چین در نظر دارد به حوزه دفاع سیاره‌ای وارد شود. یک مقاله جدید منتشرشده توسط سازمان ملی فضایی چین (CNSA) تأیید میکند که این کشور قصد دارد در سال ۲۰۳۰ یک مأموریت آزمایشی برای منحرف کردن یک سیارک کوچک در نزدیکی زمین از مسیر کنونی‌اش انجام دهد.
اگر قرار است مسابقات فضایی داشته باشیم، توسعه زیرساختارها برای حفاظت از زمین در برابر سیارک‌های سرکش یکی از اهداف خوشایندتر برای این کار است. البته، به شرطی که هیچ‌کس به فکر استفاده از این فناوری برای منحرف کردن سیارک‌ها به سمت زمین نیفتد. چراکه این ایده بیشتر به قلمرو شخصیت‌های شرور فیلم‌های جیمز باند نزدیک می‌شود!
زمین روزانه حدود ۵۰ بار توسط اجرام آسمانی مورد اصابت قرار می‌گیرد. البته بیشتر این اجرام به اندازه دانه‌های شن هستند و اهمیت چندانی ندارند. اما در موارد نادر، اجرام بسیار بزرگ‌تری به زمین برخورد می‌کنند و در موارد بسیار نادرتر، این اجرام به اندازه‌ای بزرگ هستند که بتوانند رویدادهای انقراضی عظیم مانند آنچه بر سر دایناسورها آمد را ایجاد کنند.
حتی یک سیارک با اندازه متوسط هم می‌تواند خسارت زیادی وارد کند. این سیارک حتی لازم نیست به زمین برخورد کند. در سال ۲۰۱۳، یک شهاب سنگ با نیروی یک بمب هسته‌ای ۵۰۰ کیلوتنی بر فراز چلیابینسک روسیه منفجر شد که منجر به شکسته شدن شیشهها و آسیب ساختمان‌های زیادی شد. در سال ۱۹۰۸، یک سیارک دیگر به همین صورت با نیروی ۵۰ مگاتن بر فراز تونگوسکا در سیبری منفجر شد.
در هر دو مورد (و موارد دیگر)، بشریت بسیار خوش‌شانس بود. اما شانس بهترین مبنا برای برنامه‌ریزی آینده نیست، بنابراین این روزها علاقه زیادی به یافتن راه‌هایی برای شناسایی، ردیابی و منحرف کردن سیارک‌های بالقوه خطرناک قبل از تبدیل شدن آن‌ها به یک تهدید جدی وجود دارد.
در یک مقاله منتشرشده در مجله اکتشافات عمیق فضایی بیان شده که سازمان ملی فضایی چین یک مأموریت برای نشان دادن قابلیت چین در انجام چنین انحرافی را برنامه‌ریزی کرده است. هدف، یک سیارک نزدیک زمین با قطر حدود ۳۰ متر به نام (NEO) 2015 XF261 است که در ۹ ژوئن ۲۰۲۴ با فاصله ۵۰ میلیون کیلومتر از کنار زمین عبور کرد.
هدف این مأموریت “فعلاً بدون نام”، فقط منحرف کردن این سیارک نیست. بلکه تعیین شکل، اندازه، ترکیب و ساختار سیارک مورد نظر با استفاده از آشکارسازهای طیفی و لیزری سه‌بعدی، دوربین‌های رنگی، رادارهای شناسایی و تحلیلگرهای ذرات غبار از دیگر نتایجی است که امیدواریم در این ماموریت به‌دست بیاید.
مشاهدات لازم برای دست آورد این اطلاعات طی سه تا شش ماه پس از ورود فضاپیما به مدار سیارک در سال ۲۰۳۰ انجام خواهد شد. پس از تکمیل مشاهدات، یک برخوردکننده به سمت سیارک شلیک و آن را از مدار اصلیش منحرف خواهد کرد. سپس فضاپیما برای شش تا ۱۲ ماه دیگر در ایستگاه باقی می‌ماند تا اثرات برخورد را اندازه‌گیری کند. این اندازه‌گیری شامل ارزیابی تغییرات در مدار سیارک، مطالعه دهانه برخورد و تحلیل مواد پرتاب شده خواهد بود.
منبع: Newatlas
