ناسا اسپیس ایکس را برای تخریب ایستگاه فضایی بین‌المللی انتخاب کرد!

در قراردادی به ارزش 843 میلیون دلار، ناسا اسپیس ایکس را برای طراحی “فضاپیمای خارج‌کننده از مدار (Deorbit) ایالات متحده” انتخاب کرده است. این فضاپیما قرار است ایستگاه فضایی بین المللی به ارزش 150 میلیارد دلار را از مدار خارج کند، این ایستگاه نهایتاً در دمای 3,000 درجه فارنهایت (1,649 درجه سانتیگراد) در جو زمین می‌سوزد.

ناسا پس از تکمیل ساخت فضاپیمای خارج‌کننده از مدار، مالکیت آن را به دست خواهد گرفت و در طول مأموریت که احتمالاً در سال 2030 انجام می‌شود، آن را مدیریت می‌کند. انتظار می‌رود هم این فضاپیما و هم ایستگاه فضایی بین‌المللی که به اندازه یک خانه شش‌خوابه و دو حمامی است، قبل از رسیدن به زمین به‌طور ایمن سوخته و از بین بروند. اگر هرگونه قطعاتی به سطح زمین برسد، در منطقه‌ای از اقیانوس آرام جنوبی که به‌طور خاص برای خروج از مدار فضاپیماها استفاده می‌شود فرود خواهد آمد.

پنج آژانس فضایی که اکنون ایستگاه فضایی بین‌المللی را مدیریت می‌کنند شامل آژانس فضایی اروپا (ESA)، آژانس اکتشافات هوافضای ژاپن (JAXA)، آژانس فضایی کانادا (CSA)، شرکت دولتی فضایی روسکاسموس (روسیه) و ناسا، مسئولیت تضمین ایمن پایان عمر کاری ایستگاه فضایی بین‌المللی پس از 30 سال فعالیت را بر عهده دارند.

ناسا در حال حاضر سالانه بیش از 3 میلیارد دلار برای برنامه ایستگاه فضایی هزینه می‌کند که 1.3 میلیارد دلار آن برای عملیات در ایستگاه و تقریباً 1.8 میلیارد دلار برای حمل‌ونقل خدمه و بار است.

ناسا در گزارش انتقال خود از ایستگاه فضایی بین‌المللی گفته است:

“این مبلغ می‌تواند صرف طرح‌های تازه برای درک اعماق فضا توسط ناسا شود تا این آژانس بتواند به سرعت بیشتری به اکتشاف در عمق فضا بپردازد. این مبلغ همچنین می‌تواند به سایر برنامه‌های ناسا اختصاص یابد.”

این کار برای مهندسان اسپیس ایکس که مسئول طراحی این فضاپیما با وزن 925,335 پوند (419,725 کیلوگرم) و سرعت 18,000 مایل در ساعت (29,000 کیلومتر در ساعت) هستند در حالیکه هر 90 دقیقه یک بار به دور زمین نیز می‌چرخد، بسیار چالش‌برانگیز خواهد بود.

روزی تلخی برای تمام عاشقان فضا!

ایستگاه فضایی بین‌المللی نمادی واقعی از همکاری بین‌المللی و پیشرفت علمی در کاوش فضایی بوده است.

این پروژه در نوامبر 1998 با ماژول‌هایی که به مدار پایین زمین پرتاب شدند و ایستگاه فضایی را مونتاژ کردند آغاز شد. تقریباً دو سال بعد، کیهان‌نوردان سرگئی کریکالف و یوری گیدزنکو به همراه فضانورد ویلیام شپرد به مدار رفتند و وقتی قطعات ایستگاه فضایی بین‌المللی متصل شدند، آنها اولین ساکنان آن بودند. در 24 سال گذشته پس از ساخت، ایستگاه فضایی به‌طور مداوم توسط کاوشگران فضایی از 23 کشور مختلف استفاده شده است.

بسیاری از فناوری‌ها از آغاز پروژه تغییر کرده‌اند، اما ایستگاه فضایی بین‌المللی برای همیشه به عنوان اولین در نوع خود به یاد خواهد ماند. حتی در دوران بحران‌های ژئوپلیتیکی که 227 مایل پایین‌تر از آن رخ می‌داد، ایستگاه فضایی هواره مکانی بوده است که به ما نشان می‌دهد چه در مأموریت‌های حیاتی یا کارهای روزمره، علم، یادگیری و انسانیت همه چیز هستند.

ایستگاه فضایی بین‌المللی به پایان می‌رسد اما چیزی بزرگتر آغاز می‌شود!

در سال 2020، ناسا قراردادی به ارزش 140 میلیون دلار به شرکت اکسیوم اسپیس اعطا کرد تا حداقل یک ماژول تجاری قابل سکونت برای اتصال به ایستگاه فضایی بین‌المللی فراهم کند. اکسیوم امیدوار است اولین ماژول خود را تا سال 2026 به ایستگاه متصل کند، با برنامه‌هایی برای یک ماژول دوم و سوم در هر سال پس از آن! وقتی زمان پایان ایستگاه فضایی بین‌المللی فرا می‌رسد، اکسیوم می‌تواند ماژول‌های خود را جدا کرده و ایستگاه فضایی مستقل تجاری خود را تشکیل دهد.

همچنین یک پروژه «دروازه قمری» نیز در دست ساخت است. این ایستگاه در واقع یک ایستگاه فضایی بین‌المللی کوچکتر است که در نقطه لاگرانژی بین زمین و ماه قرار خواهد گرفت و به عنوان یک توقفگاه برای مأموریت‌های قمری استفاده خواهد شد. ناسا همچنین توافق‌هایی با شرکت‌های بلو اوریجین، نانوراکس ال‌ال‌سی و نورثروپ گرومن سیستمز کورپوریشن برای ماژول‌های دیگر با قابلیت حرکت آزادانه دارد.

حقایق کلیدی درباره ایستگاه فضایی بین‌المللی

• طول ایستگاه فضایی بین‌المللی از یک انتها تا انتهای دیگر 356 فوت (109 متر) است و می‌تواند همزمان تا هشت فضاپیما را متصل کند و 13,696 فوت مکعب (388 متر مکعب) فضای فشرده قابل سکونت دارد.
• ساخت ایستگاه فضایی بین‌المللی با 42 پرتاب برای حمل ماژول‌ها و اجزای آن به مدار پایین زمین یک تلاش عظیم بود.
• ایستگاه فضایی بین‌المللی میزبان نزدیک به 3,000 آزمایش تحقیقاتی بوده است.
• در یک دوره 24 ساعته، ایستگاه فضایی بین‌المللی 16 بار به دور زمین می‌چرخد – یعنی 16 غروب و 16 طلوع خورشید و تقریباً معادل مسافت از زمین تا ماه و بازگشت آن در هر روز است.
• سیستم بازیابی آب در ایستگاه فضایی بین‌المللی که مسئول بازیافت پسماندهای بیولوژیکی و غیره است، مقدار آبی که باید از زمین حمل شود را حدود 66٪ کاهش می‌دهد.
• ایستگاه فضایی بین‌المللی حدود 350,000 سنسور مختلف ایمنی دارد که به‌طور مداوم نظارت می‌شوند.
• فضانوردان بیش از 3.5 میلیون عکس از سیاره ما از ایستگاه فضایی بین‌المللی گرفته‌اند.

منبع: Newatlas