هوش مصنوعی چگونه می‌تواند تکامل انسانی را شکل دهد؟

با گسترش و پیشرفت روزافزون هوش مصنوعی (AI)، سوالات جدیدی درباره تأثیرات آن بر زندگی و جامعه بشری مطرح می‌شود. مقاله‌ای جدید در مجله The Quarterly Review of Biology به بررسی این موضوع می‌پردازد که این فناوری‌ها چگونه ممکن است تکامل انسانی را تحت تأثیر قرار دهند.

در مقاله «چگونه هوش مصنوعی می‌تواند بر تکامل انسانی تأثیر بگذارد؟»، نویسنده راب بروکس، تغییرات تدریجی و اجتناب‌ناپذیر تکاملی ناشی از استفاده روزمره از هوش مصنوعی و تعامل انسان-هوش مصنوعی را تحلیل می‌کند. او از سناریوهای هیجان‌انگیز و افراطی مانند نابودی، هم‌جوشی یا بردگی انسان‌ها پرهیز کرده و بر اثرات تدریجی و واقع‌بینانه تمرکز دارد.

بررسی تعاملات انسان و هوش مصنوعی

بروکس به اشکال مختلف تعاملات انسان و هوش مصنوعی و پیامدهای تکاملی احتمالی آن‌ها از طریق انتخاب طبیعی می‌پردازد. او این فرآیند را با نحوه تأثیرگذاری انسان بر تکامل گیاهان، دام‌ها و حیوانات خانگی از طریق انتخاب عمدی یا تصادفی مقایسه می‌کند.

بروکس استدلال می‌کند که فناوری‌های هوش مصنوعی زندگی انسان‌ها را به روش‌هایی مشابه روابط زیستی در طبیعت، مانند روابط شکارچی و شکار، میزبان و انگل، یا رقبا، تحت تأثیر قرار می‌دهند.

او پیشنهاد می‌کند که این پویایی‌های بین‌گونه‌ای که به طور تاریخی بر تکامل حیوانات، از جمله توسعه انسان، تأثیر گذاشته‌اند، چارچوبی برای درک چگونگی تأثیر هوش مصنوعی بر آینده تکامل بشری ارائه می‌دهند.

دینامیک اجتماعی و نقش هوش مصنوعی

تعاملات انسان-هوش مصنوعی می‌تواند شباهت‌هایی با تعاملات انسانی-اجتماعی داشته باشد، به‌ویژه با توجه به اینکه رایانه‌ها و فناوری‌های هوش مصنوعی به طور فزاینده‌ای به بازیگران اجتماعی مهمی تبدیل شده‌اند. در سایه‌ی همین روابط، تمامی پتانسیل هوش‌ مصنوعی برای تغییر فرآیند تکامل انسان نهفته است.

بروکس در این مقاله با نگاه کردین از طریق همین لنز اثرات بالقوه هوش مصنوعی بر موضوعاتی مانند برنامه‌های دوست‌یابی، صمیمیت، روابط مجازی، و سیستم عدالت کیفری را بررسی می‌کند.

پیش‌بینی‌های تکاملی و نتیجه‌گیری‌ها

بروکس تعدادی پیش‌بینی ارائه می‌دهد، از جمله:

• شتاب روندهای اخیر تکاملی مانند کاهش اندازه مغز
• تأثیر بر انتخاب صفات شخصیتی، طول بازه‌ی توجه به یک موضوع، و حساسیت به اختلالات خلقی
• تغییر در نحوه ایجاد صمیمیت و رقابت برای جفت‌یابی به دلیل برنامه‌های هوش مصنوعی

او نتیجه می‌گیرد که اثرات تجمعی تعاملات انسان-هوش مصنوعی بر تولیدمثل و در نتیجه فراوانی ژن‌ها و الگوهای وراثت احتمالاً در مقایسه با اثرات فوری این تعاملات بر زندگی فردی، رفاه و شادی و همچنین تأثیرات آن بر تکامل فرهنگی ناچیز خواهد بود. البته باید در نظر داشته باشیم که پیش‌بینی نحوه تغییر بشریت توسط هوش مصنوعی دشوار است و ممکن است همراه با خطا باشد.

او می‌نویسد:

جهت و سرعت تکامل حتی برای موجوداتی که تحت شرایط کنترل‌شده قرار دارند، دشوار است. چه برسد به پیش‌بینی انتخاب و تکامل انسان‌ها در دنیایی سریع و غنی از هوش مصنوعی.

منبع: Scitachdaily