جستجو
Close this search box.
جستجو
Close this search box.
بازگشت باشکوه وویجر 1: ناسا پیام‌رسان دوردست‌ها را نجات داد!

بازگشت دوباره وویجر 1؛ ناسا پیام رسان دوردست بشریت را نجات داد!

اشتراک‌گذاری:

پس از اختلال موقت در ارتباط ماه گذشته، فضاپیمای وویجر 1 ناسا به وضعیت عملیاتی عادی بازگشته است. تیم مأموریت توانست فرستنده رادیویی اصلی آن را دوباره فعال کرده و علی‌رغم چالش‌های مداوم مدیریت توان، ناشی از سن بالا و محدودیت‌های تأمین انرژی این فضاپیما، جمع‌آوری داده‌ها از چهار ابزار علمی فعال آن را از سر بگیرند.

بازیابی ارتباط وویجر 1

وویجر 1 پس از یک اختلال ارتباطی موقت که ماه گذشته رخ داد، فعالیت‌های عادی خود را از سر گرفته است. این فضاپیما به‌طور غیرمنتظره‌ای فرستنده اصلی باند X خود را خاموش و فرستنده ضعیف‌تر باند S را فعال کرده بود. با توجه به فاصله 15.4 میلیارد مایلی (24.9 میلیارد کیلومتری) وویجر 1 از زمین، این تغییر باند مانع از دریافت داده‌های علمی یا به‌روزرسانی وضعیت مهندسی فضاپیما توسط تیم مأموریت شد.

فعال‌سازی مجدد ابزارهای وویجر

اوایل این ماه، مهندسان موفق شدند فرستنده باند X را دوباره فعال کنند و در هفته گذشته جمع‌آوری داده‌ها از چهار ابزار علمی عملیاتی وویجر 1 را از سر بگیرند. تیم مأموریت اکنون در حال انجام وظایف نهایی برای بازگرداندن کامل کاوشگر به وضعیت عملیاتی قبلی خود است، از جمله تنظیم مجدد سیستمی که سه رایانه موجود در فضاپیما را همگام‌سازی می‌کند.

چالش‌های مدیریت توان

فرستنده باند X توسط سیستم محافظت از خطای فضاپیما زمانی که مهندسان یک گرم‌کن را روی وویجر فعال کردند، خاموش شده بود. در گذشته، اگر سیستم محافظت از خطا احساس می‌کرد که کاوشگر توان کافی ندارد، به طور خودکار سیستم‌های غیرضروری را خاموش می‌کرد تا توان به سیستم‌های حیاتی برسد. اما اکنون تمام سیستم‌های غیرضروری به جز ابزارهای علمی از قبل خاموش شده‌اند. بنابراین، سیستم محافظت از خطا فرستنده باند X را خاموش کرد و فرستنده باند S را که توان کمتری مصرف می‌کند، روشن کرد.

بازگشت باشکوه وویجر 1: ناسا پیام‌رسان دوردست‌ها را نجات داد!
هر یک از کاوشگرهای وویجر مجهز به سه ژنراتور حرارتی رادیوایزوتوپی (RTG) هستند که از گرمای ناشی از تجزیه پلوتونیوم-238 برای تولید برق استفاده می‌کنند.

عملیات بلندمدت وویجر

مأموریت وویجر با سطح توان بسیار اندک روی هر دو کاوشگر ادامه دارد. این فضاپیماها انرژی خود را از گرمای ناشی از تجزیه پلوتونیوم که به برق تبدیل می‌شود، تأمین می‌کنند. هر ساله توان آن‌ها حدود 4 وات کاهش می‌یابد. پنج سال پیش (پس از گذشت 41 سال از پرتاب وویجر)، تیم مأموریت شروع به خاموش کردن سیستم‌های باقی‌مانده غیرضروری کرد، از جمله گرم‌کن‌هایی که برای برخی از ابزارهای علمی استفاده می‌شدند. شگفت‌آور اینکه، تمام ابزارهای علمی علی‌رغم کاهش دما به زیر حدی که در آزمایش‌ها پیش‌بینی شده بود، همچنان به کار خود ادامه دادند.

مدل‌های کامپیوتری تیم مأموریت برای پیش‌بینی میزان توان مصرفی سیستم‌های مختلف، مانند گرم‌کن‌ها و ابزارها، طراحی شده‌اند. با این حال، عواملی مانند سن قطعات و رفتار غیرقابل پیش‌بینی سخت‌افزار منجر به عدم اطمینان در این مدل‌ها می‌شوند.

وضعیت فعلی کاوشگرهای وویجر

با توجه به اینکه سطح توان در حد کسری از وات اندازه‌گیری می‌شود، تیم مأموریت نحوه نظارت هر دو کاوشگر بر ولتاژ را نیز تنظیم کرده است. با این حال، کاهش مداوم توان در اوایل سال جاری تیم را مجبور کرد یکی از ابزارهای علمی وویجر 2 را خاموش کند. در وویجر 1، ابزارهای علمی متعددی از سال 1990 خاموش شده‌اند تا انرژی حفظ شود؛ این ابزارها پس از عبور کاوشگر از کنار مشتری و زحل دیگر استفاده نمی‌شدند. از مجموع 10 ابزار علمی روی هر کاوشگر، اکنون فقط چهار ابزار برای مطالعه ذرات، پلاسما و میدان‌های مغناطیسی در فضای میان‌ستاره‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرند.

وویجرهای 1 و 2 که بیش از 47 سال در حال پرواز هستند، تنها فضاپیماهایی هستند که در فضای میان‌ستاره‌ای فعالیت می‌کنند. با توجه به سن بالای آن‌ها، تیم مأموریت با افزایش تعداد و پیچیدگی مشکلات فنی و چالش‌های جدید مواجه است.

منبع: Scitechdaily

مقالات مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *