برای بسیاری از ما، شارژ نگه داشتن و آماده به کار بودن تلفنهای هوشمند، گجتها، لپتاپها و دیگر وسایلمان به یک برنامه روزمره تبدیل شده است، حتی اگر در این مسیر برخی عادات بد شارژ کردن را نیز در پیش بگیریم. بهنظر میرسد باتریهای قابل شارژ و وسایلی که از آنها تغذیه میکنند، در همه جا حضور دارند. با این حال، در حالیکه باتریهای قابل شارژ مسئول تأمین انرژی بخش عمدهای از دنیای اطراف ما هستند، هنوز شرایط خاصی وجود دارد که در آنها باتریهای قدیمی و غیرقابل شارژ گزینه بهتری محسوب میشوند. اما چه چه وسایلی نباید از باتریهای قابل شارژ استفاده کنند؟ برای بررسی این موضوع با اِروتِک همراه باشید.
این ممکن است خلاف انتظار به نظر برسد. چراکه باتریهای قابل شارژ راحت، مقرون به صرفه، دوستدار محیط زیست و برای تمام دستگاههای پرمصرف امروزی عالی هستند. در مقایسه با تولید زباله توسط باتریهای یکبار مصرف، دلایل عملی بسیار کمی برای انتخاب باتریهای تکمصرف وجود دارد. اما دلایل فنی در میان است.
یکی از تفاوتهای اصلی بین این دو نوع باتری، نرخ تخلیه آنهاست. باتریهای قابل شارژ با نرخ ثابتی انرژی را تخلیه میکنند تا زمانی که تقریباً خالی شوند، در این مرحله ولتاژ موجود بهطور ناگهانی افت میکند. در مقابل، یک باتری آلکالاین معمولی تکمصرف با نرخ قابل پیشبینیتری تخلیه میشود. این ممکن است موضوعی بیاهمیت به نظر برسد، اما در عمل، به این معنی است که باتریهای قابل شارژ برای وسایلی مانند آلارمهای دود و تجهیزات اضطراری ایدهآل نیستند.
عامل دیگری که باید در نظر گرفت، ولتاژ و حساسیت دستگاه است. بسیاری از باتریهای قابل شارژ AA یا AAA بهطور اسمی حدود ۱.۲ ولت ارائه میدهند، در حالیکه آلکالاینهای استاندارد ۱.۵ ولت را تأمین میکنند. این بدان معناست که برخی از دستگاههای قدیمیتر یا دستگاههایی که با ولتاژ پایین کار میکنند، با ولتاژ کمتر باتریهای قابل شارژ، به صورت بهینه یا اصلاً کار نخواهند کرد.
چرا برخی دستگاهها همچنان به باتریهای یکبار مصرف نیاز دارند؟
ما در ادامه به جزئیات فنی خواهیم پرداخت که چرا باتریهای قابل شارژ همیشه مانند باتریهای یکبار مصرف عمل نمیکنند. اما ابتدا، ببینیم کدام دستگاهها تحت تأثیر قرار میگیرند. شاید مهمترین دسته، وسایل ایمنی باشند. دستگاههایی مانند آلارمهای دود، آشکارسازهای مونوکسید کربن و چراغقوههای اضطراری به باتریهایی متکی هستند که شارژ خود را برای مدت طولانی بدون دخالت کاربر حفظ کنند. باتریهای غیرقابل شارژ در اینجا ترجیح داده میشوند زیرا ماندگاری طولانی، رفتار تخلیه قابل پیشبینی و عملکرد قابل اعتماد “آماده به کار در مواقع نیاز” را ارائه میدهند.
گروه دوم شامل وسایل خانگی کممصرف هستند که برق بسیار کمی مصرف کرده و میتوانند برای ماهها با باتریهای یکبار مصرف کار کنند. موارد موجود در این دسته شامل ساعتهای دیواری، کنترل از راه دور، ترموستاتها و رادیوهای کوچک هستند. باز هم، باتریهای غیرقابل شارژ به دلیل ولتاژ پایدار و نرخ پایین خودتخلیه (باتریهای قابل شارژ حتی زمانی که استفاده نمیشوند نیز به تخلیه شدن ادامه میدهند) در اینجا مؤثرتر هستند.
