کهکشان NGC 4414 که توسط تلسکوپ فضایی هابل مشاهده شده، بهعنوان یک آزمایشگاه کیهانی برای مطالعه ستارگان قیفاووسی عمل میکند؛ این ستارگان دارای تغییرات نوری پیشبینیپذیر هستند که به اندازهگیری مقیاس عظیم جهان کمک میکنند. برآورد فعلی ما از سن جهان، حدود ۱۳.۷ میلیارد سال، بر همین اساس بدست آمده است.
این تصویر باشکوه از تلسکوپ فضایی هابل، کهکشان مارپیچی NGC 4414 را نشان میدهد که حدوداً در فاصلهی ۵۱ میلیون سال نوری از زمین و در صورت فلکی گیسوان برنیکه قرار دارد.
تصویر پیشین NGC 4414 (در زیر)، که شامل دادههای هابل از سالهای ۱۹۹۵ و ۱۹۹۹ است، این کهکشان را در قالب بخشی از مأموریت هابل برای تعیین فواصل کهکشانهای دوردست به تصویر میکشد. این مأموریت بخشی از پژوهشهای متمرکز بر ستارگان قیفاووسی بود که بهخاطر تغییرات پایدار و پیشبینیپذیر در درخشندگیشان شناخته میشوند.
زمانبندی تغییرات درخشندگی این ستارگان به ویژگیهای فیزیکی کلیدی آنها، مانند جرم و درخشندگی ذاتی بستگی دارد. با مطالعه این تغییرات، ستارهشناسان میتوانند درباره ویژگیهای ستارگان اطلاعاتی کسب کنند و بهویژه، فواصل آنها را محاسبه کنند. به همین دلیل، قیفاووسیها اغلب بهعنوان «شمعهای استاندارد» در کیهانشناسی شناخته میشوند.
ستارهشناسان از هابل برای مشاهده قیفاووسیها، از جمله آنهایی که در NGC 4414 وجود دارند، استفاده کرده و به نتایج فوقالعادهای دست یافتهاند. قیفاووسیها بهعنوان نقطههای شروعی برای اندازهگیری فاصله ابرنواخترها به کار گرفته شدهاند و این امر اندازهگیری مقیاس جهان را ممکن ساخته است. امروزه، ما سن جهان را با دقت بیشتری نسبت به قبل از هابل میدانیم: حدود ۱۳.۷ میلیارد سال.
منبع: Scitechdaily