یک مطالعه جدید: رژیم‌های غذایی وگان ممکن است فاقد مواد مغذی کلیدی باشند!

یک مطالعه جدید از دانشگاه ماسی در نیوزیلند که در تاریخ ۱۶ آوریل ۲۰۲۵ در مجله PLOS ONE منتشر شد، میزان پروتئین دریافتی افرادی که برای مدت طولانی از رژیم غذایی وگان پیروی می‌کردند را بررسی کرد. محققان به سرپرستی بی شو پاتریشیا سوه دریافتند که در حالی‌که بیشتر شرکت‌کنندگان روزانه پروتئین کافی مصرف می‌کردند، تعداد قابل‌توجهی از آن‌ها میزان توصیه شده برای دو اسید آمینه ضروری، لیزین و لوسین، را دریافت نمی‌کردند.

پروتئین‌ها از اسیدهای آمینه تشکیل شده‌اند که به عنوان واحدهای ساختمانی اساسی برای بدن عمل می‌کنند. اگرچه بدن انسان می‌تواند بسیاری از اسیدهای آمینه را به تنهایی تولید کند، اما ۹ اسید آمینه “ضروری” وجود دارد که باید از طریق رژیم غذایی به دست آیند. از آنجایی‌که غذاهای گیاهی اغلب حاوی سطوح پایین‌تر یا متغیرتری از این اسیدهای آمینه ضروری در مقایسه با غذاهای حیوانی هستند، تامین نیازهای اسید آمینه برای افرادی که رژیم غذایی وگان دارند می‌تواند چالش‌برانگیزتر باشد.

نقاط ضعف در تحقیقات قبلی

با این حال، بیشتر تحقیقات قبلی در مورد پروتئین در رژیم‌های غذایی وگان، اسیدهای آمینه خاص یا قابلیت هضم غذاهای مختلف را در نظر نگرفته‌اند، که این موضوع نشان می‌دهد که تمام آنچه می‌خوریم، از جمله اسیدهای آمینه، به‌طور کامل توسط بدن مورد استفاده قرار نمی‌گیرد.

برای کمک به درک عمیق‌تر میزان دریافت اسید آمینه در رژیم‌های غذایی وگان، سوه و همکارانش، دفترچه‌های غذایی چهار روزه دقیقی را که توسط ۱۹۳ فرد وگان ساکن نیوزیلند نگهداری می‌شد، تجزیه و تحلیل کردند. آن‌ها از اطلاعات وزارت کشاورزی ایالات متحده و پایگاه داده غذایی نیوزیلند برای محاسبه میزان دریافت اسیدهای آمینه مختلف شرکت‌کنندگان از غذاهای مختلفی که می‌خوردند، استفاده کردند.

تجزیه و تحلیل نشان داد که حدود سه چهارم شرکت‌کنندگان، نیاز روزانه به کل پروتئین را برآورده کرده بودند. با در نظر گرفتن وزن بدن، میزان دریافت تمام اسیدهای آمینه ضروری نیز مطابق با نیازها بود.

با این حال، هنگام در نظر گرفتن قابلیت هضم، تنها حدود نیمی از شرکت‌کنندگان، نیازهای روزانه برای سطوح لیزین و لوسین را برآورده کردند، که این دو را به محدودکننده‌ترین اسیدهای آمینه ضروری در این مطالعه تبدیل کرد. در میان انواع غذاهای مصرفی شرکت‌کنندگان، حبوبات بزرگترین سهم را در کل پروتئین و دریافت لیزین داشتند.

پیامدها و تحقیقات آینده

این یافته‌ها تاکید می‌کنند که برآورده کردن نیازهای روزانه به کل پروتئین لزوماً به معنای برآورده کردن نیازهای اسیدهای آمینه ضروری نیست. بر اساس یافته‌های خود، محققان خواستار تحقیقات آینده برای بررسی چگونگی افزایش دریافت لوسین و لیزین برای افراد وگان به روشی متعادل از نظر تغذیه‌ای هستند.

نویسندگان اضافه می‌کنند:

رژیم‌های غذایی وگان محدودکننده‌ترین شکل تغذیه گیاهی هستند و به طور کامل به منابع گیاهی برای تمام مواد مغذی متکی هستند. دستیابی به کیفیت بالای پروتئین در رژیم غذایی وگان نیازمند چیزی بیش از مصرف پروتئین کافی است – بلکه به تعادل و تنوع مناسب غذاهای گیاهی برای تامین تمام اسیدهای آمینه به مقادیری که بدن ما نیاز دارد نیز بستگی دارد. کمبود طولانی مدت این مواد مغذی ضروری می‌تواند به طور منفی بر تعادل کلی پروتئین، حفظ عضلات و سایر عملکردهای فیزیولوژیکی، به ویژه در جمعیت‌های آسیب‌پذیرتر، تأثیر بگذارد.

در مطالعه ما، لیزین و لوسین شایع‌ترین اسیدهای آمینه‌ای بودند که در گروه وگان ما کمتر از حد مورد نیاز مصرف می‌شدند و از نیازهای روزانه بدن ما کمتر بودند. دلیل این امر این است که بسیاری از غذاهای گیاهی عموماً حاوی مقادیر کمتری از این اسیدهای آمینه هستند که می‌توانند توسط بدن جذب و استفاده شوند. با این حال، گنجاندن حبوبات، آجیل و دانه‌ها به عنوان منابع ارزشمند گیاهی ظاهر شد – نه تنها برای حمایت از دریافت کلی پروتئین بلکه برای افزایش خاص مقادیر لیزین و لوسین در رژیم غذایی وگان.

منبع: Scitechdaily