ویروسی که معمولاً در لوبیای چشم‌بلبلی یافت می‌شود، در حال تبدیل شدن به یک متحد قدرتمند در مبارزه با سرطان است. دانشمندان کشف کرده‌اند که این ویروس گیاهی به نام CPMV، سلول‌های انسانی را آلوده نمی‌کند، اما پاسخی ایمنی قوی را تحریک می‌کند که بدن را برای شناسایی و نابودی سلول‌های سرطانی آموزش می‌دهد. برخلاف درمان‌های معمول، این ویروس هم ایمنی ذاتی و هم ایمنی اکتسابی را فعال می‌کند و محافظت طولانی‌مدتی را ارائه می‌دهد.
یک ویروس گیاهی که نویدبخش ایمنی‌درمانی سرطان است!
ویروسی که به دلیل آلوده کردن لوبیای چشم‌بلبلی شناخته می‌شود، اکنون به عنوان یک ابزار قدرتمند و شگفت‌انگیز در درمان سرطان در حال ظهور است و دانشمندان در حال درک دلایل آن هستند.
محققان دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو، به سرپرستی تیمی از مهندسان شیمی و نانو، اخیراً مقاله‌ای را در مجله Cell Biomaterials منتشر کرده‌اند که به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه ویروس موزاییک لوبیا چشم‌بلبلی (CPMV) سیستم ایمنی بدن انسان را به شکلی تحریک می‌کند که سایر ویروس‌های گیاهی نمی‌توانند. برخلاف خویشاوندان ویروسی‌اش، CPMV به شکلی منحصربه‌فرد، سلول‌های ایمنی را برای شناسایی و مبارزه با سرطان فعال می‌کند.
فعال‌سازی سیستم ایمنی و حافظه ضدتومور
در مطالعات آزمایشگاهی روی موش‌ها و حتی سگ‌های مبتلا به سرطان، CPMV اثرات ضدتوموری قوی نشان داده است. هنگامی‌که ویروس به طور مستقیم به یک تومور تزریق می‌شود، سلول‌های ایمنی ذاتی مختلفی را به آن ناحیه جذب می‌کند، از جمله نوتروفیل‌ها، ماکروفاژها، و سلول‌های کشنده طبیعی (NK) که شروع به حمله به سرطان می‌کنند. در عین حال، CPMV سلول‌های B و T را برای ساختن یک حافظه ایمنی بلندمدت فعال می‌کند. این پاسخ نه‌تنها به از بین بردن تومور اولیه کمک می‌کند، بلکه سیستم ایمنی را برای یافتن و حمله به سلول‌های سرطانی که ممکن است به سایر نقاط بدن گسترش یافته باشند، آماده می‌سازد.
نیکول اشتاینمتز، استاد و رئیس دپارتمان مهندسی شیمی و نانو در دانشکده مهندسی جاکوبز UC سن دیگو و نویسنده مسئول این مطالعه، گفت:
اینکه CPMV و نه سایر ویروس‌های گیاهی، پاسخی ضدتومور را تحریک می‌کند، بسیار جذاب است.
آنتونی اوموله، دانشجوی دکترای مهندسی شیمی و نانو در آزمایشگاه اشتاینمتز و نویسنده اصلی مطالعه، اظهار داشت:
این تحقیق به ما بینشی در مورد چگونگی عملکرد بسیار خوب CPMV می‌دهد. آنچه برای ما هیجان‌انگیزترین بود این است که اگرچه سلول‌های ایمنی انسان توسط CPMV آلوده نمی‌شوند، اما به آن پاسخ می‌دهند و به یک حالت فعال‌شده بازبرنامه‌ریزی می‌شوند که در نهایت آنها را برای شناسایی و ریشه‌کن کردن سلول‌های سرطانی آموزش می‌دهد.
چه چیزی CPMV را منحصربه‌فرد می‌کند؟ مقایسه جانبی با ویروس دیگر
یک سؤال کلیدی در انتقال CPMV به بیماران انسانی مبتلا به سرطان این بوده است: چه چیزی این ویروس گیاهی را در مبارزه با سرطان این‌قدر مؤثر می‌کند؟
برای بررسی این موضوع، اوموله، اشتاینمتز و همکارانشان در آزمایشگاه مشخصه‌یابی نانوتکنولوژی موسسه ملی سرطان، یک مقایسه جانبی بین CPMV و ویروس لکه‌مخملی لوبیا (CCMV) انجام دادند. CCMV یک ویروس گیاهی نزدیک به CPMV است که هنگام تزریق به تومور، اثرات ضدتوموری از خود نشان نمی‌دهد. هر دو ویروس نانوذراتی با اندازه مشابه تشکیل می‌دهند و با نرخ‌های مشابهی توسط سلول‌های ایمنی انسان جذب می‌شوند. با این حال، هنگامی که وارد سلول می‌شوند، نتایج متفاوتی ایجاد می‌کنند.
پردازش RNA ویروسی و سیگنالینگ ایمنی
تیم تحقیقاتی دریافت که CPMV، اینترفرون‌های نوع I، II و III را تحریک می‌کند؛ پروتئین‌هایی که خواص ضدسرطانی شناخته‌شده‌ای دارند. اوموله اشاره کرد:
این موضوع به ویژه جالب است، زیرا برخی از اولین داروهای ایمنی‌درمانی سرطان، اینترفرون‌های نوترکیب بودند. در همین حال، CCMV مجموعه‌ای از اینترلوکین‌های پیش‌التهابی را تحریک می‌کند که به از بین بردن مؤثر تومور منجر نمی‌شوند.
تفاوت دیگر در نحوه پردازش RNAهای این ویروس‌ها در سلول‌های پستانداران است. RNAهای CPMV ماندگاری بیشتری دارند و به اندولیزوزوم منتقل می‌شوند، جایی که گیرنده شبیه به Toll 7 (TLR7) را فعال می‌کنند. TLR7 یک جزء حیاتی در فعال‌سازی پاسخ‌های ایمنی ضدویروسی و مهم‌تر از آن، ضدتومور است. در مقابل، RNAهای CCMV موفق به رسیدن به این نقطه فعال‌سازی نمی‌شوند.
یک درمان ارزان و قابل تولید در گیاهان
CPMV همچنین به عنوان یک ایمنی‌درمانی مقرون‌به‌صرفه، مزیت منحصربه‌فردی ارائه می‌دهد. برخلاف بسیاری از درمان‌های دیگر که نیازمند ساخت پیچیده و پرهزینه هستند، CPMV می‌تواند با استفاده از کشاورزی مولکولی تولید شود. اوموله گفت:
این ویروس را می‌توان در گیاهان با استفاده از نور خورشید، خاک و آب پرورش داد.
این تیم در حال تلاش برای پیشبرد CPMV به سمت آزمایش‌های بالینی است.
اشتاینمتز گفت:
این مطالعه بینش‌های مهمی در مورد مکانیسم عمل CPMV ارائه می‌دهد. ما با جدیت در حال کار بر روی مراحل بعدی هستیم تا مطمئن شویم که مؤثرترین کاندید اصلی برای دستیابی به اثربخشی و ایمنی ضدتومور انتخاب می‌شود. زمان آن فرا رسیده و ما آماده‌ایم تا این کار را از مرحله آزمایشگاهی به سمت آزمایش‌های بالینی سوق دهیم.
منبع: Scitechdaily
