نقد و بررسی بازی فیفا 22؛ همان نسخه قبلی با کمی تغییرات جزئی!

چندی است که بازی‌های شبیه‌سازی‌شده ورزشی، احساسی توام با نارضایتی و تردید را در مخاطبان هدف خود به‌وجود آورده‌اند. کمپانی EA Sports نیز از این قاعده مستثنی نیست و عناوین اخیرش، ناامیدی بسیار زیادی را در بین طرفداران خود در پی داشته است. در رأس این فهرست شکایات فزاینده، مواردی مثل پرداخت‌های درون‌برنامه‌ای pay-to-win، مودهای نادیده گرفته‌شده بازی و عدم پیشرفت‌های لازم جهت تمایز نسخه جدید از نسخه‌های قبلی، قرار دارند.

در بیشتر موارد، فیفا 22 از جهات بصری و حس بازی، شباهت‌های بسیاری با نسخه قبلی خود دارد. “تکنولوژی هایپرموشن” بکاررفته در بازی، ظاهراً وظیفه تولید هزاران انیمیشن جدید را در این سری بر عهده دارد. این فناوری به ایجاد رفتارهایی با تشابه بیشتر به حالت واقعی در زمین بازی کمک می‌کند، با این‌حال هیچ‌یک از این فناوری‌های جدید و جلوه‌های بصری اغراق‌آمیز، نتوانسته است سیر نزولی یکی از معروف‌ترین بازی فوتبالی را متوقف کند.

فیفا 22 در ابتدای ورود به بازی، به کمک تمرکز اولیه خود بر مکانیک‌های بنیادی و ویژگی‌های جدید، نوید شروعی مقتدر را می‌دهد. آموزش‌های بازی، به‌طور هوشمندانه وارد روایتی کلی می‌شوند و در آن نشان می‌دهد که آواتار ایجاد‌شده شما به‌ یک جلسه تمرینی مهم با حضور تیری آنری افسانه‌ای و کیلیان امباپه دعوت شده است. شما همچنین با همراهی یک بازیکن دیگر فوتبال و یک شخصیت رسانه‌ای به‌ نام لیزا زیموچه، با عجله در حال گذر از کوچه پس کوچه‌های سرزنده و سنگ‌فرش‌شده پاریس هستید.

صحنه‌های دویدن سریع از کنار باریکه‌راه‌های رستوران در حین کنترل توپ و انجام تکنیک‌های ویژه پاس در کنار پاریسی‌های پرهیجان، هرچند کوتاه اما بسیار جذاب کار شده است. این مقدمه سینمایی، خاطره داستان جالب الکس هانتر (شخصیتی در نسخه‌های پیشین فیفا) را تداعی می‌کند. با پایان این بخش، اشتیاق‌ برای انجام بازی دو چندان می‌شود.

اما در ادامه و با شروع بازی، متأسفانه به‌نظر می‌رسد فیفا 22 از هر نوع طرح و ایده‌ جدید تهی است. Volta (فوتبال در زمین کوچک)، که حالت بازی مورد علاقه بسیاری از کاربران در نسل قبل محسوب می‌شد، ته‌مایه سرگرم‌کننده خود را از دست داده است. در این سری، مجبور شدیم تا تیم‌هایی شامل هوش مصنوعی و بازیکنان کنترل‌شده را که بدون انگیزه و از ساختاری فاقد یک طرح مرکزی رنج می‌برند را غیرفعال کنیم. قابلیت جدید “Signature abilities”، شخصی‌سازی‌های بیشتری را به بخش درخت‌های مخصوص مهارت‌های پراکنده اضافه کرده است. درحالیکه آزادسازی قدرت‌ تمام‌کنندگی در بازی، قابلیت سرعت خالص و تکل‌های تهاجمی در جریان بازی لذت‌بخش است، اما در پایان انجام حالت Volta، حسی ناقص و تکمیل‌نشده از بازی به مخاطب منتقل می‌شود.

بازی در حالت سنتی 11 نفره، برخی از دلسردی‌ها جبران می‌کند. در فیفا 22 نحوه چرخش بازیکنان دست‌خوش تغییر نشده، چون نیازی به انجام نبوده است. حرکت در زمین به‌عنوان یک تیم یکپارچه همچنان فشردگی زیادی دارد، دریبل‌ها هنوز چالش‌برانگیز هستند (و البته تماشای آن‌ها نیز شگفت‌انگیز است) و تماشای هر مسابقه، تجربه‌ای ستودنی را فراهم آورده است. غوطه‌ور شدن در جریان بازی امری ساده است چرا که استادیوم‌های مملو از تماشاگر، با شعار‌های همگام جان گرفته و مسابقات با نمایش‌هایی خیره‌کننده از آتش‌بازی و مراسم اهدای جوایز خاتمه می‌یابد، همچنین حالت دقیق چهره هر فوتبالیست، به آن‌ها شخصیت داده است.