همانطور که ذکر شد، حساسیت به ولتاژ نیز مورد دیگری است که باید در نظر گرفته شود. بسیاری از باتریهای قابل شارژ AA یا AAA ولتاژ اسمی ۱.۲ ولت ارائه میدهند، در حالیکه معادلهای غیرقابل شارژ آنها ۱.۵ ولت تأمین میکنند. برخی از وسایل الکترونیکی قدیمیتر یا دستگاههایی که بهطور خاص حول ولتاژ بالاتر آلکالاین طراحی شدهاند، ممکن است با باتریهای قابل شارژ به درستی کار نکنند. این موارد میتوانند شامل چراغقوههای قوی، برخی دوربینهای دیجیتال (معمولاً آنهایی که بسته باتری اختصاصی ندارند) و حتی اسباببازیهای الکترونیکی باشند.
در نهایت، تجهیزاتی که به ندرت استفاده میشوند، مانند چراغهای کمپینگ یا چراغهای اضطراری، معمولاً باتریهای غیرقابل شارژ را ترجیح میدهند، صرفاً به این دلیل که میتوانند شارژ خود را برای سالها حفظ کنند. اگر وسیلهای قرار است برای مدت طولانی بدون استفاده بماند، باتری یکبار مصرف یک انتخاب مطمئنتر است. اگرچه هیچگاه ایده بدی نیست که باتریها را در صورت امکان از وسایل بدون استفاده خارج کنید.
تفاوت باتریهای قابل شارژ و یکبار مصرف
در ظاهر، دو نوع باتری مورد بحث شبیه به هم هستند، اما فراتر از تفاوت آشکار (تکمصرف در مقابل قابل شارژ)، چندین تفاوت اساسی بین باتریهای لیتیومی قابل شارژ و باتریهای آلکالاین وجود دارد.
یک باتری قابل شارژ AA یا AAA، که معمولاً لیتیوم، نیکل-کادمیم یا نیکل-متال هیدرید است، از شیمیای استفاده میکند که برای پذیرش چرخههای شارژ مکرر طراحی شده است. یکی از نتایج این شیمی این است که باتریهای قابل شارژ مقاومت داخلی پایینی دارند و به آنها اجازه میدهد تا در صورت نیاز، جریان بالاتری را به صورت ناگهانی تحویل دهند. به همین دلیل است که دستگاههای پرمصرف مانند گجتهای موتوری، دوربینهای دیجیتال و کنترلرهای بازی اغلب با باتریهای قابل شارژ، با وجود ولتاژ کمتر، پاسخگوتر به نظر میرسند. باتریهای NiMH همچنین ولتاژ خود را تحت بار ثابت نگه میدارند، اگرچه این شیمی مسئول مشخصه ۱.۲ ولت و افت ناگهانی ولتاژ پس از خالی شدن سلول نیز هست.
باتریهای آلکالاین یکبار مصرف به گونهای متفاوت عمل میکنند. مقاومت داخلی آنها با تخلیه شدن افزایش مییابد، به همین دلیل است که آنها در استفادههای پرمصرف و مداوم مشکل دارند، اما در دستگاههای کممصرف که جریانهای کوچکی را در مدت زمان طولانی میکشند، عالی عمل میکنند. بهطور خلاصه، باتری قابل شارژ ممکن است بیشتر وسایل و الکترونیک ما را تأمین کند، اما باتری یکبار مصرف ساده هنوز کمی شارژ برای ارائه دارد. به یاد داشته باشید، خرید از بهترین برند باتری همیشه یک اقدام خوب است، به خصوص زمانی که آنها در حال تأمین انرژی دستگاههای مهمی مانند آلارمهای دود یا چراغهای اضطراری هستند.
منبع: Slashgear
