تمرین دفاع سیاره‌‌ای؛ رادار ناسا دو سیارک بزرگ را در حال عبور از کنار زمین ثبت کرد!

رادار ارتباطات فضای دوردست گلدستون (Deep Space Network’s Goldstone) چند روز پرکار را در حال مشاهده سیارک‌های ۲۰۱۱ UL21 و ۲۰۲۴ MK سپری کرد. این دو سیارک دو هفته پیش به‌صورت ایمن از کنار زمین عبور کردند.

محققان در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا (JPL) در جنوب کالیفرنیا اخیراً دو سیارک را هنگام عبور از کنار سیاره ما ردیابی کردند. مشخص شد که یکی از آنها یک قمر کوچک در مدار خود دارد و دیگری نیز تنها ۱۳ روز قبل از عبور از نزدیک‌ترین نقطه به زمین کشف شده بود.

اگرچه هیچ‌یک از این اجرام نزدیک به زمین تهدیدی برای سیاره ما نداشتند، اما مشاهدات راداری انجام‌شده در طول این دو عبور نزدیک، تمرین ارزشمندی برای دفاع از سیاره‌ فراهم خواهد کرد و همچنین اطلاعاتی درباره اندازه‌ها، مدارها، چرخش، جزئیات سطح و سرنخ‌هایی از ترکیب تشکیل‌دهنده آنها را ارائه می‌دهد.

بینش‌هایی از  مواجه شدن با سیارک 2011 UL21

سیارک 2011 UL21 در ۲۷ ژوئن (۷ تیر) با فاصله ۶.۶ میلیون کیلومتری (حدود ۱۷ برابر فاصله تا ماه) از کنار زمین عبور کرد. این سیارک در سال 2011 توسط سازمان سنجش آسمان کاتالینا در توسا با بودجه ناسا در توسان کشف شد. اما این اولین بار است که این سیارک به اندازه کافی به زمین نزدیک شده تا توسط رادار تصویربرداری شود. در حالی که این جسم تقریباً یک مایل (۱.۵ کیلومتر) پهنا دارد و به عنوان یک سیارک بالقوه خطرناک طبقه‌بندی می‌شود، اما محاسبات مدارهای آینده آن نشان می‌دهد که تهدیدی برای آینده سیاره ما نخواهد بود.

دانشمندان JPL با استفاده از رادار سیستم خورشیدی گلدستون با قطر ۲۳۰ فوت (۷۰ متر) که به نام ایستگاه اعماق فضای ۱۴ (DSS-14) شناخته می‌شود و نزدیک بارستو، کالیفرنیا قرار دارد، امواج رادیویی را به سیارک ارسال و سیگنال‌های منعکس‌شده را توسط همان آنتن دریافت کردند. علاوه بر تعیین اینکه سیارک تقریباً کروی است، آنها دریافتند که این یک سیستم دوتایی است؛ یک سیارک کوچک‌تر (قمر) با فاصله حدود ۱.۹ مایل (۳ کیلومتر) در مدار آن قرار دارد.

لنس بنر، دانشمند ارشد در JPL که به رهبری مشاهدات کمک کرد، گفت:

گمان می‌رود حدود دو سوم سیارک‌های به این اندازه سیستم‌هایی دوتایی باشند و کشف آنها بسیار مهم است زیرا می‌توانیم با استفاده از اندازه‌گیری موقعیت‌های نسبی آنها مدارهای متقابل، جرم‌ها و چگالی‌های آنها را تخمین بزنیم که اطلاعات کلیدی درباره چگونگی تشکیل آنها فراهم می‌کند.

دومین عبور نزدیک

دو روز بعد، در ۲۹ ژوئن (۹ تیر)، همان تیم مشاهده کرد که سیارک ۲۰۲۴ MK از فاصله‌ی نزدیک ۲۹۵،۰۰۰ کیلومتری (کمی بیشتر از سه‌چهارم فاصله تا ماه) از کنار سیاره ما عبور خواهد کرد. این سیارک که حدود ۵۰۰ فوت (۱۵۰ متر) پهنا دارد، به نظر می‌رسد کشیده و زاویه‌دار بوده و دارای مناطق تخت و کروی است.

برای این مشاهدات، دانشمندان همچنین از DSS-14 برای ارسال امواج رادیویی به سیارک استفاده کردند، اما برای دریافت سیگنال منعکس‌شده از سیارک و بازگشته به زمینُ آنتن ۱۱۴ فوتی (۳۴ متر) DSS-13 گلدستون را به‌کار گرفتنپ. نتیجه این مشاهده راداری، تصویری دقیق از سطح سیارک ارائه داد که فرورفتگی‌ها، برآمدگی‌ها و تخته‌سنگ‌های ۱۰ متری را بر سطح آن نشان می‌دهد.

از آنجایی که عبورهای نزدیک توسط سیارک‌هایی به اندازه ۲۰۲۴ MK نسبتاً نادر است و به‌طور متوسط هر چند دهه یک بار اتفاق می‌افتد، تیم رادار سیاره‌ای JPL به دنبال جمع‌آوری هرچه بیشتر اطلاعات درباره این جسم بود. بنر در این مورد گفت:

این یک فرصت فوق‌العاده برای بررسی ویژگی‌های فیزیکی و به‌دست آوردن تصاویر دقیق از یک سیارک نزدیک به زمین بود.

کمک به دفاع سیاره‌ای

سیارک ۲۰۲۴ MK اولین بار در ۱۶ ژوئن (۲۷ خرداد) توسط سیستم هشدار نهایی تأثیر سیارک‌ها بر زمین (ATLAS) که توسط ناسا تأمین مالی می‌شود و در ایستگاه مشاهده‌ای ساترلند در آفریقای جنوبی قرار دارد، گزارش شد. مدار این سیارک توسط جاذبه زمین به هنگام عبور تغییر کرد و دوره مداری آن را حدود ۲۴ روز کاهش داد. اگرچه این به عنوان یک سیارک بالقوه خطرناک طبقه‌بندی شده است، محاسبات حرکت آینده آن نشان می‌دهد که برای آینده‌ای قابل پیش‌بینی تهدیدی برای سیاره ما ندارد.

گروه رادار سیستم خورشیدی گلدستون توسط برنامه مشاهدات اجرام نزدیک به زمین ناسا که در دفتر هماهنگی دفاع از سیاره‌ در مقر این سازمان در واشنگتن قرار دارد، پشتیبانی می‌شود. شبکه اعماق فضا که توسط JPL مدیریت می‌شود، از برنامه ارتباطات و ناوبری فضایی در داخل مدیریت مأموریت عملیات فضایی در مقر ناسا نظارت برنامه‌ریزی‌شده را دریافت می‌کند.

منبع: Scitechdaily