فناوری گیم‌پلی هایپرموشن باعث شده تا بازیکنان هنگام تکل‌های کشویی، بیش از پیش واقع‌بینانه به‌نظر برسند، برخورد‌ها بیش‌تر به‌چشم بیایند و گل‌هایی زاویه‌دار به‌ثمر برسند. اما این نقاب پر زرق و برق خیلی زود از چهره می‌افتد، زیرا در میان این توصیفات، موردی نیست که قبلا آن‌را تجربه نکرده باشیم!

بخش My Career بازی، به چند ویژگی جدید مجهز شده است. پوشیدن کفش‌های ورزشی و حضور در زمین به‌عنوان یک بازیکن روبه‌رشد، بدین معنا است که باید اعتماد و تایید مربی یا باشگاه را به‌خود جلب کنید. دستاورد‌هایی از قبیل حفظ رتبه با عملکرد بالا گرفته تا دریافت تعداد بیشتر پاس، وزن بیشتری را به دقایق حضور در بازی می‌دهد. همچنین بین هر بازی، می‌توان بازیکن خود را با امتیازات فزاینده ارتقا داد تا مسیر شروع کار او را سرعت بخشید. ما هر وقت از نیمکت به‌عنوان یار تعویضی وارد زمین بازی شدیم، انجام بازی به‌دور از خودخواهی و اولویت بر کار گروهی را در دستور کار قرار داده و همچنین سعی کردیم تا از چرخش‌های مضحک جلوگیری کنیم! تماشای رابطه آواتار ما با هم‌تیمی‌ها و سرپرستانش که به‌تدریج در طول پیش‌فصل و فصل حرفه‌ای تقویت می‌شود، از نکات برجسته فیفا 22 محسوب می‌شود.

بازی در حالت مدیر تیم، تقریباً بدون تغییر باقی‌مانده است که البته نکته‌ای لزوما بد تلقی نمی‌شود. متعادل‌سازی میان تناسب اندام (استقامت در طول بازی) و عملکرد و دقت بالا در زمین بازی، در حین استعدادیابی مداوم و پایداری از نظر مالی، همچنان یکی از تمرینات اجرایی شبیه‌سازی شده است. قابلیت جدید ساخت تیم یا ورزشگاه نیز بدون شک یک مزیت محسوب شده اما به‌هیچ وجه مکانیزم گیم‌پلی یا مدیریت‌های جزئی را بهبود نمی‌بخشد.

با این‌حال اگر قصد دارید از نردبان ترقی فیفا 22 زودتر بالا بروید و البته برایتان مهم نیست که مقدار زیادی از پول خود را در این راه خرج کنید، سریع‌ترین راه پیشنهادی، شرکت در Ultimate Team است. فرمول خرید‌های درون‌برنامه‌ای Ultimate team همچنان به قوت خود باقی است، با خرید بسته‌ها به‌جای بازیکنان، ورزشکاران ستاره‌دار به‌همراه کیت‌ها و استادیوم‌هایی که چندان جذابیت ندارند به شما اهدا خواهد شد، می‌توانید در مسابقه‌های پیشنهادی برای دریافت کارت‌های کمیاب شرکت کنید و صدها ساعت را به رقابت انفرادی یا مقابل کلکسیونر‌های سطح بالا اختصاص دهید. کسانی که پول بیشتری خرج می‌کنند دائما پاداش‌ها را درو می‌کنند و بقیه کاربران در معرض یک نارضایتی آشکار قرار دارند. اگر یک بازیکن معمولی بازی‌های فیفا هستید، به‌خودتان لطف کنید و از این حالت دردسرساز بازی اجتناب کنید!

در فیفا 22 بیش از هر چیزی بر ارائه تغییرات جزئی تمرکز شده است. برای هر به‌روزرسانی قابل توجه، مکانیک‌های جدید دروازه‌بان و فوتبالیست‌های جدید زن در باشگاه‌های حرفه‌ای افزوده می‌شوند. EA کانادا از طرفی به طرز تعجب‌آوری چندین قدم به عقب برداشته است. حتی موردی ابتدایی مانند رابط کاربری منوی اصلی بازی نیز، دست‌نخورده باقی مانده است! انجام این بازی در لباس یک تازه‌کار و پرورش آن تا مرحله حرفه‌ای تجربه‌ای لذت‌بخش بود، با این‌حال دیری نپایید که بخواهیم لباس مورد علاقه را آویزان کنیم و بازی را به اتمام برسانیم!

منبع: Gameinformer