در یک تصویر چشمگیر از هابل، کهکشان مارپیچی NGC 3285B در فاصله 137 میلیون سال نوری، در صورت فلکی گسترده هایدرا (Hydra) می‌درخشد. اما تنها چرخش ظریف این کهکشان نیست که توجه‌ها را به خود جلب کرده است؛ یک نقطه روشن در لبه آن، نشان‌دهنده مرگ خشونت‌آمیز یک ستاره است: یک ابرنواختر نوع Ia مربوط به سال 2023.

تحقیقات جدید نشان می‌دهد که سیستم‌های راداری که توسط فرودگاه‌های غیرنظامی و تأسیسات نظامی اداره می‌شوند، ممکن است ناخواسته حضور زمین را به تمدن‌های فرازمینی پیشرفته مخابره کنند. این تحقیق بررسی کرده است که چگونه سیگنال‌های الکترومغناطیسی که از این سیستم‌ها نشت می‌کنند، می‌توانند برای ناظرانی که تا ۲۰۰ سال نوری دورتر قرار دارند، قابل مشاهده باشند.

محققانی از دانشگاه پورتسموث، دانشگاه ساوتهمپتون و کالج دانشگاهی دوبلین روشی دقیق‌تر برای تفسیر امواج گرانشی معرفی کرده‌اند. این امواج، اعوجاجات ظریفی در فضا-زمان هستند که هنگام ادغام خشونت‌آمیز اجرام کیهانی عظیم مانند سیاه‌چاله‌ها تولید می‌شوند.

پژوهشگران امیدوارند با استقرار یک فضاپیمای کوچک که برای شناسایی “نجوای باستانی” از فضا طراحی شده است، در مداری به دور سمت دور ماه، بینش‌هایی درباره “طلوع کیهانی” به دست آورند. هدف این مأموریت، بررسی دوران اولیه جهان، بلافاصله پس از بیگ بنگ است؛ زمانی‌که فضا تاریک و عاری از ستارگان و کهکشان‌ها بود.

یک خلاء کیهانی می‌تواند درک ما از انبساط جهان را تحریف کند. صدای مهبانگ (بیگ بنگ) ممکن است حاوی سرنخ‌هایی باشد. به گفته اخترشناسان، زمین و کل کهکشان راه شیری ممکن است در منطقه‌ای وسیع و کم‌چگالی از فضا مانند حباب، اساساً یک خلاء کیهانی، قرار داشته باشند که باعث می‌شود جهان در منطقه ما سریع‌تر از مناطق اطراف منبسط شود.

اخترشناسان ممکن است در آستانه کشف جمعیتی دیرینه و گمشده از کهکشان‌ها باشند. محققان دانشگاه دورهام با استفاده از شبیه‌سازی‌های فوق‌العاده با وضوح بالا و مدل‌سازی‌های پیچیده، پیش‌بینی می‌کنند که کهکشان راه شیری می‌تواند توسط ۱۰۰ کهکشان اقماری که قبلاً شناسایی نشده‌اند، احاطه شده باشد!

معمولاً هنگام سقوط یک هواپیما، پرسش‌های زیادی مطرح می‌شود و تنها چیزی که می‌تواند به ارائه زمینه لازم کمک کند، جعبه سیاه است. اما چگونه این دستگاه، که اغلب کوچک‌تر از یک مایکروویو است، می‌تواند شرایطی را که بسیاری از قسمت‌های دیگر هواپیما به سادگی نمی‌توانند، تحمل کند.

یک خوشه غول‌پیکر از کهکشان‌ها در حال خم کردن بافت فضا است— و این موضوع کانون توجه تصویر نفس‌گیر این هفته از تلسکوپ فضایی هابل است. این خوشه عظیم که با نام “آبِل ۲۰۹ (Abell 209)” شناخته می‌شود، در فاصله حدود ۲.۸ میلیارد سال نوری در صورت فلکی نهنگ (Cetus) قرار دارد.