیم دیگر نتواند انرژی کافی در هسته خود تولید کند تا در برابر فشار شدید گرانشی مقاومت کند.
ستارهای که SN 2014cx از آن ایجاد شد، تخمین زده میشود که ده برابر خورشید جرم و صدها برابر آن پهنا داشته باشد. اگرچه درخشش اولیه آن مدتهاست کاهش یافته است، پژوهشگران همچنان این ستاره منفجرشده را رصد میکنند، از جمله از طریق برنامه مشاهده هابل که این تصویر را تولید کرده است.
منبع: Scitechdaily