گوشی‌های هوشمند اختراعاتی باورنکردنی هستند که زندگی روزمره مردم در سراسر جهان را تغییر داده‌اند. ما شاهد پذیرش گسترده آن‌ها از شلوغ‌ترین خیابان‌های جهان تا روستاهای دورافتاده کوهستانی بوده‌ایم. آن‌ها فرصت‌هایی را برای دسترسی به اطلاعات و ارتباطات در نوک انگشتان ایجاد کرده‌اند، به گونه‌ای که تا یک یا دو دهه قبل غیرقابل تصور بود و امروزه به عنوان بخش‌های ضروری زندگی روزمره دیده می‌شوند.
اگرچه پیش از عرضه آیفون، گوشی‌های همراه پیشرفته‌ای با قابلیت‌ها و ویژگی‌های چندگانه وجود داشتند، اما آیفون عموماً به عنوان مهم‌ترین گوشی هوشمند تاریخ در نظر گرفته می‌شود. با عملیات کاملاً لمسی روی صفحه‌نمایش، ادغام یک سیستم عامل کاملاً متمرکز بر اینترنت و توانایی اصلاح آن با افزودن و حذف نرم‌افزارها (معروف به اپلیکیشن یا اپ)، آیفون حداقل یک الگوساز بود. تاریخچه آیفون پر از لحظات دگرگون‌کننده صنعت است، چه خوب و چه بد، اما در هر صورت مهم بوده‌اند.
اما آیفون تنها گوشی هوشمند مهم نیست؛ در طول سال‌ها مدل‌های بسیار زیادی از گوشی‌های هوشمند با اشکال و عملکردهای گوناگون به ما ارائه شده که برخی بسیار مهم‌تر از دیگران بوده‌اند. در حالی‌که گوشی هوشمند قطعاً زندگی ما را بهبود بخشیده است، زندگی با برخی از این مدل‌ها یک فاجعه بوده است. از رابط‌های کاربری وحشتناک گرفته تا کیفیت ساخت افتضاح، هر تصمیم بد می‌تواند یک گوشی هوشمند را کمی احمقانه جلوه دهد! در این مطلب ده مورد از بدنام‌ترین گوشی‌های هوشمند معیوب (که با نام برخی از بدترین‌ها نیز شناخته می‌شوند) در طول تاریخ آورده شده است. با اِروتِک همراه باشید.
همانطور که خواهید دید، برخی شرکت‌ها مشکلات خود را برطرف کرده و از آشفتگی‌های خود پیروز بیرون آمدند و برخی دیگر به طور کامل از میدان خارج شدند!
۱. گلکسی نوت ۷ سامسونگ (Samsung Galaxy Note 7)
سامسونگ به طور کلی محصولات با کیفیتی می‌سازد. این شرکت اغلب معیار کیفیت و نوآوری را برای دستگاه‌های اندرویدی بالا می‌برد و سری گلکسی مدل شاخص آن است. سری گلکسی نوت در زمانی عرضه شد که اندازه صفحه‌نمایش‌ها به تدریج از اندازه استاندارد تعیین‌شده توسط آیفون اصلی (حدود ۳.۵ اینچ) بزرگتر می‌شدند. اندازه غیرعادی بزرگ آن مورد توجه مصرف‌کنندگان قرار گرفت و در دسته‌بندی جدیدی از دستگاه‌های همراه بزرگتر به نام فبلت (ترکیبی از فون و تبلت) خودنمایی کرد.
نوت به خوبی به فروش رفت و برای مدتی در میان پرفروش‌ترین محصولات قرار داشت، تا حدود سال ۲۰۱۶ که سامسونگ تحقیقاتی را درباره گزارش‌های آتش گرفتن گوشی‌های گلکسی نوت ۷ (از درون) آغاز کرد. می‌توان درباره مزایای فراوان هر گوشی بحث کرد، اما آتش‌گرفتن معمولاً در سه یا حتی پنج مزیت برتر قرار نمی‌گیرد. در واقع، آتش گرفتن اصلاً نباید یکی از ویژگی‌های هیچ گوشی‌ای باشد. سامسونگ همه آن‌ها را فراخواند و این گوشی هوشمند به عنوان یک لکه‌ی بدنام در تاریخچه‌ای که در مورد دستگاه‌های سامسونگ و اندروید تا حد زیادی عاری از حادثه بوده است، باقی می‌ماند.
