خلبان بودن کاری بسیار جدی به‌نظر می‌رسد، به خصوص با توجه به کنترل یک ماشین غول‌پیکر پر از مسافر. اما این بدان معنا نیست که خلبان‌ها نمی‌توانند کمی هم سرگرمی داشته باشند. به نظر شما خلبان‌ها چگونه در آسمان به هواپیماهای دیگر سلام می‌کنند؟! برای آشنایی با روش سلام کردن خلبان‌های هواپیماهای مسافربری با اِروتِک همراه باشید. 

اخترشناسان دورترین و قدرتمندترین “حلقه رادیویی عجیب” (ORC) را که تاکنون مشاهده شده، شناسایی کرده‌اند. این ساختارهای دایره‌ای عجیب، یک راز کیهانی نسبتاً جدید هستند که تنها شش سال پیش برای اولین بار شناسایی شدند. تاکنون، دانشمندان فقط چند نمونه از آن‌ها را تأیید کرده‌اند که بیشترشان بسیار عظیم هستند، به اندازه‌ای که ۱۰ تا ۲۰ برابر قطر کهکشان راه شیری وسعت دارند!

سیارک 2025 TF تنها ۴۲۸ کیلومتر بالاتر از زمین، تقریباً به اندازه ارتفاع ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS)، از فراز قطب جنوب عبور کرد. این سنگ ۱ تا ۳ متری که تنها چند ساعت بعد شناسایی شد، هیچ خطری نداشت اما داده‌های ارزشمندی را در اختیار ستاره‌شناسان قرار داد.

سال‌هاست که دانشمندان بر این باورند ماده تاریک و انرژی تاریک بخش عمده‌ای از کیهان را تشکیل می‌دهند. با این حال، یک مطالعه جدید این باور دیرینه را به چالش کشیده و مدعی است که این اجزای اسرارآمیز ممکن است اصلاً وجود نداشته باشند. در عوض، آنچه به شکل ماده تاریک و انرژی تاریک ظاهر می‌شود، می‌تواند ناشی از کاهش تدریجی قدرت نیروهای بنیادی جهان با مسن‌تر شدن آن باشد.

محققان با تجزیه و تحلیل نمونه‌های سنگ و خاک جمع‌آوری‌شده توسط ماموریت چانگ‌ای ۶ چین، دریافتند که گدازه‌های تشکیل‌شده در سمت دور ماه، در دمایی حدود 100 درجه سانتی‌گراد پایین‌تر از نمونه‌های مشابه در سمت نزدیک (سمت رو به زمین) بوده‌اند.

بر اساس تحقیقات جدیدی که در اجلاس مشترک EPSC–DPS2025 در هلسینکی ارائه شد، ممکن است نزدیک‌ترین تمدن دارای فناوری در کهکشان راه شیری، تا ۳۳,۰۰۰ سال نوری از زمین فاصله داشته باشد. برای اینکه چنین گونه‌ای در همان دوران حیات انسان وجود داشته باشد، لازم است که تمدن آن‌ها حداقل ۲۸۰,۰۰۰ سال و احتمالاً تا میلیون‌ها سال دوام آورده باشد.

برخلاف اعتقاد پیشین دانشمندان، جهان ممکن است برای همیشه منبسط نشود. بر اساس محاسبات جدید هنری تای، فیزیکدان دانشگاه کورنل، کیهان به میانه عمر ۳۳ میلیارد ساله خود نزدیک می‌شود و احتمالاً در نهایت در یک «بیگ کرانچ» (Big Crunch) فاجعه‌بار سقوط خواهد کرد.

مهندسان و معماران از طرحی مفهومی برای یک فضاپیمای غول‌پیکر به نام کریسالیس (Chrysalis) رونمایی کرده‌اند. این کشتی فضایی که به عنوان یک دنیای خودکفا طراحی شده است، قرار است سفری یک‌طرفه را به مقصد آلفا قنطورس آغاز کند. این سیستم ستاره‌ای، نزدیک‌ترین به زمین است و همچنین ستاره مشهور پروکسیما قنطورس را در خود جای داده است. اما این فضاپیمای ۵۸ کیلومتری واقعاً قرار است که ساخته شود؟! برای بررسی بیشتر با اِروتِک همراه باشید.

بیش از یک قرن و نیم است که کهکشان دوردست OJ 287 که پنج میلیارد سال نوری از زمین فاصله دارد، با تغییرات غیرعادی در میزان روشنایی خود، کنجکاوی دانشمندان را برانگیخته است. ستاره‌شناسان مدت‌ها گمان می‌بردند که راز این پدیده در حضور دو سیاه‌چاله کلان‌جرم است که در مرکز این کهکشان در حال ادغام شدن هستند.

در آخرین مشاهدات، دانشمندان یک جرم جدید را کشف کرده‌اند که آن را «صخره» (The Cliff) نامیده‌اند. این کشف جدید شواهد قانع‌کننده‌ای ارائه می‌دهد مبنی بر اینکه نقاط قرمز کوچک ممکن است در واقع نمایانگر یک رده کاملاً جدید از اجرام باشند؛ یک «ستاره سیاه‌چاله»!

دانشمندان در مرکز بین‌المللی پژوهش‌های نجوم رادیویی (ICRAR)، واقع در دانشگاه استرالیای غربی، یک ساختار بسیار بزرگ به طول ۱۸۵,۰۰۰ سال نوری را شناسایی کرده‌اند که دو کهکشان کوتوله به نام‌های NGC 4532 و DDO 137 را به یکدیگر پیوند می‌دهد.

اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل بقایای یک دنیای یخ‌زده و شبیه به پلوتو را کشف کرده‌اند که توسط یک ستاره‌ی دوردست از نوع کوتوله سفید بلعیده می‌شود.

تلسکوپ فضایی هابل یک “تصویر هفته” جدید منتشر کرده و این بار، کانون توجه روی کهکشانی است که به راحتی در هیچ طبقه‌بندی‌ای قرار نمی‌گیرد. این جرم، که با نام NGC 2775 شناخته می‌شود، در فاصله حدود ۶۷ میلیون سال نوری از ما، در صورت فلکی خرچنگ (سرطان) قرار دارد.

یک مطالعه اخیر به رهبری دکتر مایکل استارکی از مؤسسه تحقیقاتی ساوت‌وست، اولین شواهد رصدی را از مأموریت مقیاس چندگانه مَگنِتوسفِر (MMS) در مورد یون‌های پیکاپ (PUIs) و فعالیت موجی مرتبط با آن‌ها در باد خورشیدی نزدیک زمین ارائه کرده است

دانشمندان از طریق تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا (JWST) و در قالب یک همکاری بزرگ بین‌المللی، این تحقیقات را برای مطالعه سطح و جو بالقوه سیاره TRAPPIST-1e (که اغلب به سادگی سیاره e نامیده می‌شود) پیش برده‌اند. این سیاره در منطقه قابل سکونت ستاره کوتوله قرمز TRAPPIST-1 می‌چرخد.