دانشمندان سرانجام منشاء اسرارآمیز اکثر شهاب‌سنگ‌ها را کشف کردند!

محققان به‌تازگی دریافته‌اند که 70 درصد از شهاب سنگ ها از سه گروه سیارکی که در اثر برخوردهای اخیر تشکیل شده‌اند، منشا می‌گیرند. آنها منشأ بیش از 90 درصد از تمام شهاب سنگ های شناخته‌شده را شناسایی کرده‌اند.

یک تیم تحقیقاتی به رهبری دانشمندانی از CNRS، رصدخانه جنوبی اروپا (ESO) و دانشگاه چارلز (جمهوری چک)، کشف کرده‌اند که 70 درصد از سقوط شهاب‌سنگ‌های شناخته‌شده را می‌توان تنها به سه گروه جوان سیارک مرتبط دانست.  هر کدام از این گروه‌ها در نتیجه سه برخورد اخیر در کمربند اصلی سیارک‌ها در 5.8، 7.5 و تقریباً 40 میلیون سال پیش، تشکیل شده‌اند.

آن‌ها همچنین منابع انواع دیگر شهاب‌سنگ‌ها را نیز شناسایی کردند. با این تحقیقات ما اکنون منشا بیش از 90 درصد کل شهاب‌سنگ‌ها را می‌دانیم. این کشف در سه مقاله به تفصیل ارائه شده است، اولین مقاله در 13 سپتامبر 2024 در مجله Astronomy and Astrophysics و دو مقاله جدید که در 16 اکتبر 2024 در Nature منتشر خواهد شد.

یک تیم بین‌المللی از محققان نشان داده‌اند که ۷۰ درصد از تمام سقوط‌های شهاب‌سنگی شناخته‌شده از سه گروه جوان سیارکی (ماسالیا، کارین و کورونیس) سرچشمه می‌گیرند که در اثر برخورد در کمربند اصلی سیارک‌ها در ۵.۸، ۷.۵ و حدود ۴۰ میلیون سال پیش شکل گرفته‌اند. به طور خاص، منبع 37 درصد از شهاب‌سنگ‌های شناخته شده گروه ماسالیاست.

در حالیکه بیش از 70000 شهاب سنگ تاکنون شناخته شده است، پیش از این تنها 6٪ به وضوح با ترکیباتشان (آکندریت) شناسایی شده‌ بودند که آیا از ماه، مریخ یا وستا، یکی از بزرگترین سیارک‌ها در کمربند اصلی سیارکی، آمده‌اند. منشأ 94 درصد دیگر شهاب‌سنگ‌ها که اکثریت آن‌ها کندریت‌های معمولی هستند، ناشناس باقی مانده بود.

چرا این سه گروه جوان منشا این همه شهاب سنگ هستند؟

این را می توان با چرخه زندگی هر گروه از سیارک‌ها توضیح داد. گروه‌های جوان با فراوانی قطعات کوچک به جا مانده از برخورد مشخص می‌شوند. این فراوانی خطر برخورد بین قطعات را افزایش داده و با وجود تحرک زیاد آنها، فرار آنها از کمربند در جهت زمین را افزایش می‌دهد.

از سوی دیگر، گروه‌های سیارکی که در اثر برخوردهای قدیمی‌تر ایجاد شده‌اند، منابع «تهی‌شده» شهاب‌سنگ‌ها هستند. انبوه قطعات کوچکی که زمانی آنها را تشکیل می دادند، به طور طبیعی فرسایش یافته و سرانجام پس از ده‌ها میلیون سال برخورد متوالی و تکامل پویای آنها ناپدید شده‌اند.

بنابراین، کارین، کورونیس و ماسالیا به ناچار با منابع جدید شهاب سنگ‌های ناشی از برخوردهای اخیر همزیستی خواهند کرد و در نهایت جای خود را به آنها خواهند داد.

روشی برای ردیابی شجره‌نامه شهاب‌سنگ‌ها و سیارک‌ها

این کشف تاریخی با بررسی تلسکوپی از ترکیب همه خانواده‌های اصلی سیارک‌ها در کمربند اصلی، همراه با شبیه‌سازی‌های کامپیوتری پیشرفته از تکامل برخوردی و دینامیکی این خانواده‌های اصلی امکان‌پذیر شد. این رویکرد به تمام خانواده‌های شهاب‌سنگ‌ها تعمیم داده شده است و منابع اولیه کندریت‌ها و آکندریت‌های کربنی را آشکار می‌کند، که از منابعی غیر از ماه، مریخ و وستا می‌آیند.

به لطف این تحقیقات، اکنون منشا بیش از 90 درصد شهاب سنگ ها شناسایی شده است که دانشمندان را قادر به ردیابی منشأ سیارک‌هایی به اندازه یک کیلومتر (اندازه‌ای که حیات روی زمین را تهدید می‌کند) را فراهم کرده است. این اشیاء کانون بسیاری از مأموریت‌های فضایی همچون NEAR Shoemaker، Hayabusa1، Chang’E 2، Hayabusa2، OSIRIS-Rex، DART، Hera و غیره هستند.

به طور خاص، به نظر می‌رسد که سیارک‌های ریوگو و بننو که اخیراً توسط مأموریت‌های Hayabusa2 (سازمان اکتشافات هوافضای ژاپن JAXA) و OSIRIS-REx (NASA) نمونه‌برداری شده و در آزمایشگاه‌های سراسر جهان، به‌ویژه در فرانسه مورد مطالعه قرار گرفته‌اند، از یک منشا گرفته شده‌اند. سیارکی به عنوان گروه پولانا.

منشا 10 درصد باقی مانده از شهاب سنگ‌های شناخته شده هنوز ناشناخته است. برای رفع این مشکل، تیم قصد دارد به تحقیقات خود ادامه دهد و این بار بر توصیف همه گروه‌های جوانی که کمتر از 50 میلیون سال پیش تشکیل شده‌اند تمرکز کند.

منبع: Scitechdaily