۲. اچ‌تی‌سی فرست (HTC First)
اچ‌تی‌سی بخش بزرگی از گوشی‌های محبوب اندرویدی را در زمانی‌که این سیستم عامل هنوز جدید بود، تولید کرد، از جمله اولین گوشی اندرویدی که تاکنون عرضه شده است، یعنی اچ‌تی‌سی دریم. کمی پس از پذیرش گسترده اندروید، شرکت‌هایی که حضور دیرینه‌ای در وب داشتند، وب‌سایت‌های بهینه‌سازی‌شده برای موبایل ایجاد کرده و بعدها اپلیکیشن‌های کاملی برای اجرا بر روی دستگاه‌های iOS یا اندروید ساختند. تا سال ۲۰۱۳، فیس‌بوک خود را به عنوان یکی از محبوب‌ترین وب‌سایت‌ها تثبیت کرده بود و اپلیکیشن آن بر روی میلیون‌ها دستگاه در سراسر جهان نصب شده بود.
حدس زدن درباره اینکه چرا و چگونه این ایده شکل گرفت دشوار است، اما به نظر می‌رسد کسی در دفاتر فیس‌بوک فکر می‌کرد کاربران می‌خواهند یک تجربه فراگیرتر فیس‌بوک را به صورت ۲۴/۷ در دسترس داشته باشند. آن‌ها یک تجربه صفحه اصلی موبایل توسعه دادند که به‌طور کامل به این سایت رسانه اجتماعی اختصاص داشت و از اچ‌تی‌سی خواستند آن را در آنچه که به طور عامیانه به عنوان “تلفن فیس‌بوک” شناخته می‌شد، ادغام کند.
این اولین تلاش برای ادغام کامل‌تر فیس‌بوک در یک گوشی نبود، چراکه مدل‌های اچ‌تی‌سی چاچا (HTC ChaCha) که یک دکمه اختصاصی برای دسترسی مستقیم به فیس‌بوک اضافه کرد و اچ‌تی‌سی سالسا (HTC Salsa) که عملکرد مشابهی داشت، پیش از آن عرضه شده بودند. با نگاهی فراتر از ادغام “فیس‌بوک هوم” (Facebook Home)، کاربران اچ‌تی‌سی فرست به این نتیجه رسیدند که نقاط ضعف فرست در سخت‌افزار متوسط و رقابت شدید آن نهفته است.
ممکن است این گوشی در زمان نامناسبی معرفی شده و توسعه نیافته بوده باشد، اما، با وجود محبوبیت فیس‌بوک، به‌نظر میرسید کسی نمی‌خواست این پلتفرم تا این حد با تمام کارهای روزمره آن‌ها عجین شود. به همین دلیل است که ما تلاش دیگری از سوی فیس‌بوک برای تسلط بر دستگاه‌هایمان مشاهده نکرده‌ایم.
۳. آمازون فایر فون (Amazon Fire Phone)
اولین ورود آمازون به بازار تلفن همراه که تنها یک سال دوام آورد، پایان خوشی نداشت. همچنین درس‌هایی در مورد اینکه چگونه نباید به بازار نفوذ کرد یا اینکه آیا یک شرکت اصلاً باید تلاش کند یا نه، ارائه داد.
آمازون با خط تولید کتابخوان‌ها و تبلت‌های مقرون‌به‌صرفه‌اش موفقیت بزرگی کسب کرد. بر اساس این موفقیت، آمازون تصمیم گرفت وارد تجارت گوشی‌های هوشمند شود. فایر فون در سال ۲۰۱۴ با یک نسخه فرعی آمازون‌محور از اندروید به نام فایر اواس (Fire OS) وارد صحنه شد. نویسندگان و منتقدان در آن زمان قیمت‌گذاری را مشکل‌ساز دانستند و این ممکن است دلیل سقوط آن بوده باشد، اما تنها قیمت‌گذاری نبود که سرنوشت آن را رقم زد.
فایر فون با قیمت ۱۹۹ دلار با قرارداد، یا ۶۴۹ دلار بدون قرارداد معرفی شد، همانطور که سایر گوشی‌ها در آن زمان فروخته می‌شدند. با این حال، این یک انحراف از سیاست فروش با قیمت پایین‌تر از قیمت تمام شده بود که تبلت‌های فایر تا آن زمان داشتند، به این معنی که آمازون گوشی خود را به سمت خریدار دیگری هدایت کرده بود که انگیزه‌اش قیمت پایین نبود، بلکه ویژگی‌های رده بالا بود.
