نقشه‌برداری از هلیوسفر؛ آشنایی با مأموریت جاه‌طلبانه IMAP ناسا در سال ۲۰۲۵!

ناسا و اسپیس‌ایکس پرتاب فضاپیمای IMAP را به سپتامبر ۲۰۲۵ موکول کرده‌اند تا زمان بیشتری برای آماده‌سازی سیستم‌های پروازی آن داشته باشند. این مأموریت هلیوسفر را کاوش خواهد کرد تا حباب محافظ خورشید و تأثیرات آن بر آب‌وهوای فضایی و زندگی را بهتر درک کند. همراه با IMAP دو مأموریت دیگر نیز به‌عنوان پروازهای مشترک انجام خواهند شد: رصدخانه ژئوکورونای کارادرز (Carruthers Geocorona Observatory) و مأموریت پیگیری آب‌وهوای فضایی NOAA – لاگرانژ ۱ که به‌ترتیب جو بیرونی زمین و فعالیت‌های خورشیدی را بررسی خواهند کرد. هر سه فضاپیما از نقطه لاگرانژی ۱ برای نظارت مؤثر بر شرایط فضایی عمل خواهند کرد.

تأخیر در پرتاب IMAP و خلاصه مأموریت

ناسا و اسپیس‌ایکس تاریخ پرتاب فضاپیمای Interstellar Mapping and Acceleration Probe یا IMAP را به تاریخی نه زودتر از سپتامبر ۲۰۲۵ تغییر داده‌اند. این زمان‌بندی جدید امکان آماده‌سازی و آزمایش بیشتر سیستم‌های پروازی IMAP را پیش از پرتاب فراهم می‌کند.

مأموریت IMAP برای مطالعه هلیوسفر (یک حباب مغناطیسی که توسط خورشید ایجاد می‌شود و مانند سپری برای منظومه شمسی عمل می‌کند) طراحی شده است. با تحلیل و نقشه‌برداری از ذراتی که از مرز فضای میان‌ستاره‌ای به سمت زمین حرکت می‌کنند، IMAP اطلاعاتی حیاتی درباره این مرز محافظ ارائه خواهد داد. این مأموریت همچنین به بررسی باد خورشیدی (جریان مداوم ذرات باردار از خورشید) و همچنین ذرات پرانرژی و پرتوهای کیهانی درون هلیوسفر می‌پردازد. درک این ذرات حیاتی است زیرا می‌توانند بر اکتشافات فضایی انسان تأثیر بگذارند، سیستم‌های فناوری را مختل کنند، و شاید نقشی در وجود حیات در جهان ایفا کنند.

مأموریت‌های پرواز مشترک و اهداف آن‌ها

علاوه بر IMAP، دو فضاپیمای دیگر نیز به‌عنوان مأموریت‌های پرواز مشترک راه‌اندازی خواهند شد:

1. رصدخانه ژئوکورونای کارادرز: این مأموریت از نور جو بیرونی زمین (ژئوکورونا) که نور فرابنفش منتشر می‌کند، تصویربرداری می‌کند. مطالعه این نور به محققان امکان می‌دهد جو زمین را بهتر درک کرده و توانایی پیش‌بینی تأثیر فعالیت‌های خورشیدی بر زمین را بهبود بخشند.
2. پیگیری آب‌وهوای فضایی NOAA – لاگرانژ ۱: این مأموریت جو بیرونی خورشید (تاج خورشیدی) را مشاهده و جریان ذرات خورشیدی (باد خورشیدی) را قبل از رسیدن به زمین اندازه‌گیری می‌کند تا شرایط ایجادکننده آب‌وهوای فضایی را بررسی کند.

در طول مأموریت‌های خود، هر سه فضاپیما در نقطه لاگرانژی ۱ مستقر خواهند بود، یکی از پنج ناحیه‌ای که در آن جاذبه زمین و خورشید با هم متعادل می‌شود. فضاپیماهایی که در این نقطه مستقر هستند، به سوخت کمتری برای حفظ موقعیت خود نیاز دارند. نقطه لاگرانژ ۱ که حدود یک میلیون مایل از زمین به سمت خورشید فاصله دارد، مکان مناسبی برای مشاهده خورشید و ارائه هشدارهای پیشرفته درباره شرایط آب‌وهوای فضایی به سمت زمین است.

جزئیات پرتاب و رهبری مأموریت

فضاپیمای IMAP همراه با دو مأموریت هم‌سفر، با استفاده از موشک Falcon 9 اسپیس‌ایکس از سکوی پرتاب مجتمع ۴۰ در پایگاه فضایی کیپ کاناورال در فلوریدا به فضا پرتاب خواهد شد.

رهبری مأموریت IMAP را دیوید جی. مک‌کماس، استاد دانشگاه پرینستون، بر عهده دارد و تیمی بین‌المللی از ۲۵ مؤسسه همکار از این مأموریت حمایت می‌کنند. ساخت و بهره‌برداری از فضاپیما توسط آزمایشگاه فیزیک کاربردی جانز هاپکینز در لورل مریلند انجام می‌شود. IMAP پنجمین مأموریت در برنامه “کاوشگرهای خورشیدی و زمینی” ناسا است که توسط بخش پروژه‌های کاوشگرها و فیزیک خورشیدی در مرکز فضایی گادرد ناسا در گرین‌بلت، مریلند، تحت بخش علوم فیزیک خورشیدی مدیریت می‌شود.

رصدخانه ژئوکورونای کارادرز، که توسط لارا والدرپ، استاد دانشگاه ایلینوی اربانا-شمپین، هدایت می‌شود، به‌عنوان “مأموریتی فرصت‌طلبانه” در برنامه کاوشگرهای خورشیدی و زمینی گنجانده شده است. در همین حال، مأموریت پیگیری آب‌وهوای فضایی NOAA – لاگرانژ ۱، که توسط NOAA نظارت می‌شود، برای ارائه داده‌ها، توسعه محصولات و توزیع آن‌ها به کاربران تأمین مالی و مدیریت شده است.

برنامه خدمات پرتاب ناسا، مستقر در مرکز فضایی کندی در فلوریدا، مسئول هماهنگی خدمات پرتاب این مأموریت‌ها است.

منبع: Scitechdaily