چه زمانی درایوهای سی‌دی/دی‌وی‌دی از لپ‌تاپ‌ها حذف شدند؟

اگر در یک دهه گذشته از یک لپ‌تاپ استفاده می‌کردید یا صاحب آن بودید، احتمالاً به خاطر دارید که برای قرار دادن دیسک‌های نصب، فیلم‌ها و حتی آلبوم‌های گاه‌به‌گاه از هنرمندان، یک درایو دی‌وی‌دی یا بلورِی (Blu-Ray) روی آن تعبیه شده بود. اما اگر به امروز نگاه کنید، پیدا کردن یک گزینه کاملاً نو با درایو نوری داخلی در فروشگاه‌ها بسیار سخت شده است. خب، در این فاصله چه اتفاقی افتاد و چه زمانی درایوهای سی‌دی/دی‌وی‌دی از لپ‌تاپ‌ها حذف شدند؟ برای بررسی دلایل این موضوع با اِروتِک همراه باشید.

ظاهراً ظهور درایوهای USB و اینترنت سریع‌تر، زوال درایو داخلی را تسریع کرده است. نِت‌بوک Asus Eee PC یکی از اولین مدل‌های محبوبی بود که دیسک‌های نوری را کنار گذاشت. این مدل در سال 2007 عرضه شد و در میان کاربرانی که به یک کامپیوتر جمع‌وجور برای بهره‌وری اولیه و مرور اینترنت نیاز داشتند، بسیار محبوب بود، هرچند این شرکت در نهایت تسلیم تقاضا شد و در سال 2009 مدلی با درایو نوری معرفی کرد. اپل نیز در سال 2008، مک‌بوک ایر فوق‌العاده باریک را عرضه کرد، که یکی از نمادین‌ترین دستگاه‌های اپل است و تا حدی با حذف سوپردرایو (SuperDrive) داخلی که در سایر مک‌بوک‌ها یافت می‌شد، به این باریکی دست یافت.

لپ‌تاپ‌های دارای درایو دیسک به طور کامل ناپدید نشدند. در واقع، فوجیتسو به تازگی یک لپ‌تاپ رده بالا با درایو بلوری در ژاپن عرضه کرده است. اما چهار سال پس از اولین عرضه مک‌بوک ایر، اپل آخرین لپ‌تاپی را که دارای درایو دی‌وی‌دی بود، یعنی مک‌بوک پرو 13 اینچی اواسط سال 2012، به بازار عرضه کرد. سایر تولیدکنندگان نیز از این روند پیروی کردند و تا اواسط تا اواخر دهه 2010، متوجه می‌شوید این ویژگی که زمانی رایج بود، اکنون به یک مورد نادر تبدیل شده است.

چه چیزی باعث ناپدید شدن درایو نوری شد؟

اینترنت پهن‌باند سریع‌تر و پیشرفت‌ها در فناوری ذخیره‌سازی، مانند فلش درایوها، هارد درایوها، و SSDها، به این معنی است که کاربران جایگزین‌های ارزان‌تر و قابل اعتماد‌تری برای اشتراک‌گذاری داده‌ها دارند. به هر حال، می‌توانید یک فلش درایو را روی بتن بیندازید و نگران از دست دادن داده‌هایتان نباشید، اما اگر سطح دی‌وی‌دی یا بلوری خود را خراش دهید، ممکن است آن را غیرقابل خواندن کنید. علاوه بر این، ظهور اینترنت پایدار و با پهنای باند بالا به این معنی بود که دیگر نیازی نیست داده‌های خود را روی سی‌دی/دی‌وی‌دی رایت کنید و با کسی ملاقات کنید تا فایل‌هایتان را به اشتراک بگذارید، در عوض، می‌توانید به سادگی آنها را از طریق ایمیل یا فضای ذخیره‌سازی ابری ارسال کنید.

این پیشرفت‌های تکنولوژیکی پشتیبان‌گیری را نیز بسیار آسان‌تر کردند. دیگر نیازی نیست به‌طور منظم تمام فایل‌های خود را روی یک دیسک رایت کنید؛ می‌توانید به‌سادگی برای اشتراک گوگل درایو ثبت‌نام کنید و این سرویس به طور خودکار فایل‌های شما را با یک سرور راه دور همگام‌سازی می‌کند تا به محافظت از اطلاعات شما کمک کند. درایوهای ذخیره‌سازی نیز اکنون بسیار ارزان‌تر هستند و آنها را به جایگزینی سریع‌تر، راحت‌تر و مقرون‌به‌صرفه‌تر برای پشتیبان‌گیری محلی از داده‌های شما تبدیل کرده‌اند. این بدان معناست که کسانی که باید از دارایی‌های دیجیتال خود محافظت کنند، دیگر مجبور نیستند بین NAS و فضای ذخیره‌سازی ابری یکی را انتخاب کنند، آنها می‌توانند از هر دو استفاده کنند بدون اینکه برای پیاده‌سازی استراتژی پشتیبان‌گیری داده 3-2-1 (سه نسخه از داده‌های شما روی دو نوع رسانه متفاوت، که یکی از آنها در خارج از محل ذخیره شده است) هزینه زیادی بپردازند.

حذف درایوهای نوری از لپ‌تاپ‌ها باعث ارزان‌تر و شکیل‌تر شدن آنها شد. به هر حال، تولیدکنندگان رایانه شخصی با حذف آن قطعه، چند دلار صرفه‌جویی می‌کنند و بخشی از آن صرفه‌جویی را به مصرف‌کنندگان انتقال می‌دهند. گذشته از آن، دیسک‌های دی‌وی‌دی و بلوری نسبتاً بزرگ هستند، بنابراین جایگزین کردن آنها با مدارهای الکترونیکی برای قطعات دیگر، مانند SSDها، می‌تواند فضای ذخیره‌سازی پرسرعت بسیار بیشتری را به شما بدهد که به راحتی مستقیماً روی رایانه شخصی شما قابل دسترسی است.

منبع: Slashgear