علاوه بر این، فایر اواس با سرویس‌های گوگل ادغام نشده بود و کاربران را مجبور می‌کرد که از فروشگاه اپلیکیشن آمازون استفاده کنند. این فروشگاه اپلیکیشن‌های بسیار کمتری نسبت به رقبا ارائه می‌داد، یک محدودیت عمده، و منتقدان در سراسر صنعت معتقد بودند که این دلیل اصلی شکست گوشی بود.
۴. بلک‌بری استورم (BlackBerry Storm)
وقتی یک شرکت با ارائه محصولات نوآورانه، بازار خود را رهبری می‌کند و در نتیجه به یک پیشتاز فروش در زمینه خود تبدیل می‌شود، نباید با محصولات جدید کاربران غافلگیر کند. با این حال، این اتفاقی بود که برای ریسرچ این موشن (RIM)، سازنده دستگاه موبایل بلک‌بری، افتاد. بلک‌بری آنقدر محبوب بود، به ویژه در میان کاربران تجاری، که وقتی باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا، مجبور شد به دلیل استانداردهای امنیتی سرویس مخفی، استفاده از آن را کنار بگذارد، به یک خبر تبدیل شد. اما چند سال قبل از سوگند خوردن چهل و چهارمین رئیس جمهور، آیفون عرضه شد و RIM را به تکاپو انداخت.
نتیجه تلاش RIM، بلک‌بری استورم، اولین بلک‌بری با صفحه لمسی بود. اولین بار خبر عرضه استورم در سال ۲۰۰۸ اعلام شد. این بدان معناست که بلک‌بری کمتر از دو سال فرصت داشت تا سخت‌افزار را توسعه داده و نرم‌افزار را برای انتقال سیستم‌عامل خود از طراحی مبتنی بر صفحه‌کلید به تماماً لمسی بنویسد. از نظر یک ناظر بیرونی، این یک پنجره توسعه نسبتاً کوتاه به نظر می‌رسد و وقتی محصول به بازار آمد، این موضوع مشهود بود.
با همه این موارد نقص‌های متعدد بلک‌بری استورم فوراً آشکار شد. به‌نظر می‌رسد بزرگترین مشکل این بود که صفحه لمسی فاقد دقت، حساسیت و پالایش بود. علاوه بر این، نرم‌افزار در مقایسه با آیفون از نظر توسعه عقب مانده به‌نظر میرسید و تجربه کلی پایین‌تر از حد استاندارد بود. باتری هم چندان عالی نبود!
معمولاً وقتی یک شرکت باید عقب‌ماندگی خود را نسبت به یک رقیب جبران کند، تنها یک شانس دارد. بلک‌بری این شانس را از دست داد، و جای تعجب نیست که RIM از بین رفته و آخرین گوشی‌های بلک‌بری با اندروید عرضه شدند. بلک‌بری مرده است؛ البته فعلاً!
۵. کیوسرا اکو (Kyocera Echo)
کیوسرا هرگز بزرگترین بازیگر بازار بین‌المللی تلفن همراه نبوده، اما بیش از دو دهه است که گوشی تولید می‌کند. بسیاری از گوشی‌های آن‌ها در طول سال‌ها بر منحصر‌به‌فرد بودن یا ارائه محصولات خاص تکیه کرده‌اند تا خود را از رقبا متمایز کنند. یکی از این تلاش‌ها برای ارائه یک دستگاه بدیع که در دسته‌بندی خاص خود قرار می‌گیرد، اکو (Echo) است، یک گوشی هوشمند دو صفحه‌نمایشی که در سال ۲۰۱۱ عرضه شد.
اولین برداشت‌های کاربران از کیوسرا اکو نشان داد که این دستگاه کمی ترکیبی از خوب و بد است. مطمئناً، سیستم دو صفحه‌نمایش بدیع بود، اما سخت‌افزاری که از گوشی پشتیبانی می‌کرد، لزوماً برای آن زمان در سطح پرمیوم نبود. علاوه بر این، اندروید هنوز برای پشتیبانی بومی از دو صفحه‌نمایش توسعه نیافته بود، بنابراین سیستم‌عامل و چند اپلیکیشن باید برای اجرا بر روی آن تغییر داده می‌شدند. در نتیجه، عملکرد نرم‌افزار متوسط بود و جای زیادی برای بهبود داشت.
