دانشمندان چینی ادعا کرده‌اند که سپر مغناطیسی زمین بر فراز آمریکای شمالی به سرعت در حال ضعیف شدن است. میدان ژئومغناطیسی، نوعی مانع طبیعی، زمین را از تابش‌های کیهانی محافظت می‌کند که می‌تواند باعث اختلال در سیستم جوی شود.
علت کاهش سریع قدرت این سپر مغناطیسی هنوز مشخص نشده است، اما بر اساس فرضیات اولیه این کاهش به جابه‌جایی قطب‌های ژئومغناطیسی از نیمکره غربی به نیمکره شرقی نسبت داده می‌شود.
دانشمندانی به سرپرستی پروفسور فانگ هانشیان از دانشگاه دفاع ملی چین، همچنین فاش کردند که میدان مغناطیسی در نیمکره شرقی، از جمله چین، در حال تقویت است.
تغییرات قابل توجه در ۳۰ سال گذشته
دانشمندان چینی ماه گذشته مقاله‌ای را منتشر کردند که در آن به ضعیف شدن سپرهای مغناطیسی اشاره شده است.
تیم فانگ از مدل‌ها و داده‌های جدید برای بازسازی تغییرات قدرت میدان مغناطیسی جهانی از سال ۱۹۰۰ استفاده کرد. آن‌ها دریافتند که از سال ۱۹۳۰ تا ۱۹۹۰، قدرت میدان مغناطیسی در آمریکای شمالی افزایش یافته و بیشتر از بسیاری از مناطق دیگر جهان بوده است.
با این حال، دانشمندان چینی ادعا کرده‌اند که در ۳۰ سال گذشته یک تغییر اساسی رخ داده است: تا سال ۲۰۲۰، قدرت میدان مغناطیسی در این منطقه به سطحی کاهش یافته که به‌سختی بالاتر از میانگین جهانی است.
دانشمندان تأکید می‌کنند که این تغییر از نظر جهانی قابل‌توجه است.
مگنتوسفر به‌عنوان دروازه‌بان عمل می‌کند
میدان مغناطیسی عظیمی به نام مَگنِتوسفِر زمین را احاطه کرده است. این میدان که توسط نیروهای قوی و پویا تولید می‌شود، ما را از فرسایش جو ناشی از باد خورشیدی (ذرات باردار که خورشید به‌طور مداوم منتشر می‌کند)، فرسایش و تابش ذرات حاصل از پرتاب جرم تاجی (ابرهای عظیم پلاسما و تابش مغناطیسی خورشیدی) و پرتوهای کیهانی از فضای عمیق محافظت می‌کند.
ناسا ادعا می‌کند که مگنتوسفر به‌عنوان دروازه‌بان عمل می‌کند و انرژی‌های مضر را که برای حیات روی زمین مضر هستند، دفع کرده و بیشتر آن‌ها را در فاصله‌ای امن از سطح زمین در کمربندهای دوناتی‌شکل به نام کمربندهای وان آلن به دام می‌اندازد.
افزایش میدان مغناطیسی در نیمکره شرقی
پیش‌تر ادعا شده بود که نیروهایی که میدان مغناطیسی زمین را تولید می‌کنند دائماً در حال تغییر هستند؛ خود میدان نیز به‌طور مداوم در نوسان است و قدرت آن با گذشت زمان افزایش و کاهش می‌یابد.
طبق گزارش ناسا، این تغییرات موجب می‌شود که مکان قطب‌های مغناطیسی شمال و جنوب زمین به‌طور تدریجی تغییر کند و تقریباً هر ۳۰۰,۰۰۰ سال یک‌بار به‌طور کامل جابه‌جا شود.
این مطالعه که در ژورنال چینی ژئوفیزیک و فیزیک سیاره‌ای منتشر شده، ادعا می‌کند که میدان اصلی مغناطیسی در نیمکره شرقی روندی افزایشی دارد.
همزمان، تغییرات آن در نیمکره غربی متنوع‌تر است. در ۱۲۰ سال گذشته، مومان دو قطبی زمین کاهش و مومان‌های غیر دو قطبی افزایش یافته‌اند، به این معنا که سهم میدان دو قطبی کاهش و سهم میدان غیر دو قطبی افزایش یافته است.
در مطالعه اخیر، دانشمندان چینی همچنین ادعا کرده‌اند که قطب‌های مغناطیسی نسبت به قطب‌های ژئومغناطیسی با سرعت بیشتری تغییر می‌کنند.
جهت و سرعت حرکت قطب‌های مغناطیسی در نیمکره‌های شمالی و جنوبی متفاوت است. در نیمکره شمالی، قطب‌های مغناطیسی از نیمکره غربی به نیمکره شرقی منتقل شده‌اند، در حالیکه در نیمکره جنوبی، آن‌ها به عرض‌های جغرافیایی پایین‌تر حرکت کرده‌اند.
در طول قرن گذشته، قطب مغناطیسی در نیمکره شمالی با سرعت حدود ۶.۲ مایل در سال به سمت شرق حرکت کرده است.
با این حال، این روند اخیراً به‌طور قابل‌توجهی سرعت گرفته است. ارتش می‌تواند از میدان مغناطیسی زمین برای ارتباطات فوق‌العاده دور و شناسایی راداری استفاده کند. فضاپیماها و ماهواره‌ها نیز برای جلوگیری از آسیب ناشی از طوفان‌های خورشیدی به این میدان به‌عنوان یک سپر محافظتی وابسته هستند. برخی موشک‌ها حتی می‌توانند از میدان مغناطیسی زمین برای ناوبری استفاده کنند.
فانگ در مطالعه خود اشاره کرد که بعد از سال ۲۰۰۰، سرعت این حرکت به بیش از ۳۱ مایل در سال رسید که به‌مراتب از سرعت حرکت قطب مغناطیسی در نیمکره جنوبی فراتر رفته است.
منبع: Interestingengineering
