یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که احتمال یافتن آب در “سیارات فراخورشیدی” بسیار زیاد است

آیا ما در این گیتی پهناور تنها هستیم؟ آیا سیاراتی وجود دارند که دارای آب مایع و شرایط ایده‌آل برای رشد حیات باشند؟ اینها برخی از سؤالات اصلی‌اند که دانشمندان فضایی امیدوارند پاسخی برای آنها بیابند. با این حال، برای پاسخ به این پرسش‌های بزرگ، لازم است که در مورد آنچه که ممکن است به آب اجازه بدهد در سیارات دور دیگر نیز مانند زمین، حالت مایع خود را حفظ کند، بیشتر بررسی کنیم. در یک مطالعه جدید دانشمندان دانشگاه راتگرز مدعی شده‌اند که احتمال وجود سیاره‌های فراخورشیدی مشابه زمین با آب مایع بسیار زیاد است.

لوجندرا اوجا، نویسنده اصلی این مطالعه جدید، در یک رویداد رسمی گفت:

ما می‌دانیم که وجود آب مایع برای زندگی ضروری است. کار ما نشان می‌دهد که این آب را می‌توان در مکان‌هایی یافت که ما چندان به آن توجه نکرده بودیم. این به‌طور قابل‌توجهی شانس یافتن محیط‌هایی را افزایش می‌دهد که در آن زندگی از نظر تئوری می‌تواند توسعه یابد.

نظریه آنها در کنفرانس ژئوشیمی گلداشمیت در لیون ارائه شد.

آب در سیارات فراخورشیدی

برای این مطالعه جدید، این تیم سیاراتی را که به دور ستارگانی به نام کوتوله‌های اِم (M-Dwarfs) می چرخند، تجزیه و تحلیل کردند. این ستارگان بسیار کوچکتر و سردتر از خورشید هستند. علاوه بر این، کوتوله‌های اِم معمولاً در کهکشان ما یافت می‌شوند.

نکته جالب این است که اکثر سیاره‌های فراخورشیدی سنگی و زمین‌مانند برای گردش به دور کوتوله‌های اِم شناسایی شده‌اند.

پس از شناسایی یک ستاره مناسب، این تیم یک مدل کامپیوتری برای بررسی امکان ایجاد و نگهداری آب مایع در سیارات فراخورشیدی ایجاد کرد. این مدل شامل پارامتر گرمای تولیدشده در سیاره برای مایع ماندن آب بود.

اوجا افزود:

ما متوجه شدیم که وقتی احتمال آب مایع تولید‌شده توسط رادیواکتیویته را در نظر بگیریم، این احتمال وجود دارد که درصد بالایی از این سیاره‌های فراخورشیدی بتوانند گرمای کافی برای حفظ آب مایع داشته باشند؛ خیلی بیشتر از آنچه که قبلاً فکر می‌کردیم.

مدل جدید نشان می دهد که اگر شرایط مناسب باشد، این فرآیند می‌تواند در هر سیاره در حال گردش به دور یک ستاره انجام شود. بنابراین می‌توانیم صد برابر بیشتر از آنچه فکر می‌کردیم، آب مایع پیدا کنیم. حدود 100 میلیارد ستاره در کهکشان راه شیری وجود دارد. اوجا توضیح داد که این شانس بسیار خوبی برای منشأ حیات در سایر نقاط جهان است.

دانشمندان حدس می‌زنند که یک سناریوی مشابه ممکن است امکان وجود آب مایع زیرسطحی را در قمرهای یخ‌زده زحل یا مشتری فراهم کند. چرخش مداوم داخلی ناشی از تأثیرات گرانشی سیارات بزرگی که به دور آنها می‌چرخند، ممکن است فضای داخلی زیر سطح یخ‌زده آنها را گرم کند.

این فرآیند شبیه تاثیر ماه بر جزر و مد، اما بسیار قوی‌تر است. این امر باعث می‌شود قمرهای مشتری و زحل کاندیدای اصلی برای یافتن حیات در منظومه شمسی باشند و ماموریت‌های آینده زیادی برای اکتشاف این اجسام برنامه‌ریزی شده‌اند.

این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.

منبع: Interestingengineering