رابطه بین استفاده از تلفن همراه و افزایش خطر ابتلا به سرطان مغز بحثی است که این روزها تقریباً به اندازه خودِ تلفن همراه همه‌گیر شده است. یک مطالعه گسترده از سازمان جهانی بهداشت (WHO) که به‌تازگی منتشر شده پاسخ این سوال را داده است.
در سال 1993، مردی از فلوریدا به نام دیوید رینارد ادعا کرد که تشعشعات ناشی از استفاده از تلفن همراه در مرگ همسرش بر اثر سرطان مغز نقش داشته است. رینارد از NEC America، شرکت سازنده تلفن همسرش شکایت و ادعا کرد که این تلفن «به آنتنی مجهز شده است که موجب قرار گرفتن بیش از حد در معرض تشعشعات مایکروویو ناایمن در قسمتی از مغز میشود که تومور در آن یافت شده است.”
با وجود اینکه این شکایت در سال 1995 رد شد، اما این پرونده کافی بود تا ایده تلفن‌های همراه سرطان‌زا، برای دهه‌ها ذهن مردم را درگیر خود کند.
علاوه بر این ایده که تلفن‌های همراه خطر ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهند، سازمان جهانی بهداشت (WHO) به همراه آژانس بین‌المللی تحقیقات سرطان (IARC) در سال 2011 تشعشعات تلفن همراه را به عنوان یک عامل سرطان‌زای احتمالی برای انسان طبقه‌بندی کردند. سپس، مطالعه‌ی بر روی گروهی از جوندگان در سال 2016 به این نتیجه رسید که تشعشعات ساطع‌شده از این دستگاه‌ها باعث ایجاد سرطان در مغز و غدد فوق کلیوی موش‌ها میشود.
با این حال، در طول تمام این سال‌ها، ارتباط بین تشعشعات تلفن همراه و سرطان همیشه کمی مبهم بوده است. اکنون WHO نتیجه یک مطالعه گسترده را منتشر کرده است که احتمالاً این ابهام را برطرف خواهد کرد. این مطالعه که توسط محققان آژانس حفاظت در برابر تشعشع و ایمنی هسته‌ای استرالیا (ARPANSA) رهبری شد، بیش از 5000 مطالعه دیگر را بررسی کرد و 63 مورد را که بین سال‌های 1994 تا 2022 منتشر شده بود، در تجزیه و تحلیل نهایی خود نشان داد.
آنها به این نتیجه رسیدند که اگرچه استفاده از تلفن همراه در 20 سال گذشته به شدت افزایش یافته است، اما افزایش مشابهی در سرطان‌های مغز یا سایر سرطان‌های سر و گردن حتی در میان افرادی که بیش از 10 سال از تلفن همراه خود به‌طور روزانه و بیش از حد استفاده می‌کنند، مشاهده نشده است. این مطالعه‌ی گسترده بر روی یافته‌های قبلی همچنین به بررسی قرار گرفتن در معرض امواج رادیویی از دکل‌های تلفن همراه و مشاغلی که در آن افراد در محل کار در معرض تشعشعات فرکانس رادیویی بیشتری قرار می‌گیرند، پرداخت و باز هم هیچ ارتباطی با سرطان پیدا نکرد.
مارک الوود، پروفسور افتخاری اپیدمیولوژی سرطان در دانشگاه اوکلند که یکی از نویسندگان این مطالعه بود، گفت:
این یک مرور و تجزیه و تحلیل ترکیبی از مطالعات است که ارزیابی می‌کند آیا فرکانس‌های رادیویی خطر ابتلا به سرطان را در افراد افزایش می‌دهند یا نه. فرکانس‌های رادیویی (RF) به انرژی الکترومغناطیسی در طول موج‌های 300 هرتز تا 300 گیگاهرتز اطلاق میشود، یعنی فرکانس کمتر و انرژی کمتر از نور مرئی. این فرکانس‌ها برای تلفن‌های همراه، رادیو، تلویزیون، همچنین در دوربین مراقبت از نوزاد، اتصالات Wi-Fi، رادار و بسیاری از مصارف صنعتی و پزشکی نیز استفاده میشود.
یافته‌های صوتی
البته این یافته‌ها منطقی است، با توجه به اینکه برخی تحقیقات، میانگین استفاده از تلفن همراه در آمریکا چهار ساعت و 37 دقیقه در روز گزارش می‌کنند و داده‌های دیگر نشان می‌دهد که در حال حاضر حدود سه چهارم جمعیت جهان از این دستگاه ها استفاده می‌کنند. با این نوع استفاده گسترده از تلفن همراه، اگر تشعشعاتی که ایجاد می‌شد سرطان‌زا باشد، انتظار می‌رود شاهد افزایش چشمگیر در سرطان‌های مغز باشیم، اما اینطور نیست. در واقع، محققان می‌گویند، میزان سرطان مغز از سال 1982 کم و بیش ثابت مانده است.
کن کاریپیدیس از ARPANSA گفت:
وقتی آژانس بین‌المللی تحقیقات سرطان (IARC) در سال 2011 قرار گرفتن در معرض امواج رادیویی را به عنوان یک سرطان‌زای احتمالی برای انسان طبقه‌بندی کرد، عمدتاً بر اساس شواهد محدود از مطالعات مشاهده‌ای انسانی بود. بر اساس مجموعه داده بسیار بزرگتری در مقایسه با آنچه که توسط این آژانس مورد بررسی قرار گرفته است که شامل مطالعات جدیدتر و جامع‌تر نیز میشود، در نهایت ما می‌توانیم در این نتیجه مطمئن‌تر باشیم که قرار گرفتن در معرض امواج رادیویی ناشی از فناوری بی‌سیم، خطری برای سلامت انسان ندارد.
یافته‌های این مطالعه در مجله Environmental International منتشر شده است.
منبع: Newatlas
