اندروید استوک (Stock Android) چیست و چرا باور بسیاری از ما در مورد آن اشتباه است؟

به احتمال زیاد، تا‌به‌‌حال اصطلاح “Stock Android” (اندروید استوک یا خالص) در دنیای گوشی‌های هوشمند به گوشتان خورده است. کاربران معمولاً برای توصیف تجربه کاربری در گوشی‌ها، از این واژه استفاده می‌کنند. با این‌ حال، معنای “Stock Android” در گذر زمان، دست‌خوش تغییراتی شده است.

اندروید استوک از نظر فنی، همان AOSP (اندروید متن‌باز) است

بهتر است در ابتدا به توضیح مفهوم اصلی عبارت “Stock Android” بپردازیم، این اصطلاح در چند تعریف خلاصه شده است، اما فقط یک تعریف فنی برای آن وجود دارد.

اساساً نسخه اندروید استوک در ابتدایی‌ترین سطح از این سیستم‌عامل قرار دارد. در واقع نسخه پایه‌ای محسوب می‌شود که هر نوع گوشی و تبلت اندرویدی، بر اساس آن ساخته می‌شود و بسیاری از ویژگی‌های اندروید (نه همه)، که با آنها آشنایی دارید را شامل شده است.

وقتی در این‌جا لفظ “پایه” را به‌کار می‌بریم، در واقع مقصود، همان معنی اصلی این واژه است. اندروید استوک شامل هیچ برنامه‌ای از گوگل یا شخصی‌سازی‌های فانتزی رایج آن نیست. در تعریف ساده، نقطه شروعی برای تولیدکنندگانی چون سامسونگ است که ویژگی‌ها و شخصی‌سازی‌های مورد نظر خود را به آن اضافه کنند. همچنین این نسخه، توسط توسعه‌دهندگان برای آزمایش برنامه‌ها و بازی‌های ساخته‌شده، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

دیگر اصطلاحی که احتمالا در رابطه با این فرم از اندروید شنیده باشید، “AOSP” نام دارد، که مخفف عبارت Android Open-Source Project (پروژه متن‌باز اندروید) است. هر دوی این اصطلاحات به ابتدایی‌ترین نسخه اندرویدی موجود، با کد منبع‌باز AOSP اشاره دارند. از جنبه فنی، گوشی‌های هوشمند، “Stock Android” یا “AOSP” را اجرا نمی‌کنند.

اندروید استوک به‌ عنوان یک پوسته

در این‌جا سوالی مطرح است که اگر گوشی‌ها از Stock Android یا AOSP استفاده نمی‌کنند، پس چرا این اصطلاحات تا این حد رایج است؟ جواب این سوال، در نسل‌های آغازین اندروید و دستگاه‌های سری نکسوس گوگل نهفته است.

در ابتدا، گوشی‌های اختصاصی گوگل و برخی از اولین محصولات سری Droid موتورولا، نرم‌افزاری بسیار نزدیک به AOSP را اجرا می‌کردند. تفاوت اصلی در این میان، دستگاه‌هایی بودند که از برنامه‌های گوگل استفاده می‌کردند. سایر گوشی‌های اندرویدی موجود در بازار، به‌ویژه محصولات HTC، پوسته‌های سفارشی و شخصی خود را داشتند.

با گذشت زمان، گوگل همچنان به نرم‌افزار پایه خود وفادار ماند. این شرکت در نهایت گوشی‌هایی تحت برند نکسوس (Nexus) را عرضه کرد و بسیاری تصور می‌کردند که این گوشی‌ها از اندروید استوک استفاده می‌کنند، به‌ این دلیل که رابط کاربری آنها، بیش از هر مدل از گوشی‌های دیگر، به AOSP نزدیک بود. با این‌ حال، نرم‌افزار مورد استفاده در نکسوس، هیچ‌گاه استوک نبوده است.

به‌ همین دلیل است که اغلب می‌شنویم که کاربران، سری پیکسل گوگل را به‌عنوان گوشی‌هایی با اندروید خالص طبقه‌بندی می‌کنند. در واقع این اصطلاح، از نسل‌های پیشین منتقل شده است. در حقیقت، نرم‌افزارهای پیکسل دارای تفاوت‌های بسیاری نسبت به AOSP هستند. دستگاه‌های سری پیکسل، به ویژگی‌های متعددی مجهز هستند که در نسخه واقعی اندروید استوک وجود ندارند.

گوشی‌های سری پیکسل گوگل، از اندروید استوک استفاده نمی‌کنند

بسیاری از سردرگمی‌ها در این‌باره، از آنجا ناشی می‌شود که یک نام قطعی برای رابط کاربری و پوسته پیکسل‌ها وجود ندارد. برای نمونه، سامسونگ از One UI، وان‌پلاس از OxygenOS، اچ‌تی‌سی از Sense UI و سایر سازندگان نیز نام‌های مخصوص خود را برای رابط‌های کاربری اختصاصی خود دارند.

گوگل برای زبان طراحی دستگاه‌های پیکسل خود، نام “Material You” را برگزیده است که البته ارتباطی به رابط کاربری و پوسته سیستم‌عامل ندارد. در واقع، هیچ‌گونه عبارتی مانند “Pixel UI” یا “Google UI” در بخش About Phone ذکر نشده است. بنابراین کاربران برای نام‌گذاری، از همان واژه اندروید استوک استفاده می‌کنند، در حالیکه واقعا شباهتی با آن ندارد.

این درست است که رابط کاربری پیکسل، اصطلاحا “تمیز” و یک‌دست است و مانند برخی دیگر از رابط‌های کاربری دارای تعداد قابل توجهی از ویژگی‌ها مانند One UI سامسونگ نیست، اما نباید این پوسته را با همان اندروید استوک اشتباه بگیریم.

اندروید استوک پایه و اساس تمام اشکال مختلف اندرویدی است که در جهان این سیستم‌عامل جای گرفته‌اند. این یک پوسته، مانند رابط کاربری One UI و یا آن چیزی که در گوشی‌های پیکسل وجود دارند، محسوب نمی‌شود. اندروید استوک را مانند لبه‌های پیتزا در نظر بگیرید که خالی از تاپینگ هستند. یک پیتزا بدون وجود لبه‌های خود ممکن نیست، با این‌حال هیچ پیتزایی نیز فقط به یک پوسته محدود نمی‌شود!

منبع: Howtogeek