شاید افراد کیوسرا کمی بیش از حد آینده‌نگر بودند و دستگاهی را پیش از آنکه آماده باشد، به بازار آوردند. فناوری باتری نمی‌توانست از پس دو صفحه‌نمایش برآید و اگر یک اپلیکیشن قابلیت استفاده از فضای بزرگتر و “کامل” را داشت، هیچ‌کس نمی‌خواست یک خط ضخیم در وسط تصویر ببیند. این گوشی نابه‌جا و بدفکر شده بود و در نهایت، افراد کمی آن را خریدند. میراث کیوسرا اکو عمدتاً این است که جایگاه خود را در لیست عجیب‌ترین دستگاه‌های اندرویدی تاریخ حفظ کند.
۶. گلکسی فولد سامسونگ (Samsung Galaxy Fold)
گلکسی فولد کاری را انجام داد که غیرممکن به نظر میرسید: تا کردن صفحه‌نمایش از وسط. بخشی از روشی که سامسونگ امکان ساخت یک صفحه‌نمایش خم‌شونده را در یک گوشی هوشمند مصرفی فراهم کرد، شامل یک (آنچه به نظر میرسید) محافظ صفحه‌نمایش پلاستیکی بود که از قبل روی دستگاه نصب شده بود. در مورد مشکلات این دستگاه گزارش‌های منتشر شد مبنی بر اینکه وقتی منتقدان اولیه و اعضای مطبوعات شروع به کندن چیزی کردند که شبیه به فیلم محافظ معمولی روی دستگاه‌های جدید بود، متوجه شدند که در حال کندن لایه بالایی صفحه‌نمایش هستند! برخی دیگر دستگاه‌های خود را با برآمدگی‌های عجیب در امتداد محل تا شدن پیدا کردند و عده‌ای دیگر خطوط سیاه ضخیمی را کشف کردند که از لولا تا لولا کشیده شده بود.
ظاهر شدن مدل‌های نقد مطبوعاتی پیش از عرضه در چنین وضعیت شکننده‌ای قبل از تاریخ رسمی عرضه، برای سامسونگ وجهه خوبی نداشت. علی‌رغم تلاش‌های این برند، پوشش خبری اولیه (پیش از عرضه) به دلیل چندین شکست تکان‌دهنده در کلیدی‌ترین بخش دستگاه، عمدتاً منفی بود. ما دریافتیم که فولد به نظر می‌رسد با عجله به بازار عرضه شده و زمان کمی برای کشف نقص‌های آن باقی مانده است.
از زمان عرضه اولیه فولد در سال ۲۰۱۹، سامسونگ با چندین نسل از دستگاه‌های گلکسی زد فولد (و دستگاه‌های “فلیپ” که نمایشگرهای خود را در جایی تا می‌کنند که یک “تلفن تاشوی” سنتی خم می‌شد) اوضاع خود را تغییر داده است. در سال ۲۰۲۵، بررسی‌های گلکسی زد فولد ۷ سامسونگ نشان داد که این دستگاه یک برنده رده بالا است و این نسل از فولد کاربران را متقاعد کرده است که زمان حرکت به سمت آینده فرا رسیده است.
۷. رِد هیدروژن وان (RED Hydrogen One)
گاهی اوقات یک شرکت با کاربردهای بدیع از فناوری موجود، چیزی هیجان‌انگیز خلق می‌کند. در مواقع دیگر، یک شرکت با کاربردهای بدیع از فناوری موجود می‌آید و به‌طور کامل شکست می‌خورد و محصولی را ارائه می‌دهد که هیچ کس نمی‌خواهد، کار نمی‌کند و قیمت آن بیش از حد است. این داستان رِد هیدروژن وان است، گوشی‌ای که برای پاسخگویی به تقاضایی ایجاد شد که وجود نداشت، با استفاده از فناوری‌ای که کار نمی‌کرد.
شرکت رِد (RED) خود را به عنوان سازنده برتر دوربین‌های دیجیتال تثبیت کرده بود، بنابراین کسانی که مطلع بودند، انتظارات بالایی از اولین ورود آن به بازار تلفن همراه داشتند. رِد به جای تکیه بر شهرت درخشان خود در دوربین‌ها، گوشی‌ای با یک نمایشگر عجیب و غریب هولوگرافیک سه‌بعدی مانند معرفی کرد. در نقد این گوشی گفته شد که این یک فناوری ناقص و لرزان است که وقتی کار می‌کرد، می‌توانست باعث شود بیننده کمی احساس بیماری کند.
