چرا نمی‌توانیم سال‌های اولیه زندگی خود را به یاد بیاوریم؟!

یک مطالعه جدید با استفاده از fMRI نشان می‌دهد که نوزادان حتی در سن 12 ماهگی هم می‌توانند خاطرات را ثبت کنند که با نظریه‌هایی که شکل‌گیری حافظه را در دوران نوزادی غیرممکن می‌دانستند، مغایرت دارد. اما چرا نمی‌توانیم این خاطرات را به یاد بیاوریم؟ برای پاسخ به این سوال با اِروتِک همراه باشید.

به چالش کشیدن فرضیات درباره حافظه نوزادان

یک مطالعه جدید با استفاده از fMRI باور دیرینه مبنی بر اینکه نوزادان نمی‌توانند خاطرات را شکل دهند را به چالش می‌کشد. محققان دریافتند که نوزادان حتی در سن 12 ماهگی هم می‌توانند خاطرات را ثبت کنند، که نشان می‌دهد فراموشی نوزادی، یعنی ناتوانی در به یاد آوردن تجربیات دوران کودکی، احتمالاً بیشتر به دلیل ناتوانی در بازیابی خاطرات است تا عدم توانایی در شکل‌گیری خاطرات در وهله اول!

راز فراموشی نوزادی

با وجود اینکه دوران نوزادی زمان یادگیری سریع است، بیشتر مردم نمی‌توانند رویدادهای سه سال اول زندگی خود را به یاد بیاورند. این پدیده، که به عنوان فراموشی نوزادی شناخته می‌شود، سال‌هاست که دانشمندان را گیج کرده است. یک نظریه می‌گوید که این اتفاق به این دلیل رخ می‌دهد که هیپوکامپ، ناحیه‌ای از مغز که برای حافظه رویدادی ضروری است، در دوران نوزادی به طور کامل رشد نکرده است. با این حال، مطالعات روی جوندگان این ایده را به چالش می‌کشند و نشان می‌دهند که ردپاهای حافظه یا انگرام‌ها در هیپوکامپ نوزادان شکل می‌گیرند، اما با گذشت زمان غیرقابل دسترسی می‌شوند.

نوزادان به روش‌های شگفت‌انگیزی حافظه را نشان می‌دهند

در انسان‌ها، نوزادان حافظه را از طریق رفتارهایی مانند تقلید، تشخیص محرک‌های آشنا و پاسخ‌های شرطی نشان می‌دهند. با این حال، مشخص نبود که آیا این توانایی‌ها به هیپوکامپ یا سایر ساختارهای مغزی بستگی دارند یا خیر. برای بررسی این موضوع، تریستان ییتس و همکارانش از fMRI برای اسکن مغز نوزادان 4 تا 25 ماهه در حین انجام یک کار حافظه استفاده کردند. این کار که از روشی متداول در مطالعات بزرگسالان اقتباس شده بود، شامل نشان دادن تصاویر چهره‌ها، صحنه‌ها و اشیاء به نوزادان بود، و سپس یک آزمون حافظه بر اساس نگاه ترجیحی انجام شد، که همه اینها در حین تصویربرداری عصبی انجام شد.

نوزادان می‌توانند خاطرات فردی را ثبت کنند

نتایج نشان داد که حدود 12 ماهگی، هیپوکامپ نوزاد می‌تواند خاطرات فردی را ثبت کند. این یافته شواهد محکمی ارائه می‌دهد که توانایی شکل‌گیری خاطرات در دوران نوزادی آغاز می‌شود. به گفته محققان، وجود مکانیسم‌های ثبت حافظه، با وجود ماهیت موقت این خاطرات، از این ایده حمایت می‌کند که فراموشی نوزادی عمدتاً به دلیل ناتوانی در بازیابی خاطرات است تا عدم توانایی در ایجاد خاطرات.

مطالعات جوندگان چه چیزی را درباره خاطرات از دست رفته نشان می‌دهند

این بینش‌ها با مطالعات قبلی جوندگان همخوانی دارد، که نشان می‌دهد خاطرات اوایل زندگی می‌توانند تا بزرگسالی باقی بمانند، اما بدون نشانه‌های خاص یا تحریک مستقیم انگرام‌های هیپوکامپ غیرقابل دسترسی هستند. در یک تفسیر مرتبط، آدام رامساران و پل فرانکلند بیشتر به بررسی پیامدهای این مطالعه برای درک نحوه ذخیره و از دست رفتن خاطرات اولیه می‌پردازند.

منبع: Scitechdaily