دانشمندان: تمدن‌های پیشرفته بیگانه ممکن است به دلیل سن خورشید با ما ارتباط برقرار نکرده باشند!

معتقدان به معادله دریک (Drake Equation) ممکن است توضیح درستی برای این که چرا تمدن‌های بیگانه هنوز توسط بشریت شناسایی نشده‌اند را یافته باشند. به گزارش Universe Today، مطالعه جدیدی که توسط محققان منتشر شده است، بیان می‌کند که تمدن‌های بیگانه به احتمال زیاد در تلاش برای ایجاد پایگاه درون کهکشانی، به دنبال انواع خاصی از ستاره‌ها هستند و خورشید اهداف آنها را برآورده نمی‌کند.

در سال 1950، انریکو فرمی (Enrico Fermi) و مایکل هارت (Michael Hart) به شکاف بزرگی در کاربرد معادله دریک، یعنی تخمین تعداد تمدن‌ها در کهکشان ما اشاره کردند. در حالیکه معادله دریک احتمال ریاضی بالایی را برای وجود تمدن‌های پیشرفته بیگانه نشان می‌دهد، فرمی و هارت از خود می‌پرسیدند که چرا ما هنوز یکی از آنها را ندیده‌ایم. پس از آن، این موضوع، پارادوکس فرمی نام گرفت.

ماموریت SETI (جستجو برای هوش فرازمینی) منطقی نیست!

سال‌ها بعد، هارت مقاله مفصلی را منتشر کرد که در آن، این پارادوکس را تحلیل کرده بود و در آن اظهار داشت که تمدن‌ها می‌توانند با فرستادن سفینه‌ها به 100 ستاره نزدیک خود به‌سرعت در یک کهکشان گسترش یابند و سپس این فرآیند را تکرار کرده و امکان انبساط در سطح کهکشان را در مدت زمان کوتاهی فراهم کنند.

طبق محاسبات هارت، کهکشان ما تنها در 650000 سال قابل پیمایش است و یک تمدن پیشرفته باید تاکنون با بشریت تماس می‌گرفته است. اما از آنجایی که هیچ تمدنی با ما تماس نگرفته است، هارت به این نتیجه رسید که هیچ تمدن بیگانه‌ای وجود ندارد و بنابراین، مأموریت‌هایی مانند جستجو برای هوش فرازمینی (SETI) منطقی نیستند.

این اخترفیزیکدان آمریکایی همچنین در ادامه اظهار داشت که اگر روزی تلاشی برای استعمار منظومه شمسی ما انجام شود، این تلاش توسط فرزندان خود ما خواهد بود.

مطالعات جدید چه می‌گویند؟

در مقاله‌ای که اخیراً توسط مجله Astrophysical برای انتشار پذیرفته شده است، نویسندگان، ژاکوب حق میسرا (Jacob Haqq-Misra) و توماس فاوشز (Thomas Fauchez) به ترتیب از مؤسسه علوم فضایی مرمر آبی (Blue Marble Space Institute of Science) و دانشگاه امریکن (American University)، به اشکالاتی در خود پارادوکس فرمی اشاره کرده‌اند.

نویسندگان این مقاله بیان می‌کنند که از آنجایی که همه ستارگان کهکشان یکسان نیستند، منطقی است که تمدن‌های بیگانه در مورد مکان قرار دادن مستعمرات خود کمی حساس باشند. مطالعه دیگری نیز در سال 2021 نشان داد که تمدن‌های با عمر طولانی ترجیح می‌دهند منظومه‌های ستاره‌ای کم جرم مانند کوتوله‌های K و M را برای به حداکثر رساندن طول عمر خود در کهکشان انتخاب کنند.

هر دو ستاره کوتوله K و M در مقایسه با یک کوتوله زرد مانند خورشید، ستارگانی با عمر طولانی‌تر هستند. در حالیکه این ممکن است تفاوت بزرگی برای انسان ایجاد نکند، نویسندگان مدعی‌اند که تمدن‌های بیگانه که قادر به استعمار منظومه‌های خورشیدی هستند، قطعاً این را در هنگام تصمیم‌گیری در نظر خواهند گرفت. صرف نظر از مرحله پیشرفته تمدن، تلاش برای استعمار منظومه شمسی همچنان مستلزم تخصیص منابع زیادی است و تمدن‌ها منابع خود را بر روی ستاره‌ای که زودتر از بین می‌رود  و سن کمتری دارد شرط نمی‌بندد، حتی اگر عدد به معنای چند میلیون سال باشد.

طبق تخمین‌های محققان، یک تمدن پیشرفته ممکن است حدود دو میلیارد سال طول بکشد تا به تمام ستارگان کم‌جرم برسد و ممکن است تمدن‌های متعددی هم اکنون در کهکشان خودمان در حال انجام این کار باشند و ماموریت‌هایی مانند SETI می‌توانند به ما در این تلاش برای شناسایی آنها کمک کنند.

منبع: Interestingengineering