علاوه بر این، فناوری “4V” (آنطور که نامیده می‌شد)، تنها با چند اپلیکیشن که به‌طور خاص برای این گوشی توسعه یافته بودند، کار می‌کرد. همچنین سنگین بود و دکمه‌های جانبی داشت که به‌راحتی به‌طور تصادفی فشرده می‌شدند، اما این‌ها در مقایسه با بقیه، نقص‌های جزئی هستند. در مجموع، این گوشی‌ای بود که هیچ‌کس نمی‌خواست با ویژگی‌هایی که هیچ‌کس اهمیتی به آن‌ها نمی‌داد و همه این کارها به شکل ضعیفی و با قیمت بسیار بالا، حدود ۱۶۰۰ دلار، انجام شد. رِد در نهایت تصمیم گرفت به ساخت دوربین‌های فوق‌العاده رده بالا ادامه دهد و گوشی‌ها را رها کند، یک تصمیم درست!
۸. آیفون ۶ (iPhone 6)
نقص‌های آیفون ۶ اپل زمانی شروع به ظهور کردند که کاربران گزارش دادند گوشی تحت فشار معمولی/متوسط، در حین استفاده خم می‌شود. این مشکل (که اغلب توسط مطبوعات، “بندگیت” (Bendgate) نامیده می‌شد) زمانی تشدید شد که کانال آنباکس تراپی (Unbox Therapy) به آن پرداخت و ویدیویی برای آزمایش این گوشی با نتایج ناگوار ساخت. در حالی‌که گوشی همیشه نمی‌شکند، استرس متوسط می‌تواند باعث شود که یک خمیدگی دائمی در مرکز بدنه، در اطراف محل دکمه‌های تنظیم صدا ایجاد شود.
علاوه بر این، مشکلات صفحه لمسی آیفون ۶ (که اغلب در گزارش‌های متعدد “بیماری لمس” (Touch Disease) نامیده می‌شد) توسط کاربران با تعداد بالاتر از حد متوسط گزارش شد. این نقص نیز می‌تواند ناشی از خم شدن متوسط باشد که باعث جابجایی تراشه و جلوگیری از پاسخگویی لمسی به بخشی از صفحه می‌شود.
بدتر از همه، اسناد داخلی اپل نشان داد که اپل می‌دانسته گوشی در برابر آسیب ناشی از خم شدن آسیب‌پذیر است. علاوه بر این، راه‌حل ترجیحی اپل برای هر دو مشکل، تعویض کامل واحد مشکل‌دار بود. اپل از آن زمان تاکنون چنین مشکلات مهمی (یا گسترده‌ای) را در هیچ مدل دیگری از آیفون مشاهده نکرده است.
۹. اچ‌تی‌سی ایوو سه‌بعدی (HTC EVO 3D)
سرگرمی سه‌بعدی “3D” یکی از قدیمی‌ترین نوآوری‌های عصر مدرن است. مردم عصر ویکتوریا که مجذوب دنیای بیرون بودند، از طریق نمایشگرهای ویژه‌ای به نام استریوسکوپ که از تصاویر دوگانه ابتدایی برای ایجاد اثر سه‌بعدی استفاده می‌کردند، از مکان‌های دوردست شگفت‌زده می‌شدند. جذابیت سه‌بعدی در طول دهه‌ها با فیلم‌های ترسناک سه‌بعدی در سینماها، نمایشگرهای سه‌بعدی برای رایانه‌های شخصی بازی، لپ‌تاپ‌های سه‌بعدی، تلویزیون‌های سه‌بعدی و تلفن‌های همراه گاه و بیگاه، مانند اچ‌تی‌سی ایوو سه‌بعدی، ادامه یافت. ایوو که در زمانی تولید شد که اچ‌تی‌سی در اوج بازی گوشی‌های هوشمند بود، آینده‌نگر، نوآورانه و به‌طور بالقوه بسیار سرگرم‌کننده به نظر میرسید.
ایوو دارای لنزهای دوگانه بود که از هم جدا شده بودند تا بتوانند تصاویری را ثبت کنند که در یک قطعه رسانه‌ای واحد قرار داده شوند و با فناوری نمایشگر ویژه ایوو سه‌بعدی به صورت “3D” قابل مشاهده باشند. در زمان خود، اکثر سخت‌افزارهای گوشی هوشمند با سایر گوشی‌های مشابه قابل مقایسه بودند، اما هیچ چیز فوق‌العاده‌ای نداشتند. طبق نقدها از اچ‌تی‌سی ایوو سه‌بعدی، گنجاندن دوربین سه‌بعدی به معنای ضعف کیفیت عکس‌برداری معمولی بود. همچنین کمبود اپلیکیشن‌هایی وجود داشت که از نمایشگر قابلیت سه‌بعدی آن استفاده واقعی ببرند و تصاویر سه‌بعدی که دستگاه واقعاً نمایش می‌داد نیز فاقد کیفیت بودند.
اچ‌تی‌سی پس از آن دیگر هیچ گوشی سه‌بعدی نساخت. اما با همکاری با وَلْو (Valve) برای ساخت اچ‌تی‌سی وایو (HTC Vive) در سال ۲۰۱۵، به یکی از بزرگترین نام‌ها در زمینه هدست‌های واقعیت مجازی تبدیل شد و بیش از یک دهه بعد نیز به ساخت هدست‌های واقعیت مجازی ادامه می‌دهد.
۱۰. وی موبایل اِن۸-اِن (V Mobile N8-N)
اکثر مردم نام وی-موبایل (V-Mobile) را نمی‌شناسند و دلیل خوبی برای این موضوع وجود دارد. با این حال، در سال ۲۰۱۹، این شرکت گوشی هوشمند می‌فروخت. اینکه آیا آن‌ها را تولید کرده یا نه، قابل بحث است و مطمئناً هیچ‌کس مسئولیت آن را نمی‌پذیرد. در واقع، یافتن اطلاعات درباره آن دشوار است.
با این وجود، اِن۸-اِن (N8-N) موجود بود و زمانی می‌شد آن را از فروشگاه‌ها خریداری کرد. یافتن مشخصات آن در هر جایی دشوار است، اما نظرات کاربران جایی است که می‌توان به اصل ماجرا پی برد. اول، این گوشی تنها ۲.۹ از ۵ ستاره کسب کرده و تعداد رتبه‌های ۱ ستاره بیشتر از رتبه‌های ۵ ستاره است. در واقع، تقریباً نیمی از رتبه‌ها فقط یک ستاره هستند. برخی از نکات برجسته نظرات شامل “افتضاح است” و “آشغال” می‌شود. یک کاربر گفت: “این یک تکه آشغال است، یک ماه کار کرد و به‌طور کامل خاموش شد.”
شاید بهترین نقد از همه توسط کانال محبوب نقد فناوری آنباکس تراپی در یوتیوب انجام شده باشد، جایی‌که گوشی کاملاً نو از جعبه بیرون آمد و پس از پنج دقیقه استفاده، خود به خود خاموش شد. خود نقد بسیار سرگرم‌کننده است و وقتی گوشی برای بار دوم قبل از پایان ویدیو خاموش می‌شود، بهتر هم می‌شود. اگر حتی نتواند برای پنج دقیقه اول استفاده روشن بماند، ممکن است وی-موبایل اِن۸-اِن بدترین گوشی تاریخ باشد.
نحوه تدوین این لیست
لیستی که ادعا می‌کند شامل “بدترین گوشی‌های هوشمند تاریخ” است، همیشه ذهنیت خواهد داشت. شاید شما یک گوشی به درد نخور داشته‌اید که ریسک مرگ ناشی از چیزی مانند گلکسی نوت ۷ را یک امتیاز ارزشمند می‌دانست. با این حال، برای حفظ جنبه عینی، این لیست بر اساس معیارهای زیر تدوین شده است:
برای واجد شرایط بودن، یک گوشی یا باید نقص‌های آشکار و پر سروصدایی می‌داشت، مانند قابلیت خم شدن آیفون ۶، یا باید آنقدر بد قضاوت شده بود که از همان ابتدا محکوم به شکست بود، مانند آمازون فایر فون. با پیروی از این معیارها، یک لیست مختصر تهیه شد.
هر چیزی با باتری لیتیومی می‌تواند به‌طور نظری آتش بگیرد، اما این یک مشکل گسترده در نوت ۷ بود و صرفاً یک مورد اتفاقی نبود! فایر فون ممکن بود موفق باشد اگر بخش دیگری از بازار را هدف قرار می‌داد، اما قرار دادن چنین محصولی در کنار سری گلکسی سامسونگ و آیفون به این معنی است که با همان استانداردها قضاوت خواهد شد.
منبع: Slashgear
