نظریه‌ی جسورانه دانشمندان؛ آیا بیگانگان در جهان‌های موازی پنهان شده‌اند؟

یکی از بزرگ‌ترین رازهای کیهان که دانشمندان را برای زمانی طولانی یه خود مشغول کرده، این است: آیا ما در این جهان تنها هستیم؟

دانشمندان در سراسر کیهان به دنبال نشانه‌های حیات فرازمینی بوده‌اند، اما تاکنون اثری از آن پیدا نکرده‌اند. آیا ممکن است بیگانگان در جهان‌های موازی پنهان شده باشند؟ مطالعه‌ای جدید این ایده وسوسه‌انگیز را بررسی می‌کند.

این ایده که بیگانگان ممکن است در جهان‌های موازی پنهان شده باشند، هرچند در نگاه اول عجیب به نظر می‌رسد، به‌عنوان راهی برای پر کردن شکاف میان فیزیک نظری و جستجوی حیات فرازمینی مطرح شده است.

تیمی به سرپرستی دانیله سورینی، اخترفیزیکدان دانشگاه دورهام، معادله مشهور دریک را بررسی کرده و با افزودن مفهوم جهان‌های موازی، پارامترهای آن را گسترش داده است.

وجود حیات در یک جهان فرضی

در دهه ۱۹۶۰، ستاره‌شناس فرانک دریک معادله‌ای ریاضی برای تخمین تعداد تمدن‌های هوشمند فرازمینی که ممکن است در کهکشان ما وجود داشته باشند، توسعه داد.

این معادله عواملی مانند نرخ تشکیل ستاره‌ها، تعداد سیارات قابل سکونت، و احتمال تکامل حیات هوشمند را در این سیارات در نظر می‌گیرد.

سورینی و تیم او پیچشی جدید به این معادله اضافه کرده‌اند.

طبق بیانیه مطبوعاتی این گروه علمی:

احتمال ظهور حیات هوشمند در جهان ما و در هر جهان فرضی فراتر از آن می‌تواند با استفاده از یک مدل نظری جدید که طنین‌هایی از معادله معروف دریک دارد، تخمین زده شود.

مفهوم جهان موازی فرضی است و بیشتر در داستان‌های علمی-تخیلی و فیزیک نظری بررسی شده، اما تاکنون شواهد علمی قطعی برای آن وجود نداشته است.

این گروه پیشنهاد می‌کنند که معادله‌ی معروف را با در نظر گرفتن احتمال جهان‌های موازی بازنویسی کنند، زیرا این جهان‌ها برای وجود حیات بیگانه مناسب‌ترند.

مدل جدید تیم سورینی شرایطی را در نظر می‌گیرد که توسط انبساط سریع کیهان ایجاد شده است. این انبساط توسط نیرویی مرموز به نام انرژی تاریک هدایت می‌شود، که تصور می‌شود بیش از دو سوم کیهان را تشکیل می‌دهد.

این مدل همچنین نقش نرخ تشکیل ستارگان را مهم می‌داند، زیرا این ستارگان هشتند که عناصر مورد نیاز برای حیات آنگونه که ما می‌شناسیم، فراهم می‌کنند.

نقش انرژی تاریک

انرژی تاریک، در حالیکه باعث انبساط کیهان می‌شود، با گرانش تعامل می‌کند تا امکان تشکیل ستاره‌ها و سیارات را فراهم کند. این مدل پیشنهاد می‌دهد که در برخی جهان‌ها، تراکم انرژی تاریک می‌تواند برای شکل‌گیری حیات بیگانه مطلوب‌تر باشد.

در این روش می‌توان میزان ماده معمولی که در سراسر تاریخ کیهان به ستاره تبدیل می‌شود را در تراکم‌های متفاوت از انرژی تاریک بدست آورد. طبق مدل پیشنهادی، جهانی با تراکم انرژی تاریک که امکان تبدیل ۲۷٪ ماده معمولی به ستاره‌ها را فراهم کند، احتمالاً شرایط بهتری برای ظهور حیات بیگانه دارد.

این میزان در جهان ما کمی متفاوت است، جایی‌که تنها ۲۳٪ ماده معمولی به ستاره‌ها تبدیل می‌شود. این نشان می‌دهد که جهان ما کمتر برای توسعه حیات مناسب است.

سورینی توضیح می‌دهد:

پارامترهایی که جهان ما را کنترل می‌کنند، از جمله تراکم انرژی تاریک، می‌توانند وجود خود ما را نیز توضیح دهند.

او اضافه می‌کند:

با این حال، به‌طور شگفت‌آوری دریافتیم که حتی یک تراکم انرژی تاریک به‌طور قابل توجهی بالاتر همچنان با حیات سازگار خواهد بود، که نشان می‌دهد ممکن است در محتمل‌ترین جهان زندگی نکنیم.

اگرچه این ایده هنوز در حد فرضیه است، اما راهی جذاب برای اکتشاف علمی ارائه می‌دهد.

لوکاس لومبریزر، یکی از نویسندگان مقاله از دانشگاه ژنو، در بیانیه مطبوعاتی نتیجه‌گیری کرد:

هیجان‌انگیز خواهد بود که از این مدل برای بررسی ظهور حیات در جهان‌های مختلف استفاده کنیم و ببینیم آیا برخی از سوالات اساسی که درباره جهان خودمان می‌پرسیم، باید دوباره تفسیر شوند یا خیر.

یافته‌های این مطالعه در مجله Monthly Notices of the Royal Astronomical Society منتشر شده است.

منبع: Interestingengineering