ستارهشناسان بهتازگی یک ستاره نوترونی فوقالعاده عجیب را کشف کردهاند که درک ما از آنها را به چالش میکشد، اگرچه ممکن است به کشف رمز و راز انفجارهای سریع رادیویی (FRB) نیز کمک کند. بر اساس این گزارش، این جسم عجیب، بسیار کندتر از هر ستاره نوترونی شناختهشده دیگری میچرخد و در عین حال، هفت نوع مجزا از پالسهای رادیویی را منتشر میکند!
سیاره فراخورشیدی GJ 367b ممکن است از آهن مذاب تشکیل شده باشد! |
ستارگان نوترونی، هستههای متراکمی هستند که پس از انفجار ستارگان بزرگ، بهصورت ابرنواختر باقی میمانند و برخی از آنها به پرتاب پرتوهای تابشی از قطبهای خود معروف هستند. اگر این پرتوها به طور اتفاقی از کنار زمین عبور کنند، به عنوان پالسهای کوتاه و منظم از گسیلهای رادیویی بهنظر میرسند و نام “تپ اختر (پاسار)” را به آنها میدهند.
بیشتر تپ اخترها، بسیار سریع (در مقیاس میلی ثانیه تا چند ثانیه) میچرخند. مدت زمان چرخش کندترین تپ اختری که قبلاً شناخته شده بود، تنها 23.5 ثانیه در هر چرخش است. اما تپ اختر تازه کشف شده، هر 75.88 ثانیه یک بار میچرخد و آن را به کندترین ستاره نوترونی دارای تابش رادیویی تبدیل میکند که تاکنون کشف شده است.
این کندی چرخش، تنها یک کنجکاوی علمی نیست، چراکه در عمل این پدیده ظاهراً غیرممکن است. مدتها تصور میشد که ستارگان نوترونی، انتشارات رادیویی خود را در نتیجه مستقیم چرخشهای سریع خود تولید میکنند و با کاهش سرعت آنها در طول زمان، انتظار میرفت که این تشعشعات متوقف شوند. اما با سرعت عجیبِ بیش از یک دقیقه در هر چرخش، این تپ اختر جدید مدلهای این فرآیند را به چالش میکشد و این تیم تحقیقاتی اذعان میکند که مطمئن نیستند انتشارات رادیویی آن چگونه ایجاد میشود.
عجیبتر این که این تیم دریافتند که این جسم، هفت نوع پالس مختلف از خود ساطع میکند. پالسهای “عادی” به حداکثر روشنایی میرسند و سپس محو میشوند، در حالیکه برخی از پالسها قبل از محو شدن دو یا سه اوج دارند. برخی دیگر هنوز هم از نظر روشنایی، بسیار بالا و پایینتر خواهند بود و به نمودار، ظاهری “اسپایکی” میدهند. این بدان معناست که این ستاره دارای ترکیبی عجیب از ویژگیهای تپ اخترها، مگنتارهای (مگنتاختر یا یک ستاره با میدان مغناطیسی بسیار قوی) با دوره فوقالعاده طولانی و انفجارهای رادیویی سریع است که در نهایت میتواند به پاسخهایی درباره ارتباط همه آنها، منجر شود.
این تپ اختر جدید با نام PSR J0901-4046، در ابتدا توسط ستارهشناسان با استفاده از تلسکوپ رادیویی MeerKAT در آفریقای جنوبی کشف شد، آن هم زمانی که یکی از پالسهای آن در یک تصویر نمایان شد. پس از آن، وجود آن به عنوان یک ستاره نوترونی رادیویی از طریق پالسهای متعددی که در مجموعهای از تصاویر هشت ثانیهای ثبت شده بود، تایید شد. نکته جالب این کشف این است که احتمالاً به دلیل ضربان آهسته آن، برای مدت طولانی از تشخیص دور مانده است و این نشان میدهد که ممکن است تعداد بیشتری از این تپ اخترها وجود داشته باشد.
بر اساس یافتههای اخترشناسان، انفجار ناشی از برخورد سیاهچالهها میتواند همراه با نور باشد! |
دکتر مانیشا کالب، نویسنده مسئول این مطالعه گفت: «به طرز شگفتانگیزی، ما تنها 0.5 درصد از دوره چرخش آن را از این منبع تشخیص میدهیم. بنابراین این احتمال وجود دارد که تعداد بیشتری از این ستارگان بسیار آهسته در کهکشان وجود داشته باشد که پیامدهای مهمی برای درک چگونگی تولد و پیری ستارگان نوترونی دارد. اکثر بررسیهای تپاختری، ستارگان را برای دورههایی به این طولانی جستجو نمیکنند، بنابراین ما نمیدانیم چه تعداد از این ستارهها ممکن است وجود داشته باشند.”
منبع: